Μπετόν αρμέ

Ολη αυτή η αντιπαράθεση με αφορμή τις καταγγελίες Καμμένου ότι ο Σόρος «σπρώχνει χρήμα» στην κυβέρνηση και την αντίδραση Κοτζιά, που λέει ότι θίχτηκε, μας θύμισε κάτι που πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων μόλις τον περασμένο Ιούνη. Πρόκειται για ένα αποκαλυπτικό άρθρο των Τζορτζ και Αλεξ Σόρος (πατέρας και γιος) στην εφημερίδα «New York Times», στο οποίο υπερασπίζονταν με πάθος τη συμφωνία των Πρεσπών και ταυτόχρονα πρότειναν τη δημιουργία μιας «βαλκανικής οικονομικής ένωσης που θα βασίζεται στους νόμους της ΕΕ» ή ακόμα και «μια ανεπίσημη ένωση», προκειμένου - όπως έγραφαν - να ανακοπεί η ρωσική και κινεζική επιρροή στη Βαλκανική. Από τις ίδιες τις εξελίξεις προκύπτει ότι η μεν συμφωνία των Πρεσπών προχωράει, το δε σχέδιο «ενοποίησης» των Βαλκανίων, που παρουσίασε ο Καμμένος στις ΗΠΑ ως «Plan B», με το επιχείρημα μάλιστα ότι θα δράσει ανασταλτικά στην επιρροή της Ρωσίας, είναι στην πραγματικότητα παραλλαγή ή συμπλήρωμα των όσων πρότειναν οι Σόρος. Επομένως, όποια σχέση κι αν έχει ή δεν έχει ο Σόρος με την κυβέρνηση, το σχέδιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης», με αμερικανοΝΑΤΟική σφραγίδα, είναι αυτό που κατευθύνει την εξωτερική της πολιτική στα Βαλκάνια, είτε με «Plan A» είτε με «Plan B». Και πάνω σ' αυτόν το στόχο, που υπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης, σύσσωμη η κυβέρνηση, πρώην και νυν υπουργοί, είναι «μπετόν αρμέ», όπως και τα άλλα αστικά κόμματα - ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.λπ. - που «σχίζουν τα ιμάτιά τους» για τα όσα είπε ο Κοτζιάς ότι ελέχθησαν στο υπουργικό συμβούλιο...

«Σημαία» τα μνημόνια

 

Στέγνωσε το στόμα της κυβέρνησης να καταγγέλλει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ως αποκλειστικά υπεύθυνους για τις μειώσεις στις συντάξεις, διαφημίζοντας τον εαυτό της ως τον «προστάτη» τάχα των συνταξιούχων, που καταριέται τις περικοπές των προηγούμενων. Η κυβέρνηση, όμως, όχι μόνο διατήρησε την αντιλαϊκή νομοθεσία των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που τσάκισε τις συντάξεις, αλλά την επέκτεινε κιόλας, με το νόμο Κατρούγκαλου και άλλες διατάξεις, που πρόσθεσαν νέες περικοπές σε παλιές και νέες συντάξεις. Τώρα, μετά τις δικαστικές αποφάσεις που προβλέπουν τη μη εφαρμογή παλιότερων αντιασφαλιστικών νόμων και την αναδρομική επιστροφή των περικοπών που έγιναν στους συνταξιούχους, η κυβέρνηση σπεύδει να ασκήσει έφεση στις πρωτόδικες αποφάσεις, εμποδίζοντας τους συνταξιούχους να πάρουν πίσω έστω και τα ελάχιστα από όσα έχασαν τα προηγούμενα χρόνια, ενώ ορθά - κοφτά τους προειδοποιεί ότι ακόμα κι αν τα δικαστήρια τελεσιδικήσουν υπέρ τους, δεν πρόκειται να πάρουν περισσότερα απ' όσα επιτρέπει ο ασφυκτικός «δημοσιονομικός χώρος» που διαμορφώνουν οι συμφωνίες στο πλαίσιο των μνημονίων. Δηλαδή, και τους νόμους των προηγούμενων θωρακίζει και υπερασπίζεται η κυβέρνηση, αλλά και τα μνημόνια επικαλείται, για να ξεκόψει κάθε συζήτηση περί επιστροφών στους συνταξιούχους. Να λοιπόν που τα μνημόνια και οι νόμοι τους παραμένουν σημαία της κυβερνητικής πολιτικής και στη «μεταμνημονιακή εποχή», κάνοντας επιτακτική την ανάγκη να οργανώσουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι την αντεπίθεσή τους, και όχι να περιμένουν τη σωτηρία από τα δικαστήρια και τα «δημοσιονομικά περιθώρια» της όποιας καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Διαφθορά εντός... 

 

Η υπόθεση Παπαντωνίου φαίνεται πως σηματοδοτεί την απαρχή ενός νέου κύκλου αντιπαράθεσης στο αστικό πολιτικό σύστημα, με επίκεντρο τη διαφθορά, για το ποιος την υπέθαλψε, ποιος την καλύπτει και ποιος είναι περισσότερο αποφασισμένος και ικανός να την «αντιμετωπίσει». Η κυβέρνηση, σαν έτοιμη από καιρό, αξιοποιεί υπαρκτές υποθέσεις σκανδάλων που διερευνά η Δικαιοσύνη για να χρεώσει σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τη διαφθορά και τη διαπλοκή των προηγούμενων χρόνων, εμφανίζοντας τον εαυτό της ως «τιμωρό». Επικεντρώνεται μάλιστα στο να πείσει ότι η ίδια εκπροσωπεί το «νέο» και «προοδευτικό», που μάχεται τάχα το «παλιό» και «συντηρητικό», θέλοντας να ντύσει και με ιδεολογικό μανδύα την αντιπαράθεση για τη διαφθορά, πέρα από το προεκλογικό «άρωμα» που ούτως ή άλλως έχει. Στο παρασκήνιο, βέβαια, όλο και πιο έντονα ακούγεται ότι ακολουθεί η υπόθεση «Novartis», όπου ελέγχονται στελέχη της ΝΔ για δοσοληψίες με την πολυεθνική.

... και εκτός κάδρου

 

Τι μένει έξω από το κάδρο; Οτι οι εξοπλισμοί, στους οποίους η Ελλάδα διατηρεί και σήμερα μια από τις πρώτες θέσεις, όντας βαθιά μπλεγμένη στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τους σχεδιασμούς, ήταν και παραμένουν ένας από τους πιο επικερδείς τομείς για τα μονοπώλια που συναλλάσσονται με τις κυβερνήσεις, μέσα σε σκληρούς γεωπολιτικούς και άλλους ανταγωνισμούς για το «ποιος θα πάρει τη δουλειά». Ετσι στρώνεται το έδαφος και στις μίζες. Οτι η διαπλοκή των επιχειρηματικών ομίλων με τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους δεν είναι θέμα μεμονωμένων ανθρώπων, «ηθικών» ή «ανήθικων», αλλά είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Και ταυτόχρονα, συγκαλύπτεται το «σκάνδαλο των σκανδάλων», δηλαδή η αντιλαϊκή πολιτική όλων των αστικών κομμάτων και οι νόμοι τους, που εντείνουν την εκμετάλλευση και την κλοπή του πλούτου που παράγει ο λαός. Τα παραδείγματα «βοούν», στη χώρα μας και αλλού. Γι' αυτό πρέπει ο λαός να κουμπώνεται «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι» για την «πάταξη» τάχα της διαφθοράς.

Ριζοσπάστης  Σάββατο 27 Οχτώβρη 2018 - Κυριακή 28 Οχτώβρη 2018