Φέρνουν την πραγματικότητα...

Στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ αρθρογραφεί στην «Αυγή» και ισχυρίζεται ότι «έχει επείγοντα χαρακτήρα η αναζωογόνηση του παγκόσμιου φιλειρηνικού κινήματος και η Παγκόσμια Εκστρατεία για τις Στρατιωτικές Δαπάνες...». Διαπιστώνει, επίσης, ότι «για να ανθεί το εμπόριο αυτό (σ.σ. το εμπόριο όπλων), χρειάζονται στους εξαγωγείς οι διεθνείς εντάσεις και πόλεμοι». Σύμφωνα με αυτή τη «λογική», τα σύνορα αλλάζουν, οι εστίες πολέμου γενικεύονται και οι λαοί χύνουν το αίμα τους, όχι επειδή τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους βρίσκονται σε αγώνα δρόμου για να κερδίσουν νέες αγορές, πηγές και δρόμους Ενέργειας, αλλά επειδή απλά υπάρχουν οι «κακές» πολεμικές βιομηχανίες που επιβάλλουν πολιτική εντάσεων και πολέμων σ' ένα σύστημα «αγγελικά πλασμένο». Βέβαια, η όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη και στρατόπεδα φέρνει ένταση της στρατιωτικοποίησης και κέρδη για τις πολυεθνικές των όπλων, σε καιρό ιμπεριαλιστικού πολέμου και ειρήνης. Αλλο, όμως, αυτό και άλλο οι αποπροσανατολιστικοί ισχυρισμοί της «Αυγής» και του ΣΥΡΙΖΑ.

... στα μέτρα τους

Αλλωστε, όπως βλέπουμε και στην περίπτωση της Ελλάδας, η «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της χώρας, προς όφελος του κεφαλαίου, για την οποία δίνει τα ρέστα της η κυβέρνηση, είναι αυτή που εμπλέκει το λαό στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια και όχι κάποια «ισχυρά στρατιωτικοβιομηχανικά συμπλέγματα», που αναφέρει ο αρθρογράφος, αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα όπως τον συμφέρει. Για τα συμφέροντα του κεφαλαίου η Ελλάδα συμμετέχει σε 13 ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων και δαπανά το 2% του ΑΕΠ της για εξοπλισμούς, που είναι οργανικά ενταγμένοι στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Επομένως, διέξοδο για το λαό μπορεί να δώσει μόνο η οργανωμένη πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που θα βάζει στο στόχαστρο το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που τον προκαλεί, μακριά από ιαχές που βάζουν το κάρο μπροστά από το άλογο για να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες του πολέμου και να αθωώνουν τις δυνάμεις που στοιχίζουν τους λαούς πίσω από τα γενικά συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ολα «για τον άνθρωπο»... 

Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε, η χτεσινή «έκθεση ιδεών» του Αλ. Τσίπρα στο «Φόρουμ Αρχαίων Πολιτισμών» το ξεκαθάρισε: Στη σημερινή εποχή του ιμπεριαλισμού, «ένα μέλλον ειρήνης, σταθερότητας και προόδου, με επίκεντρο τον άνθρωπο, δεν εξασφαλίζεται, δεν μπορεί να εξασφαλίζεται μόνο με συναλλαγές και συνεννοήσεις στη βάση της οικονομικής και της στρατιωτικής ισχύος, αλλά εδραιώνεται πρωτίστως μέσα από την αλληλοκατανόηση, τον αλληλοσεβασμό και τον διάλογο, με εφαλτήριο τον πολιτισμό». Προφανώς πάνω σε αυτή τη βάση της «αλληλοκατανόησης», του «αλληλοσεβασμού» και πάει λέγοντας, η κυβέρνηση συμμετέχει για λογαριασμό της εγχώριας αστικής τάξης με τα μπούνια στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, καλεί το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ετοιμάζεται να υπογράψει 5ετή επέκταση της σύμβασης για τη βάση της Σούδας, που φιλοξενεί τις δυνάμεις των ΗΠΑ που χτυπάνε τη Συρία, συμμετέχει σε κάθε είδους πολεμικό σχεδιασμό στην περιοχή και συνάπτει συμμαχίες «αλληλοκατανόησης» με άλλες αστικές τάξεις της περιοχής κόντρα σε άλλες. Ολα «για τον άνθρωπο». Τον καπιταλιστή, βεβαίως...

Στήριξαν τη δικτατορία

Οσο κι αν ήταν αναμενόμενο, δεν παύει να εκπλήσσει προχτεσινό δημοσίευμα στην «Καθημερινή» για την επιμονή με την οποία για πολλοστή φορά επιχειρείται να βγουν λάδι οι ΗΠΑ για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967.
Σύμφωνα με τα δικά τους γραφόμενα, η CIA χρηματοδοτούσε απευθείας την ΚΥΠ. Οχι μόνο στη διάρκεια του Εμφυλίου, όπου καθοδηγούσαν απευθείας τον στρατό, αλλά κι αμέσως μετά οι ΗΠΑ είχαν άμεση παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις. Ακόμη, είχαν διατυπώσει το σχέδιο Ατσεσον για την Κύπρο και πίεζαν την Ελλάδα να το αποδεχτεί. Τα δικά τους συμφέροντα διασταυρώνονταν με εκείνα της ελληνικής αστικής τάξης για λύση των αδιεξόδων στο πολιτικό σύστημα, που περιπλέκονταν από τις παρεμβάσεις των ανακτόρων. Ακόμα κι αυτός ο Τζον Μ. Μόρι, επικεφαλής της CIA στην Ελλάδα την περίοδο 1962 - 1967, τη μαρτυρία του οποίου επικαλείται η «Καθημερινή», σημειώνει ότι Αμερικανοί στρατιωτικοί «θεωρούσαν ότι η χούντα ήταν το καλύτερο πράγμα που είχε συμβεί στην Αθήνα μετά τον Περικλή».

Η χούντα ήρθε να λύσει οξυμένες ενδοαστικές αντιθέσεις σε ολόκληρο το πλέγμα του αστικού κράτους, όπως διαμορφώθηκε μετά από τη Συμφωνία της Βάρκιζας και κυρίως από το 1946. Αυτές οι αντιθέσεις διατηρούνταν και οξύνονταν στη δεκαετία του 1960. Ενα τμήμα της αστικής τάξης, που είχε πρόσβαση σε συγκεκριμένο τμήμα του στρατού, πρόλαβε τον βασιλιά, ο οποίος επίσης ετοίμαζε το δικό του πραξικόπημα με άλλη ομάδα του στρατού. Το ουσιώδες, που η «Καθημερινή» αποκρύπτει, είναι ότι οι ΗΠΑ στήριξαν τη δικτατορία. Το γεγονός ότι διατηρούσαν ταυτόχρονα επαφές με αστούς πολιτικούς ηγέτες, που επεξεργάζονταν σχέδια για «ομαλή» μετάβαση στον κοινοβουλευτισμό, δεν αλλάζει την ουσία του ζητήματος.

Ριζοσπάστης