Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Οι πλειστηριασμοί


Η επίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά είναι καταιγιστική. Ενα ακόμα επεισόδιο αυτής της επίθεσης είναι και οι επικείμενοι πλειστηριασμοί ακινήτων από τις 15 Σεπτέμβρη, με τις τράπεζες να έχουν ήδη έτοιμους περίπου 2.000 φακέλους. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι ο αριθμός των ακινήτων που θα βγουν «στο σφυρί» σε πρώτη φάση αγγίζει τις 5.000. 
 
Η κυβέρνηση λέει ότι «δεν θα μπουν στο στόχαστρο» ευπαθείς ομάδες ή μικρά ακίνητα οικογενειών. Το ίδιο είχε πει, βέβαια, και για το κόψιμο του ρεύματος και του νερού ή για τις κατασχέσεις για ληξιπρόθεσμα χρέη, πράγμα που σημαίνει ότι πιο πιθανό είναι για άλλη μια φορά απλά να ψεύδεται. 
 
Πάντως, το παράδειγμα της Ισπανίας, όπου μικροϊδιοκτήτες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους έπειτα από τους μαζικούς πλειστηριασμούς, φαίνεται πως κάποιοι μεγαλοσχήμονες της κτηματαγοράς, που καραδοκούν να αρπάξουν ακόμα και μικροϊδιοκτησίες, το έχουν στο μυαλό τους...

Διαδηλώνουν για ... καλή διαπραγμάτευση
 
«Από το Σεπτέμβριο, που πάντα σηματοδοτεί την έναρξη της νέας επαγγελματικής σεζόν με την Εκθεση της Θεσσαλονίκης, αρχίζει μια νέα αγωνιστική χρονιά και ελπίζουμε η κυβέρνηση να διαπραγματευθεί σωστά τα συμφέροντά μας στις επαφές με την τρόικα. 

Δεν αισιοδοξούμε, αλλά δεν υπάρχουν περιθώρια άλλων ευκαιριών». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον γγ της ΓΣΕΕ, ο οποίος τις προάλλες έδωσε συνέντευξη Τύπου στη Χίο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, εκ μέρους της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, καλεί τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν την άλλη βδομάδα στη ΔΕΘ για να ...αυξήσουν τις πιθανότητες να διαπραγματευθεί η κυβέρνηση προς όφελος του λαού! Δηλαδή, να γίνουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα κλακαδόροι της «εθνικής γραμμής» που συνέπτυξαν εργοδότες, κυβέρνηση και εργατοπατέρες, στήνοντας την παγίδα του «κοινωνικού διαλόγου», ο οποίος θα ενισχύσει τάχα τη διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης. 

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ύπουλα αλλά σταθερά και με συνέπεια, στάζει δηλητήριο στις εργατικές συνειδήσεις και προσπαθεί να εμποδίσει οποιαδήποτε διεργασία και προσπάθεια για την οργάνωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων, σε σύγκρουση με τους εργοδότες, την κυβέρνηση, τα κόμματα και την πολιτική τους. 

Από χειροκροτητές της κυβέρνησης πριν από ένα χρόνο και θιασώτες της «σθεναρής διαπραγμάτευσης» στη συνέχεια, τώρα ζητάνε ξανά από το λαό να εναποθέσει τις ελπίδες του στα παζάρια με το κουαρτέτο, αντί να οργανωθεί και να σαρώσει την αντιλαϊκή πολιτική που στοχοποιεί και τα δικαιώματα που έχουν απομείνει.

