Το σωστό «timing»...

Ο συγχρονισμός (το «timing» όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται) είναι από μόνος του αποκαλυπτικός... Την ίδια μέρα που η κυβέρνηση έκανε γνωστό ότι φέρνει και ψηφίζει με απαράδεκτες διαδικασίες - εξπρές τα νέα αντιλαϊκά μέτρα με τις «ουρές» της δεύτερης «αξιολόγησης» και του τέταρτου μνημονίου, η ηγεσία της ΓΣΕΕ διένειμε δελτίο Τύπου για την «ημερίδα - παρέμβαση» που διοργανώνει το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ με θέμα «Η 2η αξιολόγηση και η προοπτική της οικονομίας» και εισηγητές τον υπουργό Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτο, τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Στουρνάρα, τον αντιπρόεδρο της ΝΔ, Κ. Χατζηδάκη, και τον πρώην υπουργό Οικονομικών, Φ. Σαχινίδη. Ετσι είναι: Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση φορτώνει στο λαό νέα βάρβαρα μέτρα, όπως το παραπέρα πάγωμα των συντάξεων, η παράταση στο άθλιο καθεστώς διάλυσης των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η διευκόλυνση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών σε βάρος των χρεωμένων εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών κ.ά., ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός «αγωνιά» για τη 2η «αξιολόγηση», που περιλαμβάνει αυτά τα μέτρα και όλο το αντιλαϊκό πακέτο του τέταρτου μνημονίου, «αγωνιά» για την «προοπτική της οικονομίας» του κεφαλαίου, η ανάκαμψη της οποίας προϋποθέτει αυτήν την επίθεση χωρίς τέλος σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. Η απάντηση για το λαό είναι μόνο μία: Καμιά στοίχιση πίσω από τις «αγωνίες» του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, αποφασιστική απομόνωση των εκπροσώπων τους μέσα στο εργατικό κίνημα, αγώνας για τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες!

Δοσολογίες

 

Στην προσπάθειά του να υποστηρίξει ότι θα υπάρξουν αποφάσεις στο προσεχές Γιούρογκρουπ για την υποστήριξη της ανάπτυξης στην Ελλάδα, ως επιπλέον εχέγγυο προς το ΔΝΤ για να υπάρξει συμβιβασμός για το χρέος, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος είπε τις προάλλες: «Είναι γνωστό ότι το σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών, έπειτα από τη δεκαετή περίπου πια χρηματοπιστωτική κρίση, αρχίζει να γυρίζει το βλέμμα του από τους σκληρούς δημοσιονομικούς περιορισμούς, σε πολιτικές οι οποίες είναι πιο φιλικές για την ανάπτυξη. Τόσο η καγκελάριος Μέρκελ όσο και ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι θέλουν να δουλέψουν για μια Ευρώπη της ανάπτυξης. Επομένως, αυτού του τύπου οι παρεμβάσεις για την τόνωση της ανάπτυξης εντάσσονται σε ένα νέο στρατηγικό σχέδιο για την Ευρώπη, που αυτή την περίοδο έχει αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά». Επιβεβαίωσε εν ολίγοις ότι οι αναλογίες περιοριστικών και επεκτατικών μέτρων στα διάφορα μείγματα διαχείρισης που κατά καιρούς προκρίνονται, υπηρετούν παντού και πάντα το στόχο της ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, στόχος που προϋποθέτει κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Επειτα από μια δεκαετία που δεν άφησαν πέτρα πάνω στην πέτρα σε ό,τι αφορά εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, που τσάκισαν το λαϊκό εισόδημα, έριξαν δηλαδή στα τάρταρα την τιμή της εργατικής δύναμης και αφαίρεσαν χρήμα απ' το λαό για να στηρίξουν τα κέρδη του κεφαλαίου, τώρα προσανατολίζονται σε μεγαλύτερη ακόμα στήριξή του, δίχως να αλλάζει στο παραμικρό η δοσολογία αντιλαϊκών μέτρων στο μείγμα της διαχείρισης.

Σταθερότητα

 

Το χαρτί της «σταθερότητας» παίζει η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να αποσπάσει έναν ευνοϊκότερο και ευκολότερα διαχειρίσιμο συμβιβασμό για το χρέος, από το Γιούρογκρουπ που θα γίνει την ερχόμενη βδομάδα. Οπως γράφει η «Αυγή», «από το Ιντσιρλίκ, το Κατάρ και την Ουκρανία, έως τις εκλογές στις ΗΠΑ και το Βrexit, ο δρόμος της πολιτικής είναι σπαρμένος με ανατροπές και αλλαγές ισορροπιών». Αρα, «μέσα στο πλαίσιο αυτό, θα ήταν προϊόν νοσηρής σκέψης (...) κάποιοι να επιδιώκουν να μεγαλώσουν την ατζέντα με τα ανοιχτά, και άρα υπό διαπραγμάτευση, κεφάλαια στις ήδη ταραγμένες ευρωατλαντικές σχέσεις». Είναι σαφές ότι ο υπαινιγμός αφορά τη Γερμανία και την αντιπαράθεσή της με το ΔΝΤ, όπου κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι ΗΠΑ. Είναι, επίσης, γνωστό ότι η αντιπαράθεση Γερμανίας - ΗΠΑ εκφράζεται και σε μια σειρά άλλα ζητήματα, όπως αυτό της ασφάλειας και του ΝΑΤΟ, της στάσης απέναντι στη Ρωσία και αλλού. Με τη στάση της, η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι η διευθέτηση του ελληνικού χρέους είναι μία μόνο πλευρά της συνολικότερης διαμάχης για πολύ σπουδαιότερα και πολύ μεγαλύτερα ζητήματα, που παραμένουν ανοιχτά και οξύνονται ανάμεσα στα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα. Με τη διαφορά ότι η Ελλάδα προβάλλει τον μεταξύ τους συμβιβασμό για το χρέος ως μια φιλολαϊκή τάχα εξέλιξη, όταν είναι βέβαιο ότι θα πυροδοτήσει νέα μέτρα, περικοπές και αναδιαρθρώσεις σε βάρος του λαού, εξασφαλίζοντας επί της ουσίας συνθήκες «σταθερότητας» μόνο για το κεφάλαιο.

Εφτασεεεεε!

 

Με το «εβδομαδιαίο δελτίο» του «ξαναχτύπησε» χτες ο ΣΕΒ, κάνοντας τις εξής βασικές διαπιστώσεις: «Η εύρυθμη λειτουργία του κράτους και της οικονομίας είναι απαραίτητο να διασφαλισθεί μέσω μεταρρυθμίσεων, κάτω από τον περιορισμό της παραγωγής σταθερών πρωτογενών πλεονασμάτων, ώστε να μην εμποδίζεται η άσκηση ιδιωτικής οικονομικής δραστηριότητας, μέσω υπερφορολόγησης». Κι επειδή «η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική» θα ασκείται «οιονεί σε μόνιμη βάση» από το κράτος, «η ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομίας, μέσω προσέλκυσης επενδύσεων σε ένα φιλικό προς την επιχειρηματικότητα περιβάλλον, είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ». Στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΕΒ προκρίνει την «εκπόνηση ενός προγράμματος μεγάλων έργων υποδομών προς αναζήτηση επενδυτών και ιδιωτικής χρηματοδότησης» και «την καλύτερη συστοίχιση της δημόσιας διοίκησης με την ιδιωτική οικονομία, διευκολύνοντας αδειοδοτικά και χωροταξικά τις ιδιωτικές επενδύσεις, αίροντας γραφειοκρατικά και άλλα εμπόδια, μειώνοντας το μη μισθολογικό, το ενεργειακό και το χρηματοδοτικό κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων». Για το πρώτο, η κυβέρνηση παρουσίασε τις προάλλες το στρατηγικό της σχεδιασμό για τις υποδομές Μεταφορών, υποσχόμενη «κοσμογονία» για τις κατασκευαστικές τα επόμενα χρόνια. Για το δεύτερο, έχουμε την υποψία ότι οι βιομήχανοι δεν θα χρειαστεί να αναμένουν και πολύ στο ακουστικό τους...

Ριζοσπάστης