Σε μια εποχή κατεξοχήν αόριστη και ταραγμένη το πλεονέκτημα των κομμουνιστών είναι ότι δεν άφησαν να πάει χαμένη ούτε μια στιγμή από την πραγματικότητα

Έξω από τη σκοτεινή αίθουσα

Στο Συνέδριο που αρχίζει σε λίγες μέρες, καλείστε, σύντροφοι, για μια ακόμη φορά, να αποτελέσετε παράδειγμα προς όλους, κυρίως για τον υποδειγματικό τρόπο που χειρίζεστε το παρόν σε μια εποχή κατεξοχήν αόριστη και ταραγμένη.Το πλεονέκτημα των κομμουνιστών είναι ότι δεν άφησαν να πάει χαμένη ούτε μια στιγμή από την πραγματικότητα. Ας θυμηθώ τον Αντρέ Μαλρώ: «Μια μέρα θα γίνει αντιληπτό πως οι άνθρωποι διακρίνονται ανάμεσά τους τόσο από τη μορφή των αναμνήσεων όσο και από το χαρακτήρα τους». Οποιος θέλει να δει αυθεντικές μορφές ας κοιτάξει την κοσμηματοθήκη του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη», με τις φωτογραφίες των αγαπημένων νεκρών αγωνιστών. Δίχως να το καταλάβουν, οι οικογένειες που τις προσφέρουν έχουν πια δημιουργήσει μια νέα παράδοση.

2. Ακατανίκητη είναι η μελαγχολία μου κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με τη χαμένη νεότητα της πατρίδας. Τελειώνουν τα παραμύθια και οι ψευδαισθήσεις, και μαζί τους χάνεται ο χαρούμενος χαρακτήρας της. Αρκεί να ρίξεις μια ματιά στα καφέ της πόλης, για να καταλάβεις τη βάσανο της ορθοστασίας των νέων εργαζομένων. Ωστόσο, όσο πιο πολύ πιέζεται η νεότητα, τόσο πιο ριψοκίνδυνη γίνεται, και δεν θα αργήσει να βρει το θάρρος να επιβάλει την αληθινή παρουσία της και να βγει έξω από τη σκοτεινή αίθουσα.

3. Ερχεται κάποια στιγμή για κάθε άνθρωπο που θα βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με όλα όσα πρεσβεύει. Για δεκαετίες, διάφοροι διανοούμενοι, που δίνουν το «παρών» με τον δημόσιο λόγο τους στα πεπραγμένα αυτής της έρημης χώρας, ήρεμοι στα θεολογικά τους καθήκοντα, με μοναδικές εξάρσεις το αντικομουνιστικό τους μένος. Στεφανωμένοι και εκλεκτοί των δημοσιογράφων, με μάτι δικαστή, κόβουν και ράβουν, οι μειλίχιοι νάρκισσοι, στη δημόσια ζωή, καταπίνοντας τον μεγάλο καημό τους που δεν έγιναν πολιτικοί. Αφού δεν τόλμησαν να κάνει την υπέρβαση, αποφάσισαν να μας φορτώσουν διαταγές, πάντοτε με τη μορφή συμβουλής, για το τι οφείλουμε και τι όχι να πράττουμε. Πόσοι από αυτούς δεν μας πρότειναν ότι η λύση των αδιεξόδων μας βρίσκεται στον επιχειρηματικό κόσμο; Θυμηθείτε τι έγραφαν για τον εκλιπόντα πρόεδρο της «Marfin», που τον έβλεπαν ακόμα και ως πρωθυπουργό. Γιατί το θυμήθηκα; Την περασμένη βδομάδα γράφτηκε στον Τύπο ότι καταλογίστηκε στον θανόντα φοροδιαφυγή ύψους 185,5 εκατομμυρίων ευρώ. Και η έρευνα συνεχίζεται.

4. Ο ταξικός αγώνας καταστρέφει κάθε ψευδαίσθηση προσαρμογής σε αυτό το ελεεινό οικονομικό σύστημα. Από τη στιγμή που ο εργαζόμενος πιέζεται ασφυκτικά από όλες τις πλευρές - από το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, την ανικανότητα και αδιαφορία του κράτους, την απληστία των εργοδοτών -, δεν μπορεί να κρατά κλάδον ελαίας. Ο,τι ακριβώς υφίσταται αυτό θα αποδώσει. Ο Μπρεχτ είχε δίκιο: «Ελπίζω σε σεισμούς που μέλλονται για να 'ρθουν». Για το λόγο αυτό, αντιμετωπίζω τη σημερινή κυβέρνηση σαν μια φτηνή φατρία, η οποία, μόλις εξαντλήσει το θεάρεστο έργο της και παραδώσει την εξουσία, θα λησμονηθεί σαν ένα τρεμάμενο όνειρο, που όσο και να προσπαθείς να το θυμηθείς, αυτό θα διαλύεται και πάει. Ο επόμενος Κυριάκος που θα αναλάβει θα ζητήσει την υπομονή μας, όπως όλοι οι προηγούμενοι, και την υποταγή μας στην πραγματικότητα της Ευρώπης.

Γιώργος Κακουλίδης

 

Ριζοσπάστης

 

Αναρτήθηκε από Οικοδόμος