Το βουνό του Ολύμπου στέκει εκεί αγέρωχο και
στο διάβα των χρόνων η μυσταγωγία των μύθων του το κάνει ακόμα πιο
συναρπαστικό από ότι είναι. Βουνό προσβάσιμο για όλο τον κόσμο, που
αναδεικνύεται αυτό από το φιλόξενο τοπίο του, εκεί που η άγρια και
μοναδική ομορφιά συμπλέει με την μοναδική χλωρίδα και πανίδα.
Για την μεγάλη του βιοποικιλότητα και για την προστασία αυτής, ο Όλυμπος ανακηρύχτηκε το 1938 στον πρώτο Εθνικό Δρυμό της χώρας. Το βουνό χαρακτηρίζεται από τις πλουσιότερες σε χλωρίδα περιοχές της χώρας. 1700 είδη και υποείδη αντιστοιχούν στο 25% της Ελληνικής χλωρίδας. Από αυτά τα 187 χαρακτηρίζονται ως σημαντικά, 56 είναι ενδημικά Ελληνικά, από τα οποία 23 ενδημικά τοπικά, δηλαδή βρίσκονται μόνο στον Όλυμπο και 16 είναι σπάνια στην Ελλάδα.
Το 1981 η ΟΥΝΕΣΚΟ ανακήρυξε τον Όλυμπο «Διατηρητέο Οικοσύστημα της Παγκόσμιας Βιόσφαιρας». Επίσης έχει κατοχυρωθεί στον κατάλογο του ευρωπαϊκού δικτύου NATURA 2000 ως «ζώνη ειδικής προστασίας».
Έρχεται πάλι στην επικαιρότητα η ψευδεπίγραφη δήθεν «αξιοποίηση του Ολύμπου», με στόχο την εκμετάλλευση του βουνού, δηλαδή την τσιμεντοποίησή του και καταστροφή τμήματος της βιοποικιλότητας του, για τα κέρδη μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Εδώ και χρόνια καραδοκούν κοράκια του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, που λιγουρεύονται την εκμετάλλευση του Ολύμπου με ξενοδοχειακές μονάδες, ελικοδρόμια, «μπακαλόους», SPA, κ.ά. ανούσιες παροχές, που είναι αναντίστοιχες και βρίσκονται σε δυσαρμονία με το περιβάλλον, την φιλοσοφία και την φύση του βουνού. Έχουν στόχο μόνο την αυξανομένη κερδοφορία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, προσβλέποντας σε έναν κόσμο με γεμάτα πορτοφόλια που ψάχνει για εφήμερες ανέσεις, χωρίς να αφουγκράζεται το πολιτιστικό, ιστορικό, φυσικό φορτίο που ακτινοβολεί το βουνό και που το μοιράζεται απλόχερα μαζί μας, καλώντας μας να το ανακαλύψουμε, περπατώντας πάνω σε αυτό, σε κάθε σπιθαμή του εδάφους του.
Αυτή η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται κατά καιρούς εγχώρια και ντόπια φερέφωνα είναι μονόπλευρη και μόνο στόχο έχει τα κέρδη των λίγων. Βγαίνουν «ντελάληδες» επιχειρηματικών συμφερόντων και μιλάνε για την «αξιοποίηση» του Ολύμπου. Από πού προκύπτει αυτό;
Χιλιάδες κόσμος επισκέπτεται το βουνό από όλο τον κόσμο, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες και με τον κατάλληλο προσωπικό εξοπλισμό του περπατάει το βουνό στα ενδεδειγμένα μονοπάτια, που είναι καθαρά και ευδιάκριτα σε όλους, με την φροντίδα ορειβατικών συλλόγων και εθελοντών που αγαπούν το βουνό.
Τα οργανωμένα καταφύγια βουνού παρέχουν υπηρεσίες (ξεκούρασης, τροφή, ροφήματα, ύπνο, πληροφορίες), είναι σε αρκετά καλό επίπεδο και είναι ανοιχτά για όλο τον κόσμο, για διανυκτερεύσεις και στάσεις.
