- Συντάκτης: Διότιμος
“Αν θέλεις το καλό μου να είσαι καλός, σταμάτα τώρα να με φωνάζεις “ξένο” λέει με απλά λόγια ο μετανάστης-ποιητής. Οι ξένοι, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, ή όπως αλλιώς κι αν προσφωνούνται τα θύματα που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους κυνηγημένα από το θάνατο και τη δυστυχία είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, που γυρεύουν μια γωνιά γης για να ξαποστάσουν, ένα μεροκάματο για να μη ζητιανεύουν το ψωμί τους κι ένα τετράδιο κι ένα βιβλίο για τα παιδιά τους. Φτάνει άραγε το να είμαστε “καλοί”; Και ποιος είναι ο καλός; Αυτός που απλά δεν θα φοβάται τον “ξένο”, αυτός που δεν θα τον μισεί, αυτός που θα τον θεωρήσει άνθρωπο και θα σταματήσει να τον λέει “ξένο”; Αρκεί αυτό για να είναι κάποιος “καλός”;