Διπλωματικό κεφάλαιο

«Να κλείσουμε το μέτωπο στα βόρεια (με τα Σκόπια) για να μη σπαταλάμε "διπλωματικό κεφάλαιο" και να επικεντρώσουμε στα ανατολικά, με την Τουρκία». Αυτό είναι ένα από τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για να δικαιολογήσει τους χειρισμούς της με την επιδιωκόμενη συμφωνία για το όνομα της ΠΓΔΜ. Τι «αγνοεί» αυτή η προσέγγιση, που εντάσσεται στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού και εφησυχασμού του λαού; Πρώτον, ότι προφανώς η επιθετικότητα της Τουρκίας δεν οφείλεται σε «σπατάλη διπλωματικού κεφαλαίου» από την Ελλάδα σε άλλα μέτωπα, αλλά προκύπτει από την προσπάθεια της τουρκικής αστικής τάξης να κατοχυρώσει τα συμφέροντα και να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή, αμφισβητώντας διεθνείς συνθήκες και σύνορα. Από πού βγαίνει λοιπόν το συμπέρασμα ότι η όποια συμφωνία με τα Σκόπια θα φέρει εξομάλυνση και των ελληνοτουρκικών σχέσεων; Δεύτερον, επιχειρήματα όπως αυτά παραβλέπουν σκόπιμα ότι έτσι κι αλλιώς η συμφωνία γύρω από το όνομα των Σκοπίων, και μάλιστα υπό τη ΝΑΤΟική ομπρέλα, σε καμία περίπτωση δεν διασφαλίζει τη σταθερότητα στα Βαλκάνια, ούτε θα σηματοδοτήσει το «κλείσιμο» κάποιου μετώπου. Αλλωστε, δεν προβλέπεται η εξάλειψη των αλυτρωτισμών, όπως αποτυπώνονται και στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ, ενώ και η ίδια η ενίσχυση του ΝΑΤΟ στην περιοχή, με την ένταξη της γειτονικής και άλλων χωρών σε αυτό, αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες αστάθειας. Επομένως όπως και να διαχειριστεί το «διπλωματικό κεφάλαιό» της η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν «κλείνει» μέτωπα, αλλά οξύνει και όλες τις αιτίες που γεννούν την αναταραχή στην περιοχή, εμπλέκοντας μάλιστα το λαό και τη χώρα μας όλο και πιο βαθιά σε θανάσιμους ανταγωνισμούς.

Προϋποθέσεις

 

«Τρεις βασικές προϋποθέσεις» περιέγραψε ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο, τη βδομάδα που πέρασε, ως αυτές που εξασφάλισαν την «επιστροφή στην ανάκαμψη» για λογαριασμό του κεφαλαίου. Καθόλου τυχαία, ανάμεσα σε αυτές ξεχώρισε ότι «μετά από αρκετά χρόνια, εξασφαλίσαμε (...) μια μακρά περίοδο πολιτικής σταθερότητας και αποκατάστασης της κοινωνικής ηρεμίας. Και αυτή η μακρά περίοδος έχουμε στόχο να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο, και θα διευρυνθεί». Εχει βέβαια κάθε λόγο να περηφανεύεται και να διαφημίζει τα «κατορθώματα» της «νέας» σοσιαλδημοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά τη «φιλότιμη» και μόνιμη προσπάθεια να υποτάξει το λαό στους στόχους του κεφαλαίου. Αξιοποιώντας με μαεστρία και τα κάθε είδους «καρότα» όπως το κάλπικο αφήγημα ότι τάχα οι λαϊκές ανάγκες μπορούν να ικανοποιηθούν με την καπιταλιστική ανάκαμψη - που προϋποθέτει την ισοπέδωσή τους - αλλά και περνώντας μέτρα όπως αυτά για την παρεμπόδιση των απεργιών, ώστε να εξασφαλίζεται η «άκρα του τάφου σιωπή» στα γκέτο της εργοδοσίας. Οχι τυχαία, εξάλλου, την ικανότητα αυτή του την αναγνωρίζουν «με δέος» καπιταλιστές και «εταίροι». Οι εργαζόμενοι, πάλι, έχουν κάθε λόγο να διαταράξουν την «ηρεμία» αυτή, που για τους ίδιους σημαίνει «ζωή εν τάφω».

Μόνο ανησυχία

 

Μπορεί ακόμα να μην έχουν ολοκληρωθεί όλες οι τυπικές διαδικασίες για τη μεταβίβαση των ναυπηγείων της Σύρου στην αμερικανική ONEX. Ομως τα επιτελεία των ΗΠΑ παίρνουν φωτιά. Διαβάζουμε για παράδειγμα ότι ήδη υπάρχουν σχέδια κατασκευής πολεμικών πλοίων στη Σύρο για τις ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα για ένα υπερσύγχρονο περιπολικό σκάφος ανοιχτής θαλάσσης, τύπου «stealth», που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως μη επανδρωμένο. Κοντά σε αυτό, να προσθέσουμε και τις πληροφορίες για συζητήσεις γύρω από το ενδεχόμενο νέας βάσης ελικοπτέρων των ΗΠΑ στην Κάλυμνο, μαζί με τα σενάρια που διακινούνται για μετακίνηση στην Ελλάδα πολεμικού υλικού από τη βάση του Ιντσιρλίκ. Τα παραπάνω συμπληρώνουν την αναβάθμιση της Σούδας, τη νέα βάση στην Αλεξανδρούπολη, τη στάθμευση των «drones» στη Λάρισα κ.λπ., και είναι αποστομωτικά, ακόμα και για τον πιο δύσπιστο, για το τι ευθύνες αναλαμβάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε μια περιοχή που μυρίζει κυριολεκτικά μπαρούτι. Δεν περνάει βδομάδα που να μην αποκαλύπτεται και μια νέα πτυχή της ελληνικής εμπλοκής σε επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια, κατ' εφαρμογή της συμφωνίας με τις ΗΠΑ και προς όφελος της αστικής τάξης, που μπλέκει σε περιπέτειες το λαό. Και όλα αυτά η κυβέρνηση τα παρουσιάζει σαν εγγύηση «σταθερότητας» και «ασφάλειας», καλλιεργώντας κλίμα εφησυχασμού, που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παγιδεύσει το λαό.

Τώρα

 

«Τώρα δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών». Το... ξανακούσαμε κι αυτό, αυτήν τη φορά από τα χείλη δημάρχου της περιοχής, με αφορμή το γεγονός ότι η μισή και πάνω Θεσσαλονίκη έμεινε χωρίς νερό για πέντε και πλέον μέρες. Πιο πριν, βέβαια, το είχαμε ακούσει όταν οι εργαζόμενοι στη Μάνδρα πνιγόντουσαν. Και λίγο πιο πριν, πάλι από τα κυβερνητικά στελέχη και τους τοπικούς «άρχοντες», τότε που όλος ο Σαρωνικός γέμιζε πετρέλαιο από το «αξιόπλοο» σαπάκι που βούλιαξε. Μόνιμα η επωδός είναι η ίδια: Τώρα προέχει να «μπαλωθούν» όπως - όπως οι τρύπες που αφήνει πίσω της η πολιτική υπέρ του κεφαλαίου και μετά... βλέπουμε. Οι εργαζόμενοι βέβαια και τα λαϊκά στρώματα, στο επόμενο τέτοιο περιστατικό, δεν έχουν «να δουν» τίποτα διαφορετικό από την πολιτική που υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου, που αποτελεί κοινό παρονομαστή σε όλα όσα περιγράφουμε πιο πάνω. Γι' αυτό, τώρα είναι η ώρα να καταλογίσουν τις ευθύνες στους πραγματικούς υπεύθυνους, στο κεφάλαιο και σε όσους το υπηρετούν από κυβερνητικές και άλλες θέσεις. Να μη συμβιβαστούν με την κατάσταση αυτή, να παλέψουν για τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Ριζοσπάστης