Φασκελοκουκούλωστα

Η εξέλιξη με την υπόθεση της «Ζήμενς» είναι πολύ σοβαρή. Πέρα από την κόντρα κυβέρνησης - Δικαιοσύνης, που βγαίνει και μ' αυτήν την αφορμή στην επιφάνεια και αξιοποιείται από τα άλλα κόμματα στην κριτική τους προς την κυβέρνηση, υπάρχει η ουσιαστική πλευρά, που κανείς βέβαια δεν πρόκειται να αναδείξει, επειδή όλοι «την ίδια γλάστρα ποτίζουν» σε ό,τι αφορά την υπεράσπιση των ιερών και των όσιων του σάπιου καπιταλισμού. 

 

 Ποια είναι αυτή η πλευρά; Οτι ένα σκάνδαλο που απασχόλησε το αστικό πολιτικό σύστημα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αγγίζοντας τον πυρήνα της λειτουργίας του, τη σύμφυση δηλαδή του κράτους με τους επιχειρηματικούς ομίλους, πάει για παραγραφή.

 

 Ακόμα κι αν τελικά κάποιοι από τους εμπλεκόμενους καταλήξουν να καταδικαστούν, σε καμιά περίπτωση η εξέλιξη της υπόθεσης δεν είναι ανάλογη του θορύβου που προκάλεσε η αποκάλυψη και η διερεύνησή της. Βέβαια, όλα αυτά έγιναν νόμιμα. Οπως όλοι θυμόμαστε, και εξεταστικές επιτροπές συγκροτήθηκαν, και κλιμάκια βουλευτών πήγαν στο Μόναχο να εξετάσουν τον Χριστοφοράκο, και παραπομπές στη Δικαιοσύνη έγιναν, και δικάσιμοι ορίστηκαν, και κατηγορίες απαγγέλθηκαν.

 

 Κι όμως, η υπόθεση κατευθύνεται στα αζήτητα, επιβεβαιώνοντας την ικανότητα του αστικού πολιτικού συστήματος με την ίδια ευκολία που αποκαλύπτει ένα σκάνδαλο να το κουκουλώνει κιόλας, με «νόμιμα» πάντα μέσα...

Παραδείγματα...

 

«Το σωματείο μας δεν έχει προκηρύξει για αύριο καμία απεργία ή στάση εργασίας. Η Διοίκηση».

 Αυτό το sms έστειλε η πλειοψηφία του ΔΣ του επιχειρησιακού σωματείου του «Μαρινόπουλου» στα κινητά τηλέφωνα των εργαζομένων την Τρίτη το βράδυ, παραμονή της στάσης εργασίας που είχαν κηρύξει τα κλαδικά σωματεία της Αττικής με τις Επιτροπές Αγώνα που συγκροτήθηκαν στην επιχείρηση. 

Χτες, βέβαια, πολλοί από τους εργαζόμενους στον «Μαρινόπουλο» αψήφησαν τον υπονομευτικό και απεργοσπαστικό ρόλο της πλειοψηφίας του επιχειρησιακού σωματείου και κατέβηκαν στο δρόμο, διεκδικώντας δεδουλευμένα και κυρίως το δικαίωμα στη δουλειά. 

Ομως, το γεγονός της υπονομευτικής δράσης από τη συνδικαλιστική πλειοψηφία του επιχειρησιακού παραμένει, επιβεβαιώνοντας ότι έχει γραμμή συνεννόησης και συνεργασίας με την εργοδοσία, προκειμένου να μη δυσκολέψει τα αντεργατικά της σχέδια. Κι αυτό δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Ιδού μια άλλη εξίσου «διαφωτιστική περίπτωση»...

... πολύ διαφωτιστικά

 

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος (ΟΙΥΕ) καλεί σε συνεδρίαση για να εξετάσει το ενδεχόμενο κινητοποίησης και τι θα γίνει με τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων την Κυριακή 17 Ιούλη, μέρα που ο νόμος προβλέπει ότι τα εμπορικά μπορούν να παραμείνουν ανοιχτά.

 Ορίζει αυτή τη συνεδρίαση «την Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016 και ώρα 10.30» (!), δηλαδή τρεις μόλις μέρες πριν την Κυριακή, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι πρόκειται για διαδικασίες όχι οργάνωσης αγώνων αλλά ευθείας υπονόμευσής τους. 

Να, λοιπόν, πώς τέτοιες δυνάμεις εννοούν τους «αγώνες» και πώς υπερασπίζουν την Κυριακή αργία. Κι εδώ επιβεβαιώνεται ο διαλυτικός και ύπουλος ρόλος τους, όπως και η ανάγκη να ισχυροποιηθεί το μέτωπο ενάντια σε τέτοιες δυνάμεις, που επί της ουσίας υπηρετούν τους στρατηγικούς στόχους εργοδοσίας και κυβέρνησης.

ΝΑΤΟ σημαίνει...

 

«Ειδική παράγραφο» αφιερωμένη στις γυναίκες περιλαμβάνει η Διακήρυξη της πρόσφατης Διάσκεψης Κορυφής του ΝΑΤΟ. Συγκεκριμένα, «η 131η παράγραφος αναφέρεται αποκλειστικά στην ισότητα των φύλων και στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών».

 Οχι, το Δελτίο Τύπου το οποίο ενημερώνει για τα παραπάνω δεν έχει την υπογραφή του ΝΑΤΟ, αλλά της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων. Στο δισέλιδο κείμενο καταγράφεται αναλυτικά το ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ για ζητήματα όπως η «προώθηση της συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων», τόσο στο πολιτικό όσο και στο στρατιωτικό του σκέλος. 

Για τη Γενική Γραμματεία, όπως και συνολικά για την κυβέρνηση, ΝΑΤΟ δε σημαίνει «χούντες και πολέμοι», αλλά ...«προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών» και της «ισότητας των φύλων».

Η «σταθερότητα» της απληρωσιάς

 

Μεγέθη που εντυπωσιάζουν από τη Γερμανία: Χτες μάθαμε ότι η γερμανική οικονομία αποτελεί ασφαλές καταφύγιο για επενδυτές σε τέτοιο βαθμό που οι τελευταίοι επενδύουν σε γερμανικά ομόλογα με αρνητικό επιτόκιο, δηλαδή πληρώνουν αντί να κερδίζουν, «αγοράζοντας» σταθερότητα για τα κεφάλαιά τους... 

Η δεύτερη είδηση αφορά τους εργαζόμενους, αφού, σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εργασίας, οι απλήρωτες ώρες δουλειάς στη Γερμανία πλησιάζουν το 1 δισ. Δύο ειδήσεις, λοιπόν, που συμπληρώνουν η μία την άλλη και οι δύο μαζί αποδεικνύουν ότι ευημερία των οικονομικών μεγεθών του καπιταλισμού και εργατικά - λαϊκά δικαιώματα δεν πάνε μαζί. 

Μεγέθη, που, εκτός των άλλων, κάνουν θρύψαλα τους λεγόμενους «εθνικούς στόχους», όπως την «επιστροφή στην κανονικότητα» με την «πρόσβαση στις αγορές», για τους οποίους κόπτονται κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση.

Ριζοσπάστης