Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης*
«Κι ήταν που λέτε μια φορά /όπου 'χαμε ένα βασιλιά,
καλό ανθρωπάκι…». (Ιάκωβος Καμπανέλλης - Μάνος Χατζιδάκις - Λάκης Παππάς)
«Για τον μύθο που μας λέτε, άλλον μύθο θα σας πω...». (Θρασύβουλος Σταύρου - Μάνος Χατζιδάκις - Γιώργος Μούτσιος - Μαρία Δουράκη)
Στα πολύ παλιά τα χρόνια, τότες που οι μεγάλοι Αρχόντοι κάνανε κουμάντο, όπως κάνουνε και σήμερα, αποφασίσανε να περνάει μέσα από το μικρό χωριό Άγιοι Ανάργυροι και να σταματάει στη μέση του ένα θεριό σιδερένιο, που έβγαζε καπνό και ύστερα δεν έβγαζε καπνό, που θα χώριζε το χωριό στα δυο και θα περπάταγε πάνω σε γραμμές από σίδερο.
Και αυτό είπανε πως θα ήτανε καλό για όλους, αφού θα έφερνε κόσμο στο χωριό και πράματα και σε όλα τα χωριά του κάτω Βάλτου πιο γλήγορα και πιο φτηνά και το χωριό το δικό τους θα μεγάλωνε και γι' αυτό οι Αρχόντοι δεν θα πληρώνανε λεφτά στους χωριάτες για τη γης που θα παίρνανε, για να περνάει το θεριό που έβγαζε καπνό και μετά δεν έβγαζε, αλλά θα την απαλλοτριώνανε, που λέει θα την παίρνανε, έτσι, χωρίς να δώνουνε λεφτά. Και οι χωριάτες, που δεν τα καταλαβαίνανε όλα αυτά καλά, βγήκανε με τις αξίνες και τις τσάπες και πανηγυρίζανε πολύ που κάνανε τόσο μεγάλο καλό στο κόσμο και στο κοντινό παλάτι του βασιλιά.
Και περνάγανε τα χρόνια και γέμισε ο τόπος από κόσμο που ερχότανε και πήγαινε από το σταθμό Πελοποννήσου που τον λέγανε φιλέτο και κάποια στιγμή δεν ερχότανε και δεν πήγαινε στο σταθμό Πελοποννήσου. Και περάσανε ακόμα πιο πολλά χρόνια και το θεριό που τώρα δεν έβγαζε καπνό κουράστηκε και είπανε οι Μεγάλοι Αρχόντοι που πάλι κάνανε κουμάντο, όπως στα παλιά τα χρόνια πως τώρα οι ανθρώποι και τα πράματα θα πηγαίνανε εκεί που θέλουνε να πάνε από άλλους δρόμους. Και χαρήκανε πάλι πολύ οι πολλοί απογόνοι των χωριατών και ετοιμάζονταν να πανηγυρίσουνε πάλι πολύ γιατί περιμένανε πως όλη η γης, που ο Αρχόντοι και οι νόμοι είχανε πάρει χωρίς λεφτά για τις γραμμές και τον σταθμό,τώρα θα τον γυρνάγανε πίσω στον τόπο των χωριανών, όπως τον πήρανε και οι απογόνοι των χωριατών θα την κάνανε τη γης ό,τι αυτοί νομίζανε.
Όμως ένας «νέος από σόι και γενιά βασιλικιά» που' τανε τώρα ο νέος Άρχοντας του τόπου και λέγανε πώς σκέφτεται πιο καλά το συμφέρον των χωριατών από ότι το σκέφτονταν οι ίδιοι οι χωριάτες για τον εαυτό τους είπε ότι είναι καλύτερα να πληρώνανε το κατιτίς στους φύλακες για να' ναι όλοι καλά και όταν λένε το κατιτίς οι Αρχόντοι δεν νοούνε κριθαροκούλουρα μα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο για τους τσάμπα χώρους που τσάμπα είχανε δώσει τότες οι χωριάτες και τσάμπα δεν τους τον γυρνούσανε οι Αρχόντοι.
Έτσι πέρναγε ο καιρός και μια Παρασκευή το βράδυ κι ένα πρωί Σαββάτο, Φλεβάρης μήνας τέλη θα' τανε θαρρώ, ο Μικρός Άρχοντας του τόπου κάλεσε τον Μεγάλο Άρχοντα του Μεγάλου τόπου να του πει τι έκανε κι ο Μεγάλος Άρχοντας του είπε να του πει να τ' ακούσουνε όλοι οι κολίγοι, πως θα δώσει κι αυτός βοήθεια να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω μέλι για να γίνουν εδώ στο σταθμό Πελοποννήσου, φιλέτο τόνε λέγανε, κτίρια και κτίρια και κτίρια να' χουν, να' ρχονται και να χωράνε μιλιούνια οι ανθρώποι, να πήξει πήξιμο μεγάλο ο τόπος, να βλέπουνε το Σίλικον Βάλεϊ, τι κοιλάδα του πυρίτιου και κουροφέξαλα, μου λες το τεχνολογικό πάρκο του τόπου, τι είναι δηλαδή οι Αμερικάνοι κι έχουνε κι εμείς δεν έχουμε, που βρήκαμε πρώτοι εμείς όλα τα επιστημονικά και μας τα πήρανε οι Γιάγγηδες, απογόνοι του Γιάγγου του ληστή από τα Φάρσαλα είναι να το ξέρετε, που πήγε στο Αμέρικα και τώρα όταν μας γράφουνε, μας γράφουνε για να' χουνε βάσεις να βασίζονται για τα πατρογονικά τους.
Κι έτσι κι εγώ τώρα που είμαι παιδί ξυπνό του χωριάτη πού δωσε τσάμπα της γης και του ζητάνε να πληρώσει και δεν έχει μία λόγω ανέχειας και ανεργίας για να την πάρει για λίγα χρόνια πίσω, λέω σιγά μην κλάψω, λέω σιγά μη φοβηθώ και λέω να πάω μ' αυτούς που κάνουνε συνήθως φασαρία, γιατί συνήθως ξέρουν το σωστό αυτοί κι όσες φορές δεν πήγα κακό της κεφαλής μου, λέω που λες να πάω και να κρατάω μπαϊράκι όπως τότες πριν πολλά χρόνια που φωνάζαμε για τη γης στου Κοκκινόπουλου και την πήραμε και με τον τότες Δήμαρχο τον Αποστόλου μπροστά και την κάναμε πλατεία για παιδιά και για γερόντους. Έτσι λέω να κάνω και τώρα και να πάρουμε τη γη μας πίσω για τα παιδιά μας χωρίς να πληρώσουμε λεφτά και να μην πάρουμε σαν χαζοί το καλοβαμμένο μα κλούβιο αυγό που δίνουνε σε μένανε, που δίνουνε σε σένανε οι τωρινοί Αρχόντοι σαν τους τοτινούς Δαναούς και να γίνουμε εμείς Αρχόντοι στον τόπο μας. Έτσι λέω….
*Ο Δημήτρης Φεργάδης είναι πρώην δημοτικός σύμβουλος, συνταξιούχος, ιστορικό στέλεχος της Βιομηχανίας της δισκογραφίας σε ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ και MINOS - EMI. Επίσης, είναι συγγραφέας του βιβλίου «Με αφορμή την ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ. Η Βιομηχανία της δισκογραφίας στην Ελλάδα κατά τον 20ο αιώνα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου