Το πραγματικό πλεονέκτημα

Η εκμετάλλευση των «πλεονεκτημάτων της χώρας, με προεξάρχουσα τη στρατηγική γεωγραφική της θέση, με επενδύσεις και ανάπτυξη των ενεργειακών υποδομών» συζητήθηκε χτες, κατά τη συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον επίτροπο Ενέργειας της ΕΕ. Μάλιστα, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, αναγνωρίστηκε ο κεντρικός ρόλος της Ελλάδας ως «ενεργειακού κόμβου» της ΕΕ και της ευρύτερης περιοχής. Σε αυτήν την κατεύθυνση εκφράστηκε η στήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε επενδυτικά σχέδια της κυβέρνησης και στην αξιοποίηση των διαθέσιμων χρηματοδοτικών εργαλείων. Η ειρωνεία είναι ότι την ίδια στιγμή που η Ελλάδα μετατρέπεται σε «ενεργειακό κόμβο», η θέρμανση... μετατρέπεται σε είδος πολυτελείας για χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, ενώ πραγματικός εφιάλτης έχουν γίνει οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού ρεύματος. Μάλιστα, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων και αγωγών Ενέργειας, ενέχουν τον κίνδυνο να μετατρέψουν αυτά τα «πλεονεκτήματα» σε πηγή συμφορών για τους λαούς της περιοχής. Οσες αυταπάτες κι αν προσπαθήσει λοιπόν να σπείρει η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της, με τέτοια παχιά λόγια, η πραγματικότητα που ζει η εργατική τάξη είναι εδώ και τη διαψεύδει κατηγορηματικά. Ταυτόχρονα, η ίδια πραγματικότητα δείχνει και τη διέξοδο για το λαό, που δεν είναι άλλη από το να παλέψει για να ξεφορτωθεί τους επιχειρηματικούς ομίλους, που έχουν την εξουσία και λυμαίνονται τον πλούτο που του ανήκει. Κι αυτό θα είναι το πραγματικό του πλεονέκτημα...

Τραμπ-ες

Την ώρα που ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ έδινε με τις προχτεσινές του δηλώσεις το στίγμα των προθέσεων για μέτρα «εθνικού προστατευτισμού» σε ό,τι αφορά τους επιχειρηματικούς ομίλους των ΗΠΑ, ο Κινέζος Πρόεδρος μιλούσε στο Νταβός για τη λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση», την οποία όπως χαρακτηριστικά είπε, «αν αρνηθούμε θα είναι σαν να κλεινόμαστε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο». Εστω και «σημειολογικά», η αντιπαράθεση των δύο στιγμιοτύπων είναι αποκαλυπτική για όλους εκείνους που προσπαθούν να στρατεύσουν τους λαούς στο ένα ή το άλλο «μείγμα» της αστικής διαχείρισης. Βλέποντας κανείς τους μέχρι πρότινος σταυροφόρους της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης» (όπως π.χ. οι ΗΠΑ), να γίνονται τώρα «πρωταγωνιστές» των λεγόμενων πολιτικών «προστατευτισμού» και της «εθνικής αναδίπλωσης», την ώρα που παλιότεροι «ιεροκήρυκες» του προστατευτισμού γίνονται «ηγέτες» της «παγκοσμιοποίησης», ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι οι τράμπες αυτές δεν αφορούν γενικά κάποια «ιδεολογική» ματιά των θεμάτων, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο. Και συγκεκριμένα, τα φαινόμενα που συνοδεύουν τις ανακατατάξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, εκεί όπου μόνιμα, ως «φυσική εξέλιξη» των καπιταλιστικών οικονομιών και της ανισομετρίας, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προσπαθούν να διατηρήσουν τα «σκήπτρα» και άλλες προσπαθούν να τα πάρουν. Ενδεικτικό και του γιατί οι λαοί δεν πρέπει να στοιχηθούν με τη μια ή την άλλη μεριά των ανταγωνισμών, που ντύνονται με μάσκες, οι οποίες από καιρό σε καιρό εναλλάσσονται.

