Αυταπατεώνες και αυταπατημένοι ... πάντα θα πάσχουν απο ... Pasokification

     "Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, αριστερό & προοδευτικό είναι να ματώνεις για να δημιουργήσεις & όχι να φαντασιώνεσαι μια ιδεατή κοινωνία." Αυτό το είπε ο πρωθυπουργός Τσίπρας στο twitter. 

 

   # Συμπέρασμα: Στις δύσκολες συνθήκες ... απαγορεύονται οι φαντασιώσεις. Δεν είναι ... αριστερό !!! Την ιδεατή κοινωνία ... θα την σκέφτεσαι όταν δεν υπάρχουν δυσκολίες !!! Οχι όταν υπάρχουν προβλήματα ... οχι όταν ο καπιταλισμός τα φτύνει !!! Την ιδεατή κοινωνία ... θα την βρούμε αργότερα ... αφού σώσουμε τον καπιταλισμό ντέ.
 

  # Την "φιλοσοφία" του Τσίπρα ... ένας μόνο την έχει καταννοήσει σε όλο της το βάθος. Ο Κατρούγκαλος ... ο "και εγώ προσωπικά κομμουνιστής είμαι" ... αλλά σε δύσκολες συνθήκες ... ξέρετε 
  

 # Στις δύσκολες συνθήκες ο αριστερός και ο προοδευτικός ... πρέπει να ματώνει !!! Καλά αυτό το ξέρουμε. Πάντα έτσι γίνεται. Τα προβλήματα αρχίζουν ... όταν αυτό στο λέει (και στο ζητάει) ... ένας που έχει πάψει να μιλάει σε ένα αριστεροχώρι ... ένας που μιλάει σε ευρύτερα ακροατήρια !!! Δηλαδή ?? 
   

 # Μιλάει παιδί μου το παλληκάρι ... "μιλάει" και σε άλλα ακροατήρια. Εκτός απ΄το λαό ... "μιλάει" και στ΄αφεντικά. Εν τω μεταξύ εσύ αριστερέ (και εσύ λαέ) ... συνέχισε να ματώνεις ... όσο το παλληκάρι "μιλάει" !!! Κοιτάξτε τι ωραία έπιασε το νόημα μια ψυχή στο twitter ...

 

9 Μάη 1945

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

9η Μαΐου: όχι «Ημέρα της Ευρώπης», αλλά ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών

 Τον Γενάρη του 1927 ο υψηλός καλεσμένος της Ρώμης απευθυνόταν στον Μουσολίνι με τα παρακάτω λόγια:

  

  «...Το κίνημά σας πρόσφερε υπηρεσία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο μεγάλος φόβος που διακατείχε τον δημοκρατικό ηγέτη ή ηγέτη της εργατικής τάξης ήταν η πιθανότητα να υπονομευτεί ή να υπερθεματιστεί από κάποιον πιο ακραίο από αυτόν. Φαίνεται ότι μια συνεχής μετακίνηση προς τα αριστερά, ένα είδος αναπόφευκτης διολίσθησης στην άβυσσο, ήταν το χαρακτηριστικό όλων των επαναστάσεων.

   

 Η Ιταλία έδειξε ότι υπάρχει ένας τρόπος να παλέψεις τις ανατρεπτικές δυνάμεις, ένας τρόπος που μπορεί να κινητοποιήσει την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία κατάλληλα καθοδηγούμενη, μπορεί να εκτιμήσει και να θελήσει να υπερασπίσει την τιμή και τη σταθερότητα των πολιτισμένων κοινωνιών.

   

 Η Ιταλία παρείχε το απαραίτητο αντίδοτο στο ρώσικο δηλητήριο. Από δω και στο εξής, κανένα μεγάλο έθνος δεν θα μείνει χωρίς το έσχατο μέσο προστασίας απέναντι στην ανάπτυξη καρκινωμάτων…

   Αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το τέλος, στη θριαμβευτική σας μάχη ενάντια στις βάρβαρες ορέξεις και τα πάθη του Λενινισμού.

   Το κίνημα σας έχει προσφέρει μια υπηρεσία σε όλο τον κόσμο. Έχει δώσει σε όλο τον κόσμο το απαραίτητο αντίδοτο στο Ρωσικό δηλητήριο...» (Tom Behan, “Arditi del Popolo: Η ιστορία της πρώτης αντιφασιστικής οργάνωσης”, εκδόσεις Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο).

    Ο ένθερμος οπαδός του Μουσολίνι, ο λάτρης του φασισμού, ο άνθρωπος που «με όλη του την καρδιά» τασσόταν στο πλευρό των μελανοχιτώνων έναντι των κομμουνιστών και της Σοβιετικής Ένωσης, δεν ήταν άλλος από τον Μέγα Θησαυροφύλακα. Ήταν ο υπουργός Οικονομικών εκείνη την εποχή της Βρετανίας, ο… Ουίνστον Τσώρτσιλ.

***

    Τον Γενάρη του 1934, ένα χρόνο μετά την κατάληψη από τους Ναζί της εξουσίας στη Γερμανία, το ευυπόληπτο ακροατήριο χειροκροτούσε με άφατο θαυμασμό το άκουσμα των παρακάτω λόγων:

   «Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σσ: του κομμουνισμού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο.

    Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σε σύντροφό μας» (Πρακτικά Δικών Νυρεμβέργης, Ντοκουμέντο D-392)

   Ο λάτρης του ναζισμού, εκείνος που στις 26 Γενάρη 1934 ενώπιον των ενθουσιασμένων συναδέλφων του εξυμνούσε τον Χίτλερ, που αναγόρευε τον ναζισμό σε προστάτη του έθνους γιατί μετέτρεψε τον εργάτη σε «σύντροφό μας», που επιδαψίλευε δάφνες στον Χίτλερ διότι «απελευθέρωσε» τον εργάτη από την «μέγγενη» του κομμουνιστικού δόγματος και τον μετέτρεψε σε «πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας», δεν ήταν άλλος από τον μεγιστάνα Κρουπ. Τον πρόεδρο του Συνδέσμου της Γερμανικής Βιομηχανίας…

ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗΝ 9η ΤΟΥ ΜΑΗ

            ΄Ισως δεν είναι τυχαίο ότι η ημέρα αυτή ακολουθεί την επέτειο  της ζωής, την ημέρα της μητέρας. Επιβεβαιώνοντας ότι η ζωή  συνεχίστηκε, γιατί υπήρξε η συντριβή της φασιστικής υποδούλωσης.

Στις αρχές Απρίλη 1945, τα σοβιετικά στρατεύματα άρχισαν τη μαζική τους επίθεση κατά του Βερολίνου.       Την πρώτη ημέρα της επίθεσης, 40.000 πυροβόλα έριξαν 1.250.000 οβίδες. Λίγες εβδομάδες μετά, σοβιετικοί στρατιώτες ύψωσαν την κόκκινη σημαία στο κτίριο του Ράϊχσταγκ και στις 30 Απριλίου, ο Χίτλερ αυτοκτόνησε. Δύο ημέρες πριν, ο Μουσολίνι είχε εκτελεστεί από ιταλούς κομμουνιστές. Το βράδυ της 8^ης προς 9^η του Μάη, το ναζιστικό τέρας παραδόθηκε στους συμμάχους άνευ όρων.

          

  Η μέρα αυτή ήταν, είναι και θα είναι ημέρα μνήμης και τιμής της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Η Νίκη αυτή φέρει τη σφραγίδα των λαών που αντιστάθηκαν, κυρίως του Εργατικού κράτους της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού της, με την ηγεσία του Ι. Στάλιν. Από την άλλη, οι φασισμός-ναζισμός φέρουν τη σφραγίδα του καπιταλισμού που τους ανέδειξε και τους επέβαλε για τα συμφέροντά του, ανεξάρτητα του ότι η κατάσταση κατάληξε ανεξέλεγκτη. Οι λαοί όμως πλήρωσαν το αιματηρό τίμημα και όχι οι πλουτοκράτες.

       

     Η Ε.Ε., ως συμμαχία υπό την ηγεμονία του γερμανικού κεφαλαίου, είναι ο πρωτεργάτης στην εκστρατεία σπίλωσης του σοσιαλισμού, παραχάραξης της Ιστορίας. Επέλεξε την 9^η Μάη για να γιορτάζει την ίδρυσή της (!)  Για να συγκαλύψει τι έγινε τότε, για να μην αποτελεί αυτή η ημέρα πηγή διδαγμάτων για τους λαούς της Ευρώπης και του Κόσμου. Για  να αποκρύψει τις ευθύνες των καπιταλιστών για τον πόλεμο, όχι μόνο των μονοπωλίων του άξονα Γερμανίας - Ιταλίας - Ιαπωνίας αλλά και της  Γαλλίας, Βρετανίας και ΗΠΑ. Αυτών, που με πολλά μέσα ενίσχυσαν τους Χίτλερ- Μουσολίνι - Γιαπωνέζους στρατοκράτες. Το έκαναν και  για τη  κερδοσκοπία  τους αλλά κυρίως για να χρησιμοποιήσουν τους δικτάτορες ενάντια στη Σ.Ε. και το εργατικό κίνημα. Μετά τον πόλεμο, εξακολούθησαν να στηρίζουν τους Φράνκο-Σαλαζάρ-Χιροχίτο.