Αγωνία

 

Δίνουν και παίρνουν οι αναλύσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα στις ΗΠΑ, με τα εγχώρια επιτελεία να στέκονται στις συνέπειες που θα έχει στα λεγόμενα «εθνικά θέματα» η εκλογή του ενός ή του άλλου υποψηφίου. Θα κυριαρχήσει η «προβλέψιμη» Χάρις, που θα συνεχίσει την εξωτερική πολιτική των Δημοκρατικών, ή θα κερδίσει ο «απρόβλεπτος» Τραμπ, με κίνδυνο να αλλάξουν οι ισορροπίες στην περιοχή υπέρ των τουρκικών αμφισβητήσεων; Αν και κανείς δεν παραγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες του ενός και του άλλου υποψηφίου, η συζήτηση είναι αστεία. Η αμερικανική πολιτική έχει «συνέχεια» και αυτό αποτυπώνεται σε όλη την πορεία των σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας, που είναι «σύμμαχοι» στο ΝΑΤΟ. Είτε με Δημοκρατικούς είτε με Ρεπουμπλικάνους στο τιμόνι των ΗΠΑ, οι «γκρίζες ζώνες» επεκτάθηκαν στο Αιγαίο, η τουρκική αστική τάξη απέκτησε «ζωτικά» και «νόμιμα» συμφέροντα, ενώ «δουλεύεται» σταθερά η προοπτική της συνεκμετάλλευσης, ως ο τελικός προορισμός του «οδικού χάρτη» που έχουν χαράξει από κοινού το ΝΑΤΟ και οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτός ο στρατηγικός σχεδιασμός, που στον πυρήνα του έχει τη θωράκιση της ΝΑΤΟικής συνοχής, στην αντιπαράθεση με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, θα είναι εδώ και την επομένη των εκλογών, είτε με Τραμπ είτε με Χάρις. Επομένως, καμιά αγωνία και καμιά προσδοκία δεν πρέπει να τρέφουν οι λαοί. Μόνο η μεταξύ τους αλληλεγγύη και ο αγώνας σε κάθε χώρα ενάντια στα συμφέροντα της αστικής τάξης και στις διεθνείς συμμαχίες της μπορεί να ανοίξουν δρόμο για την ανάπτυξη σχέσεων αμοιβαίου οφέλους, με τους εργαζόμενους στο τιμόνι της εξουσίας.

Ο στόχος

Κάτι σαν ...«ντε ζαβού» ζούμε αυτές τις μέρες, με την «εξάρθρωση» μιας ακόμα «τρομοκρατικής οργάνωσης», από τη λεγόμενη «νέα γενιά των τρομοκρατών». Το σενάριο επαναλαμβάνεται σαν ...φάρσα. Μια βόμβα σκάει στα χέρια κάποιου «τρομοκράτη» και αυτό γίνεται αφορμή μέσα σε λίγες ώρες να ξεδιπλωθεί το κουβάρι, ώστε - πάντα σύμφωνα με την αστυνομία - να συλληφθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Το σενάριο εμπλουτίζεται με ευρήματα της αστυνομικής έρευνας, όπως κάτι ασκήσεις Φυσικής, στο μάθημα Ηλεκτρισμού του Λυκείου! Ολη αυτή η υπερπληροφόρηση με αποκλειστική πηγή το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, τις υπηρεσίες της Αστυνομίας και την Αντιτρομοκρατική, μόνο σοβαρά ερωτήματα μπορεί να προκαλέσει. Γιατί μπορεί να έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση γύρω από τον «στόχο» της βόμβας, όμως ο σίγουρος στόχος είναι η αξιοποίηση της «τρομοκρατίας» από το κράτος και τους μηχανισμούς του για να συκοφαντείται και να χτυπιέται το εργατικό - λαϊκό κίνημα, όπως συμβαίνει διαχρονικά. Θυμίζουμε εξάλλου ότι κανένας «αντιτρομοκρατικός» νόμος δεν πάρθηκε πίσω μετά την «απόσυρση» γνωστών οργανώσεων και ομάδων. Αντίθετα, η χρήση τους προορίζεται ενάντια σε όποιον αντιδρά, αγωνίζεται και συγκρούεται με το σύστημα. Γι' αυτό πρέπει ο λαός με μεγάλη επιφύλαξη να παρακολουθεί τον καταιγισμό πληροφοριών που διοχετεύουν το κράτος και οι μηχανισμοί του. Ειδικά σήμερα που βρισκόμαστε σε φάση πολεμικής προπαρασκευής και το σύνθημά τους είναι «τα κεφάλια μέσα»...

