Ντελάληδες

Κάλεσμα στους διεθνείς επενδυτές «να αγοράσουν στην Ελλάδα τώρα, που οι τιμές είναι χαμηλές», απηύθυνε ο Α. Γεωργιάδης, από το τηλεοπτικό δίκτυο CNBC. Στην πραγματικότητα, ο Α. Γεωργιάδης ανέλαβε να διαφημίσει στο εξωτερικό τα επιτεύγματα της εσωτερικής υποτίμησης που με συνέπεια υπηρετούν οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση, καθιστώντας εξόχως συμφέρουσες και αποδοτικές τις επενδύσεις εγχώριων και ντόπιων συσσωρευμένων κεφαλαίων, πάνω στα συντρίμμια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Βέβαια, δεν πρωτοτυπεί ο Γεωργιάδης, όσο κι αν η κυβέρνηση τον κατηγορεί για απαράδεκτη και προκλητική δυσφήμιση της χώρας. Την ίδια δουλειά κάνουν και τα κυβερνητικά στελέχη, έστω και με πιο ραφιναρισμένο τρόπο, αν κρίνουμε από τις κατά καιρούς ομιλίες του Αλ. Τσίπρα σε υποψήφιους επενδυτές του εξωτερικού. Για παράδειγμα, το 2015, σε επίσκεψή του στις ΗΠΑ, μιλώντας στους μεγαλύτερους ομογενείς επιχειρηματίες, έλεγε: «Είμαι εδώ για να σας ζητήσω να επενδύσετε στην Ελλάδα. Τώρα είναι η ώρα να το κάνετε αυτό», προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση «έχει στρατηγικό όραμα για τη χώρα. Δεν έχει σημασία αν είσαι δεξιός ή αριστερός, είμαστε όλοι Ελληνες». Και έχει δίκιο, αφού ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μοιράζονται το ίδιο στρατηγικό όραμα: Να βάλουν πλάτη στην ανάκαμψη του κεφαλαίου, ισοπεδώνοντας γι' αυτό τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού. Ντελάληδες των «επενδυτικών ευκαιριών» που διαμορφώνει η αντιλαϊκή τους πολιτική είναι αμφότεροι...

«Τραβάνε» χρήμα

 

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία των τραπεζών, από τα τέλη του 2016 και μέχρι την τελευταία βδομάδα του Φλεβάρη, οι καταθέσεις είχαν μειωθεί κατά 2 δισ. ευρώ, από 131,8 δισ. ευρώ στα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη στα 129,8 δισ. ευρώ στις 24 Φλεβάρη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μέσα σε δυο περίπου μήνες, τα λαϊκά νοικοκυριά «τράβηξαν» από τις τράπεζες ένα σημαντικό μέρος των χρημάτων που είχαν αποταμιεύσει τα προηγούμενα χρόνια, για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Σημειώνουμε ότι τους πρώτους μήνες κάθε χρόνου, οι δαπάνες των λαϊκών νοικοκυριών είναι συνήθως αυξημένες, λόγω κυρίως των φορολογικών και άλλων υποχρεώσεων. Αν και τα στοιχεία των τραπεζών περιλαμβάνουν όλων των ειδών τις καταθέσεις (νοικοκυριών, επιχειρήσεων, κράτους), είναι βέβαιο ότι οι μεγαλύτερες «διαρροές» προέρχονται από τις λαϊκές αποταμιεύσεις, πράγμα που δείχνει ότι πλέον οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα «τραβάνε» χρήματα από τις όποιες καταθέσεις τους έχουν απομείνει, αφού το κάθε είδους εισόδημα δεν φτάνει για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες. Με κάθε βεβαιότητα, η τάση αυτή θα ενισχυθεί με τα μέτρα που συζητάνε τώρα κυβέρνηση - κουαρτέτο για Φορολογικό και Ασφαλιστικό, επαληθεύοντας ότι η σχετική και η απόλυτη φτώχεια θα μεγαλώνουν για το λαό, όσο εντείνονται και «ωριμάζουν» τα μέτρα για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Η κοροϊδία της «αντιδιαπλοκής»

 