Τα καταφύγια που βρίσκονται στο «οροπέδιο των μουσών» κοντά στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου τον Μύτικα, τα καταφύγια «Κάκαλου» και «Γιόσα Αποστολίδη», παρέχουν ειδή προστασίας για ορειβάτες που θέλουν να σκαρφαλώσουν στην ψηλότερη κορυφή.
Το βουνό είναι προσιτό και ανοιχτό για όλο τον κόσμο και αυτό χάρη στους χιλιάδες λάτρεις του βουνού και της φύσης, που ανιδιοτελώς και σε πραγματικά εθελοντική βάση, ξόδεψαν χρόνο, έβαλαν μεράκι και ψυχή, για να αποτελεί ο Όλυμπος πραγματικά προορισμό για όλο τον κόσμο, από όλο τον κόσμο. Και το κατάφεραν, όταν πολλοί από εμάς δεν ξέραμε πού πέφτει το βουνό. Και τώρα έρχονται κάποιοι «πονηροί» και μιλάνε για «αξιοποίηση του Ολύμπου» κλείνοντας το μάτι σε επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η αντιδραστική, αποκρουστική άποψη, ότι τα κέρδη των λίγων φέρνουν «ανάπτυξη» πρέπει να αποκρουστεί, ειδικά όταν μιλάμε για βουνά και κυρίως για το μεγαλύτερο βουνό της Ελλάδας και το δεύτερο των Βαλκανίων, τον Όλυμπο.
Τα κέρδη των λίγων καταστρέφουν και δεν φέρνουν ανάπτυξη και αυτό το έχουμε δει σε μια σειρά από παραγωγικούς τομείς που ρημάζουν, αφού πρώτα λεηλατήθηκαν από μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Να στήσουμε τείχος μπροστά στην λεηλασία του Ολύμπου από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι άνθρωποι των ορειβατικών συλλόγων να πάρουν δημόσια θέση· φυσιολατρικοί σύλλογοι, επιστημονικοί φορείς, σωματεία, σύλλογοι, αλλά και όλος ο κόσμος που δεν θέλει να τσιμεντοποιηθεί το βουνό, να πάρουν θέση. Να οργανώσουμε την αντίστασή μας ενιαία, τώρα, σε ενδεχόμενη επέμβαση στο βουνό, από τους βαστάζους της κερδοσκοπίας, του χρήματος, του κεφαλαίου.
Για την μεγάλη του βιοποικιλότητα και για την προστασία αυτής, ο Όλυμπος ανακηρύχτηκε το 1938 στον πρώτο Εθνικό Δρυμό της χώρας. Το βουνό χαρακτηρίζεται από τις πλουσιότερες σε χλωρίδα περιοχές της χώρας. 1700 είδη και υποείδη αντιστοιχούν στο 25% της Ελληνικής χλωρίδας. Από αυτά τα 187 χαρακτηρίζονται ως σημαντικά, 56 είναι ενδημικά Ελληνικά, από τα οποία 23 ενδημικά τοπικά, δηλαδή βρίσκονται μόνο στον Όλυμπο και 16 είναι σπάνια στην Ελλάδα.
Το 1981 η ΟΥΝΕΣΚΟ ανακήρυξε τον Όλυμπο «Διατηρητέο Οικοσύστημα της Παγκόσμιας Βιόσφαιρας». Επίσης έχει κατοχυρωθεί στον κατάλογο του ευρωπαϊκού δικτύου NATURA 2000 ως «ζώνη ειδικής προστασίας».
Έρχεται πάλι στην επικαιρότητα η ψευδεπίγραφη δήθεν «αξιοποίηση του Ολύμπου», με στόχο την εκμετάλλευση του βουνού, δηλαδή την τσιμεντοποίησή του και καταστροφή τμήματος της βιοποικιλότητας του, για τα κέρδη μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Εδώ και χρόνια καραδοκούν κοράκια του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, που λιγουρεύονται την εκμετάλλευση του Ολύμπου με ξενοδοχειακές μονάδες, ελικοδρόμια, «μπακαλόους», SPA, κ.ά. ανούσιες παροχές, που είναι αναντίστοιχες και βρίσκονται σε δυσαρμονία με το περιβάλλον, την φιλοσοφία και την φύση του βουνού. Έχουν στόχο μόνο την αυξανομένη κερδοφορία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, προσβλέποντας σε έναν κόσμο με γεμάτα πορτοφόλια που ψάχνει για εφήμερες ανέσεις, χωρίς να αφουγκράζεται το πολιτιστικό, ιστορικό, φυσικό φορτίο που ακτινοβολεί το βουνό και που το μοιράζεται απλόχερα μαζί μας, καλώντας μας να το ανακαλύψουμε, περπατώντας πάνω σε αυτό, σε κάθε σπιθαμή του εδάφους του.