Ολα ενάντια

«Πρέπει να βρεθεί λύση στα Ελληνοτουρκικά. Αλλιώς, οι εναλλακτικές είναι δύο: Στασιμότητα ή σύγκρουση». Τέτοια ψευτοδιλήμματα ανακάμπτουν στην αντιπαράθεση για τα Ελληνοτουρκικά, όσο πλησιάζει η συνάντηση Γεραπετρίτη - Φιντάν. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που τα αστικά επιτελεία παρουσιάζουν με τέτοιο δραματικό τρόπο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για να εκβιάσουν τη λαϊκή συναίνεση σε επώδυνους συμβιβασμούς, με την ομπρέλα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Ο λαός, όμως, διαθέτει πλέον την πείρα να αντιληφθεί ότι αυτό που του σερβίρουν ως «δίλημμα», είναι στην πραγματικότητα μια άλλη εκδοχή του ίδιου σχεδίου. Γιατί ο συμβιβασμός σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων - που είναι προαπαιτούμενο της όποιας «λύσης» προωθείται εντός ΝΑΤΟ - μπορεί να γίνει και μέσα από τη διαπραγμάτευση, αλλά και μετά από μια σύγκρουση, που δεν αποκλείεται, όπως έχει αποδείξει και η Ιστορία. Ποιος δεν θυμάται την κρίση των Ιμίων, όπου με ανοιχτή παρέμβαση των ΗΠΑ, οδήγησε στο γκριζάρισμα της περιοχής και δημιούργησε τετελεσμένα για τους επόμενους γύρους του λεγόμενου «ελληνοτουρκικού διαλόγου»; Το κύριο, λοιπόν, είναι ποιος διαπραγματεύεται, μέσα σε ποιο πλαίσιο και για λογαριασμό ποιανού. Κι εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Διαπραγματεύονται η αστική τάξη, η κυβέρνηση και τα κόμματά της, μέσα σε πλαίσιο ΝΑΤΟ και με σκοπό έναν συμβιβασμό που θα υπηρετεί τη ΝΑΤΟική συνοχή και τον αναβαθμισμένο ρόλο που επιδιώκει να παίξει η Ελλάδα στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Ολα δηλαδή ενάντια στον λαό και στα πραγματικά του συμφέροντα.

Προετοιμασία

Τη «μητροπολιτικότητα» της Αττικής και τις αρμοδιότητες που πρέπει να ξεκαθαριστούν ...περιφέρει όπου βρεθεί και όπου σταθεί ο εκλεγμένος με τη ΝΔ περιφερειάρχης Αττικής, Ν. Χαρδαλιάς. Καμώνεται μάλιστα ότι προχωράνε μια σειρά «ζωτικής σημασίας» έργα στο Λεκανοπέδιο, που θα το θωρακίσουν από ακραία φυσικά φαινόμενα. Οταν όμως ρωτιέται ποια είναι αυτά τα έργα, τα παραδείγματα που φέρνει είναι η ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου και η λεγόμενη Αθηναϊκή Ριβιέρα! Δηλαδή, τα νέα Ελντοράντο για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που αφαιρούν ελεύθερους χώρους και πράσινο από τον λαό, σε μια Αττική που μαυρίζει όλο και περισσότερο από τα καμένα γύρω δάση. Για τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα, ο ...μητροπολιτικός περιφερειάρχης «ευελπιστεί» ότι θα βρεθούν πόροι όταν υπάρξει η λεγόμενη «Χάρτα της Αυτοδιοίκησης» και κατά τ' άλλα επαναλαμβάνει το παραμύθι της «καλύτερης προετοιμασίας για τον χειμώνα». Μόνο που τα όποια αποσπασματικά αντιπλημμυρικά έργα πάνε πιο αργά και από χελώνα, ο χειμώνας θα έρθει οσονούπω στη «μητρόπολη» και ο κίνδυνος να δούμε εικόνες τύπου Βαλένθια μεγαλώνει. Γιατί, όπως και στην Ισπανία, ενώ το χρήμα ρέει άφθονο προς τους διάφορους «αναξιοπαθούντες» καπιταλιστές και τα ευρωατλαντικά συμφέροντα, όταν πρόκειται για την προστασία του λαού αρχίζουν τα «δεν βγαίνω μάνα μου».

 

Ριζοσπάστης