Θράσος απύθμενο

«Κατά 167 δισ. ευρώ μειώθηκε η περιουσία των Ελλήνων στη διάρκεια της κρίσης» γράφουν οι εφημερίδες, αναπαράγοντας τα στοιχεία έρευνας της Credit Suisse, την οποία αναδημοσίευσε ο ΣΕΒ. Σύμφωνα με αυτά, η καθαρή περιουσία των Ελλήνων, μετά την αφαίρεση των δανείων, εκτιμάται στα 856 δισ. ευρώ, έναντι 1,023 τρισ. ευρώ το 2009, λίγο πριν την οικονομική κρίση. Συγκεκριμένα, όπως σημειώνει η έκθεση, το 2009 η καθαρή περιουσία ανά ενήλικα ήταν στα 114.000 ευρώ, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη διαμορφωνόταν σε 93 χιλ. ευρώ. Τα «παιχνίδια» με τους «μέσους όρους», όπου σ' ένα τσουβάλι ανακατεύονται οι αποταμιεύσεις, τα κότερα και οι βίλες των εφοπλιστών και των βιομηχάνων, με το χαμόσπιτο και το αμαξάκι της λαϊκής οικογένειας, το ξέρει καλά ο ΣΕΒ και το χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Οχι όμως μόνο γι' αυτό. Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, αυτό που κατατάσσει την Ελλάδα σε διαφορετική κατηγορία από την υπόλοιπη Ευρώπη είναι ο υπερδανεισμός και τα τεράστια ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος. Επομένως, αυτό που πρέπει να κάνει τώρα ο λαός, είναι να δεχτεί αγόγγυστα όλα τα μέτρα της δημοσιονομικής προσαρμογής, για να θεραπευτούν οι συνέπειες του υπερδανεισμού και να θυσιάσει τα εναπομείναντα ασφαλιστικά δικαιώματα, για να πάρουν σύνταξη και οι επόμενες γενιές. Το θράσος των βιομηχάνων δεν έχει όριο... Πολύ περισσότερο, αν σκεφτεί κανείς ότι τα δάνεια των νοικοκυριών είναι δικά τους κέρδη και ότι οι πρώτοι κλέφτες των ασφαλιστικών ταμείων είναι οι ίδιοι.

Οι «μηχανισμοί»... 

 

«Δυσλειτουργία των ανακλαστικών ενός συστήματος μηχανισμών που άλλοτε γρηγορεί και άλλοτε σέρνεται στους ρυθμούς μιας απελπιστικά ράθυμης κινητοποίησης» διαπιστώνει η χτεσινή «Αυγή», με αφορμή τον τρόπο που αντιμετώπισε η αστυνομία τους χρυσαυγίτες τραμπούκους στο σχολείο του Περάματος. Η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ ανακαλεί το περιστατικό με τους ΚΝίτες («μέλη πολιτικής νεολαίας» τους ονομάζει, για να μη φανεί πως ήταν μέλη της ΚΝΕ...) που συνελήφθησαν επειδή συζητούσαν με μαθητές έξω από Λύκειο του Κιλκίς, ύστερα από υπόδειξη του διευθυντή του σχολείου. Συγκρίνοντας αυτό το περιστατικό με τη στάση της αστυνομίας απέναντι στον υπόδικο Λαγό και τους άλλους της Χρυσής Αυγής, καταλήγει ότι «η δυσλειτουργία αυτών των ανακλαστικών προκαλεί ίσως περισσότερο από τους ίδιους τους νεοναζί». Στις διαπιστώσεις και στις περιγραφές μια χαρά τα πάει η «Αυγή»... Αναρωτιόμαστε, όμως: Αυτό το «σύστημα μηχανισμών» δεν έχει όνομα; Δεν είναι το κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του, που λειτουργούν υπό την εποπτεία και τις εντολές της κυβέρνησης; Και μήπως δεν είναι σήμερα στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος έχει επομένως την ευθύνη γι' αυτά τα «ανακλαστικά» που καταγγέλλει η «Αυγή»; Και μιας και το έφερε η κουβέντα, εντάξει, οι «μηχανισμοί» συνέλαβαν την ΚΝίτισσα στο Κιλκίς. Από τότε, όμως, μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι και η ίδια σέρνεται σε δίκες, χωρίς ακόμα να δούμε την παραμικρή αντίδραση από την κυβέρνηση, η οποία, αν πιστέψουμε την «Αυγή», είναι δυσαρεστημένη με τη στάση των «μηχανισμών»...

Καταλάβαμε

 

Ας αφήσουμε προς στιγμήν κατά μέρος τις πολιτικές προεκτάσεις των εξελίξεων στον ΔΟΛ και ας δούμε το ξαφνικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων για τους εργαζόμενους του Συγκροτήματος. Εννοούμε, βέβαια, τους πραγματικούς εργαζόμενους, δημοσιογράφους και τεχνικούς, και όχι βέβαια τα μεγαλοστελέχη του Οργανισμού, που αρθρογραφούν από τις σελίδες των εφημερίδων του. Για όλους αυτούς, που έχουν μήνες να πληρωθούν, η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Κατά δήλωσή του, ο Β. Μουλόπουλος που ανέλαβε τον ΔΟΛ εκτιμάει ότι το θέμα με τον Οργανισμό «είναι ότι το κέρδος, τα έσοδα δεν φτάνουν για να χρηματοδοτήσουν τα χρέη» και παραπέμπει την όποια λύση στην κατάθεση του νομοσχεδίου για τα «κόκκινα» δάνεια των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων. «Αυτό θα είναι οπωσδήποτε ένα εργαλείο για έναν μελλοντικό επενδυτή, μαζί όμως με ένα μπίζνες πλαν, ένα πρόγραμμα αναδιάρθρωσης», έλεγε τις προάλλες σε συνέντευξή του. Στην παρατήρηση όμως ότι τέτοια προγράμματα προβλέπουν συνήθως περικοπή μισθών και περικοπή θέσεων εργασίας και στην ερώτηση για τη στάση που θα κρατήσει ο ίδιος σε μια τέτοια περίπτωση, ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρόεδρος του ΔΣ της «Αυγής» απαντάει: «Δεν πηγαίνω ως οικονομικός διευθυντής στον ΔΟΛ. Θα έχω τον συντονισμό του δημοσιογραφικού, αυτό θα κάνω, για όσο χρειαστεί. Και είναι αμφίβολο εάν θα παραμείνω όταν αναλάβει ο νέος ιδιοκτήτης, έχει το δικαίωμα να μη με κρατήσει». Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...

Παγίδα

 

Μια ζέστη, μια κρύο. Μια κλείνει η «αξιολόγηση», μια όχι. Μια το ΔΝΤ στο πρόγραμμα με συμμετοχή στη χρηματοδότηση, μια σε ρόλο τεχνικού συμβούλου, μια χωρίς καμιά συμμετοχή. Μνημόνιο με ΔΝΤ ή χωρίς; 'Η μήπως μνημόνιο με ESM, με ολίγον από ΔΝΤ; «Κόφτης» μέχρι το 2018 ή και μετά; «Κόφτης» και στο αφορολόγητο, ή μόνο στις συντάξεις; Αυτά είναι ορισμένα από τα ερωτήματα που «βασανίζουν» την πολιτική αντιπαράθεση και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τις τελευταίες μέρες. Η θολούρα και το ...βέρτιγκο επαληθεύουν τη ρευστότητα του οικονομικού και του πολιτικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο αναζητείται συμβιβασμός για τη δεύτερη «αξιολόγηση». Επιβεβαιώνουν επίσης ότι οι αντιθέσεις ανάμεσα στους βασικούς παίχτες, την ΕΕ και το ΔΝΤ, ξεπερνούν κατά πολύ το ελληνικό ζήτημα. Τέτοια διλήμματα όμως έχουν κι άλλη σκοπιμότητα: Να εγκλωβίσουν το λαό στη λογική του μικρότερου κακού, να τον κάνουν να στοιχηθεί πίσω από τον έναν ή τον άλλον ιμπεριαλιστικό οργανισμό, να συστρατευτεί με την κυβέρνηση στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης. Κι αυτή είναι μια παγίδα που ο λαός όχι μόνο πρέπει να την αποφύγει, αλλά να τους την καταστρέψει κιόλας.

 Ριζοσπάστης