Αυτή η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται κατά καιρούς εγχώρια και ντόπια φερέφωνα είναι μονόπλευρη και μόνο στόχο έχει τα κέρδη των λίγων. Βγαίνουν «ντελάληδες» επιχειρηματικών συμφερόντων και μιλάνε για την «αξιοποίηση» του Ολύμπου. Από πού προκύπτει αυτό;
Χιλιάδες κόσμος επισκέπτεται το βουνό από όλο τον κόσμο, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες και με τον κατάλληλο προσωπικό εξοπλισμό του περπατάει το βουνό στα ενδεδειγμένα μονοπάτια, που είναι καθαρά και ευδιάκριτα σε όλους, με την φροντίδα ορειβατικών συλλόγων και εθελοντών που αγαπούν το βουνό.
Τα οργανωμένα καταφύγια βουνού παρέχουν υπηρεσίες (ξεκούρασης, τροφή, ροφήματα, ύπνο, πληροφορίες), είναι σε αρκετά καλό επίπεδο και είναι ανοιχτά για όλο τον κόσμο, για διανυκτερεύσεις και στάσεις.
Τα καταφύγια που βρίσκονται στο «οροπέδιο των μουσών» κοντά στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου τον Μύτικα, τα καταφύγια «Κάκαλου» και «Γιόσα Αποστολίδη», παρέχουν ειδή προστασίας για ορειβάτες που θέλουν να σκαρφαλώσουν στην ψηλότερη κορυφή.
Το βουνό είναι προσιτό και ανοιχτό για όλο τον κόσμο και αυτό χάρη στους χιλιάδες λάτρεις του βουνού και της φύσης, που ανιδιοτελώς και σε πραγματικά εθελοντική βάση, ξόδεψαν χρόνο, έβαλαν μεράκι και ψυχή, για να αποτελεί ο Όλυμπος πραγματικά προορισμό για όλο τον κόσμο, από όλο τον κόσμο. Και το κατάφεραν, όταν πολλοί από εμάς δεν ξέραμε πού πέφτει το βουνό. Και τώρα έρχονται κάποιοι «πονηροί» και μιλάνε για «αξιοποίηση του Ολύμπου» κλείνοντας το μάτι σε επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η αντιδραστική, αποκρουστική άποψη, ότι τα κέρδη των λίγων φέρνουν «ανάπτυξη» πρέπει να αποκρουστεί, ειδικά όταν μιλάμε για βουνά και κυρίως για το μεγαλύτερο βουνό της Ελλάδας και το δεύτερο των Βαλκανίων, τον Όλυμπο.
Τα κέρδη των λίγων καταστρέφουν και δεν φέρνουν ανάπτυξη και αυτό το έχουμε δει σε μια σειρά από παραγωγικούς τομείς που ρημάζουν, αφού πρώτα λεηλατήθηκαν από μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Να στήσουμε τείχος μπροστά στην λεηλασία του Ολύμπου από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι άνθρωποι των ορειβατικών συλλόγων να πάρουν δημόσια θέση· φυσιολατρικοί σύλλογοι, επιστημονικοί φορείς, σωματεία, σύλλογοι, αλλά και όλος ο κόσμος που δεν θέλει να τσιμεντοποιηθεί το βουνό, να πάρουν θέση. Να οργανώσουμε την αντίστασή μας ενιαία, τώρα, σε ενδεχόμενη επέμβαση στο βουνό, από τους βαστάζους της κερδοσκοπίας, του χρήματος, του κεφαλαίου.
Παναγιώτης Σαββίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου