Προτεραιότητες...

«Η κυβέρνηση, από την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων της δύο χρόνια πριν, έθεσε ως ύψιστη προτεραιότητα την ανάδειξη και την καταπολέμηση των πρακτικών διαπλοκής και διαφθοράς που σημάδεψαν τη δημόσια ζωή του τόπου για δεκαετίες. Αυτή την προτεραιότητα συμμερίζεται απολύτως ο μοναδικός εντολέας αυτής της κυβέρνησης: ο ελληνικός λαός. Που υπήρξε εξάλλου το αποκλειστικό θύμα του τριγώνου διαπλοκής μεταξύ κομμάτων, τραπεζών και ΜΜΕ. Του τριγώνου που φέρει βαρύτατες ευθύνες τόσο για τη χρεοκοπία όσο και για το βάθος και τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης».
Αυτά είπε με το «καλημέρα», χτες, κατά την τακτική ενημέρωση, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζανακόπουλος. Επιχειρώντας να φορτώσει στον ελληνικό λαό, που κατά τ' άλλα στενάζει από τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και την ένταση της «νομιμότατης» εκμετάλλευσης για να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου, την προτεραιότητα της κυβέρνησης να παρουσιάσει τη «σκιαμαχία» με τα άλλα αστικά κόμματα για τη σαπίλα που γεννάει το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν, ως «απόλυτη προτεραιότητα». Αλλά και να παρουσιάσει τη «διαπλοκή» ως αιτία της καπιταλιστικής κρίσης και του βάθους της! Βέβαια, είπαμε. Η κυβέρνηση έχει προτεραιότητες. Και μία βασική είναι την ώρα που περνάει τα αντιλαϊκά μέτρα με εκβιασμούς και ψεύτικες προσδοκίες, να παριστάνει και τη «μαχόμενη» υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Για το ρόλο δηλαδή που επιλέχτηκε από τον πραγματικό εντολέα της, το κεφάλαιο.

Κοροϊδία «υψηλών ταχυτήτων»... 

 

Ως θέμα... δημοκρατίας και ανακοπής του «people drain» (σ.σ. «διαρροής ανθρώπων» προς το εξωτερικό), «που αποστραγγίζει την ελληνική περιφέρεια», επιχείρησε χτες να παρουσιάσει ο Ν. Παππάς την επέκταση των δικτύων υψηλής ταχύτητας, σε περιοχές όπως την Κοζάνη, όπου βρέθηκε, που, όπως είπε, «από μόνη της η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν θα τα έφερνε ποτέ, για τον απλό λόγο ότι δεν παρουσιάζουν εμπορικό ενδιαφέρον». Την ίδια ώρα, βέβαια, αποκάλυπτε και ποιον πραγματικά αφορούν τέτοιες κινήσεις, λέγοντας πως «τα δίκτυα υψηλών ταχυτήτων επιτρέπουν την εγκατάσταση νέων επιχειρήσεων, καθώς και την αναβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχουν οι υφιστάμενες», αναβαθμίζουν τις τουριστικές επιχειρήσεις, το ηλεκτρονικό εμπόριο κ.ο.κ. Πρόκειται με δυο λόγια για άλλη μια κοροϊδία «υψηλών ταχυτήτων» της κυβέρνησης: την ίδια ώρα που παραδέχεται πως το καπιταλιστικό κράτος μπαίνει μπροστά για να επεκτείνει δίκτυα και υποδομές για τις ανάγκες του κεφαλαίου, προσπαθεί να ντύσει τη στήριξη αυτή του καπιταλιστικού κράτους με το μανδύα της «έγνοιας» για το λαό. Καλλιεργώντας ταυτόχρονα την αυταπάτη ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη, για την οποία πασχίζει η κυβέρνηση, θα σημαίνει «δουλειές με φούντες» για το λαό. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που οι νέοι φεύγουν για το εξωτερικό ακριβώς λόγω της αναρχίας της καπιταλιστικής παραγωγής και τα λαϊκά στρώματα υποφέρουν από την έλλειψη ακόμα και στοιχειωδών υποδομών για τις δικές τους ανάγκες, παρά τις τεράστιες σημερινές δυνατότητες της επιστήμης και της παραγωγής.

