 |
| Ηριάννα |
1. Η δικαιοσύνη εξάντλησε
τη σκληρότητά της. Απέρριψαν την αίτηση της Ηριάννας γα αποφυλάκιση.
Μπροστά στο δράμα, διάλεξαν την παράτασή του και έστειλαν ένα μήνυμα
προς όλους περί τάξης και νόμου. Είναι σίγουρο ότι η απόφαση αυτή
δικαιώνει τους δεξιούς και χρυσαυγίτες, τον Κυριάκο και όσους
ονειρεύονται μια καταστολή χωρίς όρια.
2.
Εδώ παίζεται κάτι άλλο. Πρόκειται για το παρακράτος που βγαίνει από την
τρύπα του. Νιώθω πως πέρα και πάνω από την Ηριάννα, εξελίσσεται ένα
σχέδιο, μια πρόβα που εύχομαι να μην είναι ένα μαύρο προοίμιο. Τώρα
μπορώ να καταλάβω όλη την ιστορία της δίκης για τον δολοφονημένο Φύσσα,
την αλαζονεία των εγκληματιών της οργάνωσης, την επιθετικότητά τους.
3.
Η δικαιοσύνη καταργεί τον εαυτό της. Η προκατάληψή της είναι αδυναμία
της. Η υπερβολή της την ακυρώνει. Καταναλώνεται στο να «διαβάζει» το
γράμμα του νόμου, αγνοώντας το πρόσωπο που εμφανίζεται μπροστά της,
αγνοώντας το περί δικαίου αίσθημα μιας ολόκληρης κοινωνίας. Εμφανίζεται
αδύναμη έως ασθενική.
4.
Ας μην περιμένουμε μοιρολατρικά. Είναι καιρός ο καθένας να σταθεί
όρθιος. Το ζητούμενο από εδώ και στο εξής είναι η διαύγεια. Φοβάμαι ότι η
δικαιοσύνη εξελίσσεται σε μια κλειστή θρησκευτική σέχτα. Ο κόσμος είναι
εξουθενωμένος και δεν αντιδρά. Κατά τα άλλα, παρακολουθώ με αποστροφή
ορισμένους παλιούς δημοσιογράφους που μπροστά στα αφεντικά τους γίνονται
πάλι έφηβοι για να τα υπηρετήσουν με τον καλύτερο τρόπο.
5.
Παραφράζοντας τον Επίκουρο: Είτε η δικαιοσύνη επιθυμεί να χτυπήσει το
κακό και δεν μπορεί, είτε δεν επιθυμεί και δεν το μπορεί. Εάν το
επιθυμεί και δεν το μπορεί, είναι αδύναμη - πράγμα που δεν αρμόζει στη
δικαιοσύνη.
6.
Η Ηριάννα είναι το νέο πειραματόζωο στη σκηνή του παραλόγου. Ολοι
γνωρίζουν για την αθωότητά της, ακόμα περισσότερο οι κυνηγοί της.
Κυνηγοί που πιστεύουν στον Θεό ορθόδοξα, κυνηγοί που έρχονται από μαύρες
δεκαετίες, κυνηγοί μέσα στη μίζερη ζωή τους, κυνηγοί που περνιούνται
για ήρωες και άγιοι. Θλιβερές υπάρξεις που δεν θα καταλάβουν ποτέ τίποτα
και θα ψηφίζουν κρυφά τους χρυσαυγίτες.
7.
Οσο το πρόσωπο χάνεται μέσα στην αίθουσα των δικαστηρίων, θα νιώθουμε
πάντα μετέωροι. Μπορεί μια μέρα να βρεθούμε ένοχοι για μισό αποτύπωμα
αχνό όπως ένα όνειρο που θα φροντίσουν να γίνει εφιάλτης.
Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου