Από παλαιότερη κινητοποίηση του Συνδικάτου Εργαζομένων στο Φάρμακο Το «μαζί τα φάγαμε», που ακουγόταν από στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα πρώτα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, είναι η άλλη όψη τού «δεν τα φάγαμε μαζί, δεν είμαστε όλοι ίδιοι», που είπε τις προάλλες ο πρωθυπουργός, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠΑΣΟΚ στηρίχτηκε στο «μαζί τα φάγαμε» για να κρύψει τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, να ρίξει τις ευθύνες για τα ελλείμματα και το κρατικό χρέος στην κακοδιαχείριση και στα σκάνδαλα των προηγούμενων κυβερνήσεων και για να δικαιολογήσει τα αντιλαϊκά μνημόνια και μέτρα, που σωρηδόν πήρε η κυβέρνηση Παπανδρέου μετά το 2010, στο όνομα της «δημοσιονομικής εξυγίανσης».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιστρέφοντας το «μαζί τα φάγαμε», κάνει σήμερα ακριβώς το ίδιο: Με αφορμή την υπόθεση «Novartis», παρουσιάζει τα σκάνδαλα, τη διαπλοκή και διαφθορά των προηγούμενων κυβερνήσεων ως αιτία των κρατικών ελλειμμάτων και χρεών και αυτά με τη σειρά τους ως αιτία της κρίσης, για να δικαιολογήσει τα βάρβαρα μέτρα και τις περικοπές που νομοθετεί η κυβέρνηση σε συνέχεια των προηγούμενων και για να εμφανιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ρομφαία της «κάθαρσης», που θα εξαλείψει τάχα τις αιτίες κάθε μελλοντικής κρίσης.
Στο ίδιο γήπεδο παίζει και η ΝΔ, η οποία υπερασπίζεται την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεών της και στο χώρο της Υγείας, ενώ προσπαθεί να αποδομήσει το «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχοντας στον αποπροσανατολισμό του λαού και στο συνολικότερο «ξέπλυμα» των αντιλαϊκών μνημονίων και των μέτρων.
Κάτω από τον κουρνιαχτό της αντιπαράθεσης ανάμεσα στα αστικά κόμματα για τη «Novartis» κρύβονται οι πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, που δεν είναι η κακοδιαχείριση και η σπατάλη ούτε η «κρατικοδίαιτη ανάπτυξη» των περασμένων χρόνων, που εκτίναξε τα ελλείμματα και το κρατικό χρέος.
Η πολιτική ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων, οι φοροαπαλλαγές, οι εισφοροαπαλλαγές, οι επιδοτήσεις, που εφάρμοσαν απαρέγκλιτα οι κυβερνήσεις, καθώς και οι στρατιωτικές δαπάνες για το ΝΑΤΟ είναι βασικές αιτίες για τη διόγκωση του δημόσιου χρέους. Στην κρίση, όμως, οδήγησαν οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης, η τεράστια συσσώρευση κεφαλαίων, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, που βρίσκονται στην ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος.
Μέσα σε αυτό το σύστημα, το Φάρμακο είναι εμπόρευμα και παράγεται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, από μεγάλα μονοπώλια. Το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος των φαρμάκων διατίθεται με ορισμένη κρατική κάλυψη του κόστους, δεν σημαίνει ότι τα φαρμακευτικά μονοπώλια κάνουν καμιά αγαθοεργία. Ο,τι δεν δίνουν οι εργαζόμενοι άμεσα, ατομικά από την τσέπη τους, το δίνουν έμμεσα, μέσω του αστικού κράτους, που κατευθύνει πόρους προερχόμενους από τη φορολογία σε φαρμακευτικές δαπάνες.
Έτσι, η υψηλότερη σε σχέση με σήμερα κρατική φαρμακευτική δαπάνη δεν υπήρχε για να εξασφαλίσουν καθολικά οι ασθενείς φθηνότερη ή δωρεάν πρόσβαση στο Φάρμακο. Ούτε όμως οι περικοπές στη φαρμακευτική δαπάνη από το κράτος, που επιταχύνθηκαν στα χρόνια της κρίσης, έγιναν με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, αφού οι έμμεσες και άμεσες πληρωμές από τους ασθενείς αυξήθηκαν.
Άλλωστε, η «δημοσιονομική προσαρμογή» και «εξυγίανση», που προωθούνται μέσα απ' αυτές και άλλες περικοπές στην Υγεία, στην Πρόνοια, στο Φάρμακο και αλλού, πραγματοποιούνται με στόχο πόροι να διατεθούν σε άλλες κερδοφόρες για το κεφάλαιο επενδυτικές δραστηριότητες.
Την ίδια ώρα, μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο η απόσταση ανάμεσα στις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιηθούν οι διευρυμένες λαϊκές ανάγκες και στη βαρβαρότητα που ζει ο λαός, ακριβώς επειδή κριτήριο της παραγωγής στο σάπιο σύστημα και τροχοπέδη για τις ανάγκες του λαού είναι το καπιταλιστικό κέρδος.
Εκεί πρέπει να στρέψει την προσοχή και την πάλη του ο λαός, απαιτώντας να μην πέσουν στα μαλακά όλοι όσοι εμπλέκονται πραγματικά σε υποθέσεις διαφθοράς και χρηματισμού, που είναι σύμφυτες με τον καπιταλισμό, αλλά και να μην αποτελέσει άλλοθι η υπόθεση της «Novartis» για τις περικοπές, τα «πλαφόν», συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 14 Φλεβάρη 2018.
902gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου