Μάννα εξ ουρανού

Από τον απολογισμό του δίχρονου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρεί η «Αυγή» στο κύριο άρθρο της, μαθαίνουμε μεταξύ άλλων τα εξής: «(...) σημαντικό τμήμα του κοινωνικού σώματος που εμπιστεύθηκε μία και δύο φορές τον ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα δυσανασχετεί επειδή περίμενε ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν καλύτερα. Προφανώς, ευθύνη γι' αυτή την προσμονή έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ (...) γιατί καλλιέργησε υπέρμετρες προσδοκίες για μια πολύ καλύτερη συμφωνία με τους δανειστές, με άμεσα αποτελέσματα στην οικονομία και το κοινωνικό εισόδημα. Δηλαδή, δεν εκτίμησε σωστά τον συσχετισμό δυνάμεων, όπως έχει αναγνωρίσει και ο Αλέξης Τσίπρας». Αυτό το ...λαθάκι που σημειώνει δήθεν αυτοκριτικά η «Αυγή», δεν είναι και τόσο αθώο. Η αλήθεια είναι ότι οι «υπέρμετρες προσδοκίες» δεν «πάτησαν» στον αέρα, αλλά στη βάση της αυταπάτης που καλλιέργησε συνειδητά ο ΣΥΡΙΖΑ ως ανερχόμενη κυβερνητική δύναμη, ότι είναι δυνατόν σε συνθήκες αστικής εξουσίας να ανακάμψει το κεφάλαιο από την κρίση και ταυτόχρονα να εκπληρωθούν τα συμφέροντα και να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού. Η ικανότητά του να χειραγωγεί και να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, σκορπώντας τέτοιες αυταπάτες, ήταν το μεγάλο «ατού» του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα παραδοσιακά αστικά κόμματα, που διαχειρίστηκαν ως κυβέρνηση τα πρώτα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης. Επομένως, η αλλαγή σκυτάλης ήρθε σαν «μάννα εξ ουρανού» για το κεφάλαιο και όχι βέβαια για το λαό.

Το «κλάμα»... 

 

Η τακτική είναι γνωστή και έχει πολυφορεθεί στη διάρκεια της κρίσης, από αστικές κυβερνήσεις, εργοδοτικές ενώσεις κ.ά. Προχτές την είδαμε ξανά από τη διοίκηση της ΓΣΕΒΕΕ και το πώς σχολίασε την έρευνα που παρήγγειλε για το εισόδημα των νοικοκυριών: Βάζοντας μπροστά την αναλυτική περιγραφή της άθλιας κατάστασης που βιώνουν τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, εξαιτίας της πολιτικής στήριξης των κερδών του κεφαλαίου, η ΓΣΕΒΕΕ καταλήγει στο δια ταύτα... ζητώντας περισσότερα τέτοια «φιλοεπενδυτικά» μέτρα, τα οποία με μαθηματική ακρίβεια θα οξύνουν ακόμα περισσότερο την τραγική κατάσταση του λαού! Μεταξύ άλλων, η έρευνα καταγράφει τη συνεχιζόμενη μείωση του εισοδήματος για τη μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών, το γεγονός ότι σχεδόν το 32,6% των νοικοκυριών έχει τουλάχιστον έναν άνεργο, την τεράστια περικοπή των δαπανών για στοιχειώδεις ανάγκες (διατροφή, ένδυση, υπόδηση κ.τ.λ.), το αυξανόμενο ποσοστό των νοικοκυριών που αδυνατούν να αποπληρώσουν τους κάθε είδους φόρους κ.ά.

... και το δια ταύτα

 

Πού καταλήγει με όλα τα παραπάνω η πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ; Ασκεί κριτική προς τις κυβερνήσεις, γιατί «ο στόχος μετασχηματισμού του οικονομικού μοντέλου κατανάλωσης προς ένα περισσότερο φιλικό μοντέλο για τη διευκόλυνση επενδύσεων αποτυγχάνει διαδοχικά». Ζητάει «επιπρόσθετο δημοσιονομικό χώρο και χρόνο στην ελληνική οικονομία, προκειμένου να αξιοποιηθεί για την τόνωση της επενδυτικής ζήτησης», εξ ου και σχολιάζει ως θετικό το ότι «οι πολιτικές δυνάμεις αρχίζουν να συγκλίνουν σε χαμηλότερους στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων» και τους ζητάει «εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση, με κίνητρα για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα (σ.σ. σε αυτήν περιλαμβάνονται επιχειρήσεις ακόμα και με 250 εργαζόμενους), με χαμηλότερη φορολόγηση, αναπροσαρμογή των ασφαλιστικών επιβαρύνσεων». Με δυο λόγια, ζητάει επιτάχυνση και κλιμάκωση αυτής ακριβώς της πολιτικής που τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα (για τα οποία «κλαίει» κατά τ' άλλα...), προκειμένου να επιτευχθεί το «περισσότερο φιλικό μοντέλο για τις επενδύσεις», να αυξηθεί η δυνατότητα του αστικού κράτους να παρέχει μεγαλύτερες ενισχύσεις και φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο!

Το «παραμύθι» της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας

 

Η διαφαινόμενη υποψηφιότητα για την καγκελαρία της Γερμανίας του πρώην προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, και γενικότερα η προσπάθεια των Σοσιαλδημοκρατών να διαφοροποιηθούν από την συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ, ενόψει των εκλογών του Σεπτέμβρη, αξιοποιείται και στη χώρα μας από τις δυνάμεις της παλιάς και νέας σοσιαλδημοκρατίας όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Προβάλλεται ως σημάδι ότι «δυναμώνει το ρεύμα που αμφισβητεί την λιτότητα των Μέρκελ και Σόιμπλε που καταστρέφει την ΕΕ», ως η δυνατότητα μιας «άλλης αριστερής προοπτικής».

Στην πραγματικότητα, οι διεργασίες στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία για το μείγμα της διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που υπηρετεί αντανακλούν ενδοαστικές αντιθέσεις που δεν έχουν σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα. Οι διάφοροι «σωτήρες» και δήθεν «πολέμιοι της λιτότητας», παλιοί και νέοι, είτε στη Γερμανία ο Σουλτς, είτε στην Γαλλία (όπου και εκεί υπερπροβάλλεται ο δήθεν αριστερός Μπενουά Αμόν), είτε στην Ελλάδα ο Τσίπρας κόπτονται για την εξυπηρέτηση των σύγχρονων αναγκών του κεφαλαίου, προωθούν με το τσουβάλι τα αντιλαϊκά μέτρα που εξασφαλίζουν την κερδοφορία του. Στο μόνο που διαγκωνίζονται με τους νεοφιλελεύθερους είναι για το ποιος είναι πιο ικανός να πουλήσει το «παραμύθι» της καπιταλιστικής ανάπτυξης που δήθεν θα ωφελήσει και τους εργαζόμενους.

Εξω τα κόμματα, μέσα τα μονοπώλια!

 

Γονείς μαθητών ενημερώνονται από τη διεύθυνση Δημοτικού Σχολείου πως η εταιρεία «Ντολ Ελλάς ΕΠΕ», σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας, διοργανώνει «ενημέρωση των μαθητών για τα οφέλη της καθημερινής κατανάλωσης φρούτων και κατ' επέκταση της αλλαγής διατροφικών συνηθειών», «με στόχο την υιοθέτηση της υγιεινής διατροφής», και διανέμει δωρεάν μπανάνες στους μαθητές! Διαφήμιση, δηλαδή, της επιχειρηματικής δράσης, στο πλαίσιο της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης», με στόχο να κρύψουν, να καλλωπίσουν τον πραγματικό ένοχο για όσα ζουν οι ίδιοι οι μαθητές και οι γονείς τους, δηλαδή το κεφάλαιο, τα μονοπώλια. Αυτό που ισχύει για διάφορους «προοδευτικούς» - κυβερνητικούς και μη - φωστήρες που φωνασκούν κατά καιρούς «έξω τα κόμματα από τα σχολεία» (σ.σ. ξέρουμε ποιο κόμμα εννοούν, βέβαια), είναι το «μέσα τα μονοπώλια» και μάλιστα με τα μπούνια...

 Ριζοσπάστης