Η Εκπαίδευση ως... κοροϊδία
 
«Η Εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα αλλά κοινωνικό δικαίωμα», είπε προχτές στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας και έσπευσε να αναπαράγει η χτεσινή «Αυγή». Ολα αυτά συζητώντας για ένα νομοσχέδιο (αυτό για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό) με το οποίο ουσιαστικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ απαλλάσσει το κράτος από την υποχρέωσή του να παρέχει δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλα τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό, ενώ ανοίγει και την πόρτα σε κάθε είδους φορείς, ιδρύματα και ΜΚΟ, για να αναλάβουν ουσιαστικό ρόλο σε αυτή. Και για μια τροπολογία (για την ιδιωτική εκπαίδευση, όπου κατεξοχήν η Εκπαίδευση είναι... εμπόρευμα) που παρά τον ντόρο που έχει γίνει και παρά τα όσα ελάχιστα προβλέπει για τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς, επί της ουσίας κινείται στη γραμμή της υπεράσπισης των συμφερόντων των σχολαρχών, ενώ κάθε άλλο παρά ανατρέπει την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί (και σε αυτόν) το χώρο. 

Σκέτη κοροϊδία, δηλαδή, από την κυβέρνηση, που προσπαθεί αξιοποιώντας συνθήματα του κινήματος να θολώσει τα νερά, την ώρα που φτιάχνει Εκπαίδευση κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα του κεφαλαίου και τις «αντοχές της οικονομίας», καταργεί μια σειρά από δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών, συντηρεί και ενισχύει τη «συνύπαρξη» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Εκπαίδευση.

Περί συνεταιρισμών...
 
Είναι γνωστός ο έρωτας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τη λεγόμενη «κοινωνική οικονομία» και ακόμα πιο συγκεκριμένα για τους συνεταιρισμούς, που μάλιστα τους πλασάρει και ως τάχα «νέο τύπο οικονομίας», αξιοποιώντας και σχετικά «υποδείγματα» άλλων χωρών, κρύβοντας ότι στο πλαίσιο του σημερινού συστήματος δεν μπορεί παρά να λειτουργούν ως καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ακολουθώντας τους «νόμους της αγοράς» με ό,τι αυτό σημαίνει. Αυτό έρχονται που και που να το επιβεβαιώσουν και οι ίδιοι. Να, ας πούμε, τι έγραφε χτες η «Εφημερίδα των Συντακτών» (που επίσης διαφημίζει την «κοινωνική οικονομία») για την περίπτωση των μεταλλευτικών συνεταιρισμών στη Βολιβία, με αφορμή τις συγκρούσεις που γίνονται το τελευταίο διάστημα:

«...ο αριθμός των μεταλλευτικών συνεταιρισμών πενταπλασιάστηκε τη δεκαετία που κυβερνά ο Μοράλες, απασχολώντας 119.000 έναντι 8.000 τα ιδιωτικά μεταλλεία και 7.500 τα κρατικά. Ανάμεσα στα πολλά προνόμιά τους είναι φορολογικές απαλλαγές και παραχώρηση δημόσιων ορυχείων χωρίς διαγωνισμούς, χωρίς να έχουν καμιά υποχρέωση για τήρηση της εργασιακής νομοθεσίας ή να επιτρέπουν τη σύσταση συνδικάτων των εργαζομένων. Ολα αυτά συνέβαλαν ώστε σταδιακά να μεταλλαχθούν, με την είσοδο στον κλάδο επιχειρηματιών που απλώς λυμαίνονται τα προνόμια προς όφελός τους, αφήνοντας χιλιάδες εργάτες στο έλεος της εκμετάλλευσης. (...)

Σε άρθρο του το 2014 ενόψει της ψήφισης νέου νόμου περί μεταλλείων, ο Ραφαέλ Πουέντε, πρώην υφυπουργός της κυβέρνησης, προειδοποιούσε: "...οι μεταλλευτικοί «συνεταιρισμοί» δεν έχουν τίποτα από συνεταιρισμό. Είναι στην πραγματικότητα επιχειρήσεις, των οποίων ιδιοκτήτες είναι οι αποκαλούμενοι «εταίροι» (κι ούτε καν όλοι), οι οποίοι διαχειρίζονται και εκμεταλλεύονται μια τεράστια μάζα εργατών που δεν έχει κοινωνική ασφάλιση, σύνταξη, τίποτα. Για να μη μιλήσουμε για τις γυναίκες και την παιδική εργασία. Είναι επιχειρήσεις του πιο πρωτόγονου καπιταλιστικού τρόπου εκμετάλλευσης"».

Ριζοσπάστης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου