Υδάτινη αψίδα...

ΣΚΙΤΣΟ ΑΡΧΕΙΟΥ

Πολλά έχουν ακουστεί τις τελευταίες μέρες με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, και των συνεργατών του στην Πάρο, για να εγκαινιάσει το νέο αεροδρόμιο στο νησί. Πολλά από αυτά έδωσαν την αφορμή, για να ξεσπάσει μια νέα ανούσια και αποπροσανατολιστική κόντρα ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. 

 

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι η εικόνα του πρωθυπουργού ήταν πράγματι ένα κράμα από εγκαίνια που έχουν γίνει στο παρελθόν από αρκετούς πρωθυπουργούς όπως Σημίτης, Παπανδρέου, Καραμανλής, Σαμαράς κ,λπ. Και πάντα τα εγκαίνια ήταν μια καλή αφορμή για τις αστικές κυβερνήσεις να δείχνουν πως, έργα που μπορεί να είναι χρήσιμα για το λαό, αποτελούν πλούσιο πεδίο για την κερδοφορία του κεφαλαίου. 

 

Δεν μπορούμε, όμως, να μην μπούμε στον πειρασμό να αναφερθούμε σε μια μικρή λεπτομέρεια από τα εγκαίνια. Διαβάσαμε και ακούσαμε στα σχετικά ρεπορτάζ το εξής: «Το αεροσκάφος, με το οποίο μετέβη ο πρωθυπουργός στο νησί, προσγειώθηκε λίγη ώρα πριν τις 12 το μεσημέρι στο νέο αεροδρόμιο της Πάρου και κατά την προσγείωσή του σχηματίστηκε μια υδάτινη αψίδα από δύο πυροσβεστικά οχήματα της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας».

 

 Είναι αλήθεια ότι πάντα μπορεί να βρει κάποιος κάτι για να ξεπεράσει τους προκατόχους του...

Στο «βούρκο» των φονικών ανταγωνισμών

 

Στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση ΑΚΡ και ο Ερντογάν σε πολλά «εσωτερικά και εξωτερικά μέτωπα» εστιάζουν αστικές αναλύσεις, όλο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα, εντοπίζοντας ευρύτερα περιθώρια «η Ελλάδα να επωφεληθεί από τις εξελίξεις». Εγραφε προ δύο ημερών κεντρικό στέλεχος του ΣΕΒ (και πρώην διπλωμάτης όπως υπέγραφε) στην «Καθημερινή»: «Η διά της διολισθήσεως απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση μετατρέπει γεωπολιτικά την Ελλάδα σε ακροτελεύτιο κρίκο της δυτικής αλυσίδας προς ανατολάς. Η εξέλιξη αυτή επιβάλλει και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη να αντιμετωπίσουν τη χώρα μας με άλλο μάτι.

Η σταθερότητά της αρχίζει να γίνεται υπόθεση και δική τους. Η πρόσφατη δήλωση του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών, που συνέδεσε τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις με την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, είναι ενδεικτική. Για να αξιοποιηθεί, όμως, αυτή η δυνατότητα, απαιτείται και πολιτική βούληση και επεξεργασμένο σχέδιο».

Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά των προσδοκιών που γεννούν σε μερίδες του κεφαλαίου η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και οι ανακατατάξεις που μπορεί να φέρουν τα «τσαλιμάκια» και οι «καβγάδες» μεταξύ (πρώην;) συμμάχων. Ομως για τους λαούς, οι φονικοί ανταγωνισμοί στους οποίους θέλουν να τους παρασύρουν δεν είναι παρά ένας βούρκος γεμάτος θανάσιμους κινδύνους...

Γυναίκες «ασυμβίβαστες» σε τι;

 

Με την επίσημη ανακήρυξη της Χίλαρι Κλίντον ως υποψήφιας Προέδρου από το Δημοκρατικό Κόμμα, φούντωσαν ξανά οι συζητήσεις για τον «ιστορικό χαρακτήρα» της υποψηφιότητας αυτής, επειδή είναι η πρώτη φορά που μια γυναίκα είναι υποψήφια για το ανώτατο πολιτικό αξίωμα των ΗΠΑ. 

Λίγο η ομιλία της Μισέλ Ομπάμα που περιέγραψε πόσο η υποψηφιότητα Κλίντον δικαιώνει τα οράματα των νέων γυναικών, λίγο η παρέμβαση του συζύγου Κλίντον (που έτρεξε να σημειώσει ότι «αυτή η γυναίκα δεν έχει συμβιβαστεί με το κατεστημένο ποτέ της και σε τίποτα»), θα κοντέψουν οι εργαζόμενες να πειστούν ότι τέτοιες γυναίκες κερδίζουν πόντους για να υπερασπιστούν τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες.

Μήπως, όμως, η Κλίντον και κάθε Κλίντον είναι ασυμβίβαστες με την ιδιωτικοποίηση της Πρόνοιας και της Υγείας που φορτώνει τις εργαζόμενες μανάδες με πολλαπλά καθήκοντα; Μήπως είναι ασυμβίβαστες με τη «μερική δουλειά - μερική ζωή» που αυξάνεται γοργά για το γυναικείο εργατικό δυναμικό όλων των χωρών; Οχι. Ασυμβίβαστες είναι μόνο στην υπεράσπιση των συμφερόντων της τάξης τους, της τάξης των εκμεταλλευτών.

Ενας ακόμα θάνατος... 

 

Ο θάνατος της 29χρονης από επιληπτική κρίση σε κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στα Διαβατά αναδεικνύει, για άλλη μια φορά, αυτό που το ΚΚΕ φωνάζει από την πρώτη στιγμή. Οτι πρέπει να δημιουργηθούν ανθρώπινοι και αξιοπρεπείς, ανοιχτοί και δημόσιοι, προσωρινοί χώροι υποδοχής και φιλοξενίας, που θα λειτουργούν αποκλειστικά με ευθύνη του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, όπου να παρέχονται οργανωμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δωρεάν σίτιση και στέγαση, διερμηνεία, νομική αρωγή και προετοιμασία των εγγράφων που θα επιτρέψουν την ασφαλή συνέχιση του ταξιδιού όσων το επιθυμούν.

 Ομως, η κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση, ενώ αφήνει τις ΜΚΟ να αλωνίζουν και στον τομέα της υποδοχής, της περίθαλψης, της φιλοξενίας, οι οποίες διαχειρίζονται μεγάλα ποσά της ΕΕ. 

Το περιστατικό, λοιπόν, αυτό συνέβη μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες, όπου χιλιάδες εγκλωβισμένοι άνθρωποι έχουν αφεθεί στη μοίρα τους. Για να μη μετρηθούν και άλλοι τυχαίοι θάνατοι πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα...

Ριζοσπάστης