ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

 

Καλωσορίστε!

Καλωσορίστε.Ο Ομπάμα βρίσκεται στην Αθήνα. 

Καλωσορίστε τον πρόεδρο των ΗΠΑ, μαζί και τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ. Κάποια μηνύματα θα έχει να φέρει ο Μπάρακ Ομπάμα από τον Ντόναλντ Τραμπ. Το κράτος έχει συνέχεια, άλλωστε, όπως έχει δηλώσει και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Αν έχει συνέχεια το κράτος στην Ελλάδα φανταστείτε πόσο έχει στις ΗΠΑ.

Καλωσορίστε τη σχέση υποτέλειας του πολιτικού προσωπικού της χώρας με τις αμερικανικές κυβερνήσεις και τα αμερικανικά συμφέροντα.

Καλωσορίστε τις ελπίδες και τα παραμύθια για παρεμβάσεις του Ομπάμα για το χρέος, τα μνημόνια και την πολιτική που εφαρμόζεται, μια πολιτική που μοιάζει τόσο με εκείνη που ασκείται στο εσωτερικό των ΗΠΑ.

Καλωσορίστε τον «ειρηνικό» Ομπάμα της παρουσίας και των επεμβάσεων των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία, στη Σομαλία, των επιχειρήσεων στη Νιγηρία, στο Καμερούν και των παρεμβάσεων σε δεκάδες χώρες του πλανήτη, μέσω της οικονομικής κυριαρχίας των αμερικανικών συμφερόντων. Καλωσορίστε τα θύματα των πολεμικών επιχειρήσεων ΗΠΑ, μαζί με  τη δράση της CIA σε ολόκληρο τον κόσμο.

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ… (στα χρόνια της Κατοχής 1941-1944)

   

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ… (στα χρόνια της Κατοχής 1941-1944)

Επιμέλεια: ofisofi //

Το μνημείο των σκοτωμένων φοιτητών του Ε.Μ.Π. στην Κατοχή

Δίπλα στο Μνημείο των νεκρών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ορθώνεται μια μαρμάρινη στήλη με τα ονόματα των νεκρών φοιτητών του Ε.Μ.Π που αγωνίστηκαν εναντίον των κατακτητών στο διάστημα 1941 – 1944 μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ Νέων της Σπουδάζουσας και του Λόχου Σπουδαστών του ΕΛΑΣ (Λόχος λόρδος Μπάυρον μετονομάστηκε στα Δεκεμβριανά).

Το Πολυτεχνείο, χώρος ιερός  και αιματοβαμμένος, υπήρξε «Κάστρο της Εθνικής Αντίστασης στην Αθήνα» και  η πόρτα του παραβιάστηκε τρεις φορές: 6 Μάρτη 1942, 5 Δεκέμβρη 1944, 17 Νοέμβρη 1973.

«Ήταν 6 Μαρτίου 1942. Το Πολυτεχνείο απεργούσε. Ένας σπουδαστής μπήκε λαχανιασμένος στη Λέσχη μας και μας είπε ότι από την είσοδο της οδού Πατησίων, μια ομάδα χαφιέδων μπήκε στην αυλή του Πολυτεχνείου. Αρπάξαμε ο καθένας ό,τι βρήκε μπροστά του, ένα ξύλο ή σιδεροδοκό και κατεβήκαμε τρέχοντας, οπότε βρεθήκαμε μπροστά σε ένα θέαμα που μας άφησε άναυδους. Είδαμε τον Ν.Κιτσίκη ( σημ: ο αγωνιστής Πρύτανης του Πολυτεχνείου) ανασκουμπωμένο να παλεύει με τους χαφιέδες και να τους σπρώχνει προς την έξοδο.

Σε λίγο πετάχτηκαν όλοι οι χαφιέδες έξω.

Από τότε και μέχρι την Απελευθέρωση δεν παραβιάστηκε άλλη φορά το Πολυτεχνειακό άσυλο.

Η δεύτερη παραβίαση έγινε στις 5 Δεκέμβρη του 1944, στη μάχη του ΕΛΑΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ με τους Άγγλους επεμβασίες, στο Πολυτεχνείο, όταν ένα από τα εγγλέζικα τανκς έσπασε την κλειδαριά και άνοιξε διάπλατα τη σιδερένια πόρτα της οδού Πατησίων για να εισβάλουν στην αυλή του Πολυτεχνείου οι πάνοπλοι Βρετανοί στρατιώτες.

Η τρίτη παραβίαση ήταν στις 17 Νοέμβρη 1973 όταν το τανκς της Χούντας των Συνταγματαρχών γκρέμισε την πόρτα αυτή για να εισβάλουν οι πάνοπλοι στρατιώτες και να διαλύσουν τους εξεγερμένους φοιτητές. Από τότε αυτή η πόρτα μένει κλειδωμένη και ανοίγει κάθε χρόνο, στην επέτειο της 17 Νοέμβρη.»

Περί «σταθερότητας»

Τη «σταθερότητα» σε όλες τις πτώσεις έκλιναν χτες τα συγκροτήματα του Τύπου, εν αναμονή της άφιξης Ομπάμα. Το πνεύμα τους ήταν πάνω - κάτω το εξής: Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τη γεωπολιτική σταθερότητα της Ελλάδας, ως προϋπόθεση για τη σταθερότητα όλης της περιοχής, που χαρακτηρίζεται από μεγάλη αστάθεια.

 Επιπλέον, η οικονομική σταθερότητα της Ελλάδας είναι προϋπόθεση για τη σταθερότητα της Ευρωζώνης, που με τη σειρά της είναι κρίσιμη για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Από την πλευρά της, η Γερμανία πρέπει να πάρει υπόψη την ανάγκη για σταθερότητα στην Ελλάδα, επειδή η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, η εκλογή του νέου «φιλορώσου» Προέδρου στη Βουλγαρία και η ένταση στις σχέσεις της με την Τουρκία, δεν επιτρέπουν άλλον παράγοντα αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη ευρωπαϊκή επικράτεια, με δεδομένο τον πόλεμο σε όλο το τόξο από την Ουκρανία έως την Β. Αφρική. 

Τι είναι λοιπόν η «σταθερότητα» μέσα σ' αυτό το μπλεγμένο κουβάρι; Ενας συμβιβασμός ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη, στο έδαφος των μεταξύ τους ισχυρών οικονομικών, στρατιωτικών και πολιτικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων, οι οποίοι βέβαια δεν εξαλείφονται, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν και να οξύνονται. 

Γίνεται έτσι φανερό ότι η απόσταση που χωρίζει τη σταθερότητα από την αστάθεια σε μια χώρα (ή και σε μια ολόκληρη περιοχή), είναι ακριβώς ίδια με εκείνη που χωρίζει έναν εύθραυστο συμβιβασμό από την κατάρρευσή του...