Διακαείς πόθοι... 

 

«Οι πραγματικοί μας σύμμαχοι στις δύσκολες στιγμές ήταν αυτοί... Οταν έγινε το σχέδιο Μάρσαλ, οι Αμερικανοί μας έδωσαν τα Λίμπερτι - τα πλοία - και χτίσαμε την εμπορική μας ναυτιλία και δεν ζήτησαν τόκους. Βοήθησαν και χτίσαμε τη μεγάλη βιομηχανία της Ελλάδας μετά τον πόλεμο...». Η χτεσινή αυτή αναφορά του Π. Καμμένου, με ευγνωμοσύνη στο «σχέδιο Μάρσαλ», που συνέβαλε στη μεταπολεμική καπιταλιστική ανάπτυξη και στο τσάκισμα του επαναστατικού κινήματος, θα προκαλούσε αγανάκτηση σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο. Προφανώς δεν έκανε καμιά αίσθηση στους συγκυβερνήτες του στον ΣΥΡΙΖΑ, που γιορτάζουν τα δύο χρόνια της «πρώτη φορά αριστεράς», κι αυτό δεν μας εκπλήσσει. Για να μη μένει όμως και καμιά αμφιβολία γύρω από τις σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, λίγο νωρίτερα, ο Π. Καμμένος, μάλλον προδίδοντας τους διακαείς πόθους του έλεγε: «Τι λέει ο Τραμπ; Οτι αυτήν τη στιγμή, ο εχθρός δεν βρίσκεται στη Ρωσία, αλλά στην ισλαμική τρομοκρατία. Ζητάει την ενίσχυση του νοτίου μέρους του ΝΑΤΟ, που κυρίαρχο ρόλο παίζει η Ελλάδα»... Ετσι είναι: Η υπεράσπιση της αστικής τάξης και με ιστορικές αναφορές σε «δύσκολες στιγμές» της (αγώνας του ΔΣΕ και «σχέδιο Μάρσαλ»), πάει πακέτο με τη βαθύτερη εμπλοκή στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όπως του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Πάει όμως πολύ να παρουσιάζονται αυτά τα σχέδια ως ελπιδοφόρα για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, ντυμένα με τα πιο αντιδραστικά επιχειρήματα.

Πάει πολύ

 

Ανεξάντλητη είναι, πράγματι, η ευρηματικότητα των αρθρογράφων τη «Αυγής» στην προσπάθειά τους να συντηρήσουν «αντιδεξιά» αντανακλαστικά και να χαράξουν πλαστές διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ. Ετσι, με ανιστόρητους παραλληλισμούς που καπηλεύονται τους αγώνες του λαού, γράφτηκε χτες στην εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ ότι η αντιπαράθεση σήμερα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ είναι η σύγχρονη εκδοχή του ταξικού μένους που έδειχνε η «δεξιά» στους «χαρακτηρισμένους αριστερούς», στέλνοντάς τους στα ξερονήσια! Με τη διαφορά ότι τώρα, μπορεί να μην έχει στιγματισμό και φακέλωμα, αλλά έχει κατηγορίες και χαρακτηρισμούς όπως «ψεύτες, ανεύθυνοι, επιπόλαιοι, δημαγωγοί, λαϊκιστές και επικίνδυνοι». Κι όλα αυτά, «διότι, απλούστατα, στον πυρήνα τους οι λογικές της δεξιάς... υγειονομικής πολιτικής δεν έχουν αλλάξει και πολύ, επειδή άλλαξαν οι εποχές». Η πρόκληση έχει και τα όριά της. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ανταγωνίζονται για το ποιος μπορεί με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα να διαχειριστεί τις υποθέσεις του κεφαλαίου. Η μεταξύ τους αντιπαράθεση είναι για τα επιμέρους και καμιά σχέση δεν έχει με τον πυρήνα της αντιλαϊκής τους στρατηγικής. Πάει πολύ να ενδύεται ο ...Τσακαλώτος το μανδύα του αντιστασιακού και ο Σταθάκης με τον Παπαδημητρίου να φορούν τη χλαίνη του εξόριστου, για να κρυφτούν οι τεμενάδες του ΣΥΡΙΖΑ στο κεφάλαιο.

 Ριζοσπάστης