Εχουμε πολλά ακόμα να δούμε

Το «μάλε βράσε» γίνεται στο χώρο του αστικού Τύπου, όπου ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα «μπουρδουκλώνονται» με τις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, με φερετζέ την «υπεράσπιση της δημοκρατίας» και της «ενημέρωσης» του λαού. Η περίπτωση του ΔΟΛ είναι αποκαλυπτική και σίγουρα λειτουργεί σαν καταλύτης για εξελίξεις, που ξεπερνούν τα όρια των ΜΜΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο καβγάς ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα για τον ΔΟΛ αφορά ένα δημοσιογραφικό επιχειρηματικό συγκρότημα με ισχυρές προσβάσεις και αναφορές στο χώρο της λεγόμενης «κεντροαριστεράς», απ' όπου διαδραμάτιζε διαχρονικά σημαντικό ρόλο σε όλο το φάσμα της πολιτικής. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι στον συγκεκριμένο χώρο μεγαλώνει ο συνωστισμός και ο ανταγωνισμός για το ποιος θα επικρατήσει, μετά την πλήρη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας και την ανάδειξή του σε κυβερνητικό πόλο. Αντίστοιχος ανταγωνισμός υπάρχει και ανάμεσα στα Μέσα, παλιά και νέα, που αναφέρονται στο χώρο της «κεντροαριστεράς». Απ' αυτήν τη σκοπιά, έχουν ακόμα πολλά να δουν τα μάτια μας, τόσο σε ό,τι αφορά την αναμόρφωση του χώρου των ΜΜΕ, όσο και την επίδραση αυτής της αναμόρφωσης στο αστικό πολιτικό σύστημα. Αν ένα πράγμα παραμένει βέβαιο, είναι ότι οι εργαζόμενοι στα Μέσα θα κληθούν τελικά να πληρώσουν το μάρμαρο των επιχειρηματικών και πολιτικών παιχνιδιών που παίζουν στις πλάτες τους τα κόμματα και τα αφεντικά τους...

Μαντρόσκυλα για κάθε χρήση

Ποιος είπε ότι μόνο η κυβέρνηση «παίρνει θέση» για να αντιμετωπίσει τις αγροτικές κινητοποιήσεις που κορυφώνονται από βδομάδα με τα μπλόκα; Τις δικές τους προετοιμασίες να σταθούν απέναντι στα δίκαια αιτήματα και τον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς κάνουν κι άλλοι «συνήθεις ύποπτοι» σε τέτοιες περιπτώσεις, ανάμεσά τους και οι χρυσαυγίτες, οι οποίοι έγραφαν προχτές στην ιστοσελίδα τους: «Εδώ βεβαίως χρειάζεται προσοχή, για να μην επαναληφθεί η προδοσία με την "συμφωνία των τρακτέρ", της προηγούμενης μεγάλης πανελλαδικής κινητοποίησης των αγροτών. Η κινητοποίηση εκείνη είχε φέρει σε απελπιστική κατάσταση τους συριζοψεκασμένους λακέδες της Μέρκελ, λόγω των συνεχών εισβολών των αγωνιζόμενων αγροτών στις γιάφκες τους (στα γραφεία των τοπικών τους οργανώσεων) και σε εκδηλώσεις τους. Εν τέλει, βρέθηκαν οι Εφιάλτες του ΚΚΕ, οι οποίοι πρόδωσαν συνειδητά (με τα ανάλογα ανταλλάγματα βεβαίως...) τον ηρωικό αγώνα των αγροτών και διέσωσαν την καταρρέουσα συγκυβέρνηση των συντρόφων τους πρώην κνιτών και των συνοδοιπόρων τους (...) Αγρότες, απομονώστε εξ αρχής τα πουλημένα τομάρια του ΚΚΕ που θα ξαναεμφανιστούν στους αγώνες σας ως... "συμπαραστάτες" και "αλληλέγγυοι", για να τους προδώσουν ξανά!». Η Χρυσή Αυγή αναμασά ό,τι πιο χυδαίο ακούστηκε για τον περσινό μεγαλειώδη αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς, ο οποίος στηρίχτηκε στα στέρεα πόδια Συλλόγων, Ομοσπονδιών και Επιτροπών Αγώνα, που συσπειρώνονται στην Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, αλλά και στην κοινή δράση με τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους. Η παρακαταθήκη αυτού του αγώνα είναι που προκαλεί ανησυχία στο σύστημα, γι' αυτό αμόλησε τα τσιράκια του να κάνουν τη βρώμικη δουλειά με συκοφαντίες και αντικομμουνισμό.

 Ριζοσπάστης