«Χρήσιμοι διαμεσολαβητές»...

Τις προάλλες, η «Αυγή» στο κύριο άρθρο της, με αφορμή την όξυνση των σχέσεων ΕΕ - Τουρκίας έκανε λόγο για «τρομακτική ένταση» που «διαλύει τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη, με ό,τι δραματικό συνεπάγεται αυτό για το μέλλον της χώρας (...) που απέχει μια ανάσα από την Ελλάδα, η οποία έχει επενδύσει πολλά στην καλή γειτονία και έχει κάθε λόγο να φοβάται πού θα βγάλει μια κλιμάκωση της τουρκικής κρίσης», προσθέτοντας ότι «ίσως λοιπόν η Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα που μπορεί να παίξει τον ρόλο του ψύχραιμου μεσολαβητή». Την επομένη, στην «Καθημερινή», ο Αλ. Παπαχελάς έγραφε πως «η Ελλάδα άλλαξε πριν από πολλά χρόνια στρατηγική. Κατάλαβε πόσο ανόητο είναι να πολεμάει την τουρκική ένταξη για λογαριασμό όσων ήθελαν να κρύβονται πίσω της. Παρ' όλα αυτά, η Γερμανία ή η Ολλανδία δεν συνορεύουν με γείτονα που βρίσκεται σε νευρική κρίση. Εμείς είμαστε δίπλα του και διατρέχουμε τον κίνδυνο να πληρώσουμε τη νύφη (...) Ο κίνδυνος είναι πάντοτε να προκαλέσει κάποια ένταση η Τουρκία, ειδικά μάλιστα την περίοδο μέχρι το περιώνυμο δημοψήφισμα. Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν σε αυτήν την περίπτωση δηλώσεις στήριξης της Ελλάδας από διάφορους Ευρωπαίους ηγέτες και αξιωματούχους. Μέχρι εκεί, όμως».

... και ο φόβος του «μουτζούρη»

 

Αν και τα παραπάνω αποτυπώνουν κατά κύριο λόγο την αγωνία της αστικής τάξης της χώρας να μην πάρει το «μουτζούρη» των ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που τρέχουν στην περιοχή, με επίκεντρο το «μοίρασμα» της Ενέργειας και «μοχλούς» ζητήματα όπως το Προσφυγικό κ.ά., είναι ενδεικτικά και για το πόσο μεγάλο ψέμα αποτελεί αυτό που διαχρονικά όλα τα αστικά κόμματα και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υποστηρίζουν: Οτι η ένταξη στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΕΕ - ΝΑΤΟ και η διεύρυνση των ιμπεριαλιστικών ενώσεων αποτελούν τάχα «δικλίδες ασφαλείας» και ειρήνης για τον ελληνικό λαό. Το ακριβώς ανάποδο συμβαίνει: Το μπλέξιμο στους σχεδιασμούς αυτούς, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας, είτε με το ρόλο του «ψύχραιμου μεσολαβητή», είτε σε άλλες περιπτώσεις από πιο «πρωταγωνιστικούς» ρόλους, γεννά ολοένα και μεγαλύτερους κινδύνους για τον ελληνικό και τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής. Αλλη μια απόδειξη δηλαδή γιατί η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να οργανώσουν την πάλη τους ενιαία ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, την ένταξη της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και την εξουσία του κεφαλαίου που αυτή υπηρετεί.

Η κοροϊδία συνεχίζεται... 

 

Την περασμένη Δευτέρα, στο πρώτο της θέμα, η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» ενημέρωνε ότι όλα τα παιδιά από τριών ετών θα πηγαίνουν δωρεάν στους παιδικούς σταθμούς. Μάλιστα, έλεγε ότι αυτό το συμφώνησαν κυβέρνηση και δανειστές και πως είναι ένα από τα αντίμετρα που θα ψηφιστούν στη Βουλή. Η συγκεκριμένη «είδηση» αποδείχτηκε και από το χτεσινό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» ότι δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Χτες, η ίδια εφημερίδα, σε δισέλιδο ρεπορτάζ και στο κύριο άρθρο της, προβάλλει ένα θέμα με τίτλο «Ιατρεία της γειτονιάς με 3.000 προσλήψεις». Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστικοί της μηχανισμοί επιχειρούν να δημιουργήσουν στο λαό μία πλασματική εικόνα για το τι συμβαίνει και τι πρόκειται να συμβεί το επόμενο διάστημα. Και το κάνουν σκόπιμα, αφού είναι γνωστό ότι το μόνο σίγουρο που περιμένει τους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες, και μάλιστα στο άμεσο μέλλον, είναι ένα νέο αντιλαϊκό πακέτο μέτρων που περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα. Και προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι με τέτοια προπαγανδιστικά κολπάκια...

Τους ενώνει (και) ο Ρούσβελτ

 

Ελεγε ο Αλ. Τσίπρας λίγο πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση το 2015: «...Ο ένας είναι ο δρόμος που ακολούθησε στις ΗΠΑ ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ, του New Deal της ρύθμισης (...) η εναλλακτική λύση είναι ένα "ευρωπαϊκό New Deal". Με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για μεγάλης κλίμακας επενδύσεις στην Παιδεία, την Ερευνα και την τεχνολογία, στο περιβάλλον, στην κοινωνική οικονομία, στα δίκτυα και τις υποδομές». Χτες, στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, ο Κυρ. Μητσοτάκης είπε: «Το 1933, σε μια σκοτεινή περίοδο, η κυβέρνηση Ρούσβελτ εισήγαγε στο Κογκρέσο δεκαπέντε νομοσχέδια, τις πρώτες εκατό ημέρες. Οι νόμοι αυτοί αποτέλεσαν τη βάση του λεγόμενου "New Deal", που επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες να βγουν από την κρίση του 1929. Εμείς πρέπει, τους έξι πρώτους μήνες της θητείας μας, να έχουμε περάσει όλα τα κρίσιμα νομοσχέδια, ώστε να ξεφύγει η χώρα προς τα μπρος. Το συμπιεσμένο ελατήριο της ελληνικής οικονομίας μπορεί - υπό αυτές τις προϋποθέσεις - να δημιουργήσει την ανάπτυξη που όλοι περιμένουμε». Οι ομοιότητες ακόμα και στα πολιτικά τους πρότυπα βγάζουν μάτι. Βεβαίως, θα ισχυριστεί κανείς ότι την πρόταση για «New Deal» την υπερασπίζονται πολλοί, ακόμα κι αν εκκινούν από διαφορετικές πολιτικές, ιδεολογικές και ιστορικές αφετηρίες. Συγκλίνουν, όμως, όλοι στο στόχο ανάκαμψης του κεφαλαίου. Οπως κάνουν στην προκειμένη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ.

Το προσυπογράφει

 

Την ώρα που ο αστικός Τύπος εστίαζε χτες στη «σκληρή γραμμή» της ΝΔ απέναντι στο - έμμεσο - κάλεσμα της κυβέρνησης να συναινέσει στην ψήφιση των μέτρων, αλλά και στην απόκρουση της προσπάθειας Καμμένου να οικειοποιηθεί τον «καραμανλικό» χώρο, το «ζουμί» της ομιλίας του Κ. Μητσοτάκη περνούσε στα ψιλά. Τι είπε ο πρόεδρος της ΝΔ; Οτι στη συζήτηση για την ΕΕ πολλαπλών ταχυτήτων «στρατηγικός στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από όλο και πιο ισχυρή Ευρώπη (...) Η όλο και πιο ενωμένη Ευρώπη είναι η πυξίδα και ο στόχος μας» και ότι «δεν θα επιτρέψουν» η Ελλάδα να μην είναι «στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης». Συνέδεσε μάλιστα το ζήτημα αυτό, της παραμονής στο «σκληρό πυρήνα» των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, κατά πρώτο λόγο με το ζήτημα της «ασφάλειας» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για την ανάκαμψή του, δεδομένης και της γεωπολιτικής αστάθειας στην περιοχή. Με αυτό σαν αφετηρία έγινε και η κριτική στην κυβέρνηση για «επιπολαιότητα και ανεπάρκεια». Ωστόσο, αν αφαιρέσει κανείς αυτό το τελευταίο, θα μπορούσε κάλλιστα να υποθέσει ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης διάβαζε χτες στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα το πρόσφατο άρθρο του πρωθυπουργού για το μέλλον της ΕΕ. Αν μη τι άλλο, μπορούμε δικαιολογημένα να πούμε ότι το προσυπογράφει...

Ριζοσπάστης