Ψηλά στην ατζέντα συντηρείται η σκανδαλολογία, με την κυβέρνηση να εμφανίζεται μαχόμενη κατά της «διαπλοκής του παλαιού καθεστώτος» και τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι να απαντούν ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στήνουν το δικό τους «δίκτυο ημετέρων». Καμιά πρωτοτυπία δεν διεκδικεί βέβαια το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, κρίνοντας από τα άπλυτα αστών πολιτικών που βγαίνουν στη φόρα τους τελευταίους μήνες σε άλλα «προηγμένα» κράτη, δείγμα κι αυτό των σφοδρών ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών: Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι για την «αργομισθία» της συζύγου του υποψηφίου της γαλλικής προεδρίας, Φρ. Φιγιόν, και ξεκίνησαν αποκαλύψεις για μια αντίστοιχη υπόθεση, με πρωταγωνίστρια την συνυποψήφιά του, Μ. Λεπέν, και τον σωματοφύλακά της. Στην Ιταλία, σε υπόθεση σκανδάλου υπέρ επιχειρηματιών εμπλέκεται ο πατέρας του πρωθυπουργού Μ. Ρέντσι. Στις ΗΠΑ διάφοροι αξιωματούχοι ερευνώνται για ύποπτες επαφές με το ρωσικό κράτος. Ολα τα παραπάνω συμπληρώνονται και από απευθείας εμπλοκές μονοπωλιακών ομίλων. Εκτός από τη Siemens, θυμίζουμε την Volkswagen, αλλά και την πρόσφατη σύλληψη του προέδρου της Samsung για σκάνδαλο που ξέσπασε στη Ν. Κορέα. Αυτό το μωσαϊκό της σαπίλας, που τάχα στην ελληνική του έκφραση θα «διορθώσει» ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι κατασκευασμένο από το υλικό που με πάθος υπερασπίζονται όλα τα αστικά κόμματα, είτε κυβερνούν, είτε αντιπολιτεύονται. Δηλαδή, από το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους. Επομένως, εκτός από μάταιες, είναι και συνειδητή εξαπάτηση οι «μάχες της αντιδιαπλοκής» από τους συνεπείς υπηρέτες του συστήματος.

Ποτέ το κατάλαβαν;

 

«Στην πορεία των μαχών αυτών τα προηγούμενα χρόνια, είδαμε από την πείρα μας ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ που υποτάσσεται στα μνημόνια, στην αστική στρατηγική, στην εργοδοσία, στην ΕΕ και στις κυβερνήσεις, ούτε μπορεί, ούτε θέλει να απαντήσει σε αυτή την επίθεση. Η συνάντηση του Παναγόπουλου με το ΔΝΤ στην Αμερική, σαν συνέχεια της προδοτικής υποστήριξης του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, δείχνει πόσο αντίθετα και εχθρικά στην ανάπτυξη των αγώνων στέκονται αυτά τα συνδικαλιστικά όργανα». Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την πρόσκληση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις «μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς (...) να συναντηθούμε και να συζητήσουμε την πρότασή μας για κοινή δράση στο μαζικό κίνημα». Η ερώτηση είναι η εξής: Πότε ακριβώς κατάλαβαν οι δυνάμεις που σήμερα αποτελούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι «η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ υποτάσσεται στα μνημόνια, στην αστική στρατηγική, στην εργοδοσία, στην ΕΕ και στις κυβερνήσεις»; Γιατί, απ' όσο θυμόμαστε, όταν το 1999 φτιαχνόταν το ΠΑΜΕ, έβαλαν και αυτοί το «χεράκι» τους στην προσπάθεια να συκοφαντηθεί η πρωτοβουλία συνδικάτων και συνδικαλιστών να συγκροτήσουν ταξική συσπείρωση στο κίνημα. Τότε και για πολλά χρόνια μετά, όλοι μαζί πετροβολούσαν το ΠΑΜΕ ως «διασπαστή του κινήματος» και μιλούσαν για «κομματικό συνδικαλισμό», ενώ οι δυνάμεις της σημερινής ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγιναν ουκ ολίγες φορές «κλακαδόροι» της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας που σήμερα χαρακτηρίζουν «γραφειοκρατική» και «υποταγμένη στην αστική στρατηγική». Τώρα, λοιπόν, ή είδαν το φως το αληθινό, ή κάτι άλλο συμβαίνει...

 Ριζοσπάστης