Ναζισμός – «Υπάνθρωποι» οι Έλληνες κι οι Τούρκοι μετανάστες!

Δίκη Ναζιστικού Κόμματος στη Γερμανία – Δίκη Χρυσής Αυγής:
Ενδιαφέρουσες ομοιότητες ανάμεσα στις υποθέσεις

Η συστημική σχέση μεταξύ κρατικών μηχανισμών – νεοναζί στη Γερμανία, ο ρόλος διωκτικών αρχών και κρατικών υπαλλήλων στην υπόθεση δίκης του ναζιστικού κόμματος NSU στη Γερμανία, αναδείχθηκαν στην προχτεσινή συζήτηση που διοργανώθηκε από το Golden Dawn Watch με τίτλο:

«Ο νεοναζισμός στο εδώλιο: Οι υποθέσεις του NSU και της Χρυσής Αυγής».

 

Υπενθυμίζεται ότι τον Ιούλη του 2018, έπειτα από 5 χρόνια, ολοκληρώθηκε η δίκη της ναζιστικής οργάνωσης NSU στη Γερμανία.

Οπως επισημάνθηκε, δεν ήταν απλά μια οργάνωση αλλά ένα δίκτυο με υποστηρικτές, που είχε διαπράξει 10 φόνους με ρατσιστικό κίνητρο (2000 – 2007).

Το αποτέλεσμα κρίθηκε απογοητευτικό και οι κατηγορούμενοι έπεσαν στα μαλακά.

Στην Ελλάδα, η Χρυσή Αυγή βρίσκεται στο εδώλιο από το 2015 και εξετάζεται από το δικαστήριο κατά πόσο δρα ως εγκληματική οργάνωση.

Στην εκδήλωση, η Caro Keller, δημοσιογράφος του NSU-Watch, και η δικηγόρος της Πολιτικής Αγωγής Antonia von der Behrens, στη δίκη του NSU, επισήμαναν τις ευθύνες της Συνταγματικής Υπηρεσίας Προστασίας στη Γερμανία

είτε με την αδράνεια σε σχέση με την εξιχνίαση της υπόθεσης αλλά και με ενδεχόμενες βαρύτερες ευθύνες συνενοχής ή συγκάλυψης.

 

Όπως ειπώθηκε, η εν λόγω Υπηρεσία είχε 40 – 50 νεοναζί πληροφοριοδότες που πληρώνονταν.

Οι σημαντικές πληροφορίες από την αρχή δεν οδήγησαν σε συλλήψεις, ενώ μπορούσαν οι μυστικές υπηρεσίες να αποτρέψουν τις δολοφονίες.

Οι ομιλήτριες τόνισαν ότι επί της ουσίας έγιναν προσπάθειες να κρυφτούν στοιχεία, αναφέροντας ότι στη διάρκεια της δίκης και πριν, καταστράφηκαν πολλά πειστήρια από την Υπηρεσία.

Πρόσθεσαν πως οι δικαστικές αρχές και οι αρχές ασφαλείας απέτρεπαν σχετικές απαντήσεις από τους μάρτυρες στη δικαστική διαδικασία.

Ακόμα, τονίστηκε ότι η Πολιτική Αγωγή προσπάθησε να εντάξει στη διαδικασία το ρόλο της Συνταγματικής Υπηρεσίας, όμως οι εισαγγελείς τον άφηναν εκτός.

Οι αστυνομικές και ανακριτικές αρχές προσανατόλιζαν την έρευνα κάνοντας ρατσιστικές υποθέσεις και «έψαχναν» για εγκλήματα μαφίας, ναρκωτικών, ή και πολιτικών πεποιθήσεων, π.χ. μέλη του PKK.

Οι συγγενείς των θυμάτων επέμεναν και μιλούσαν για ρατσιστικά κίνητρα. Τα ΜΜΕ επίσης πρόβαλλαν τα δελτία της Αστυνομίας και τις ρατσιστικές φαντασιώσεις της.

Υπογραμμίστηκαν, επίσης, τα μειωμένα αντανακλαστικά του αντιφασιστικού κινήματος.

 Ο Θ. Καμπαγιάννης, από την Πολιτική Αγωγή στη δίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή,

  αναφέρθηκε στη συναντίληψη πάνω σε βασικά αντιδραστικά ιδεολογήματα,

όπως ο ρατσισμός και ο εθνικισμός, που κάνει τις κρατικές αρχές και στη χώρα μας να μη βλέπουν το φασιστικό – ρατσιστικό έγκλημα.

Μάλιστα, όπως είπε, οι κόρες του Έλληνα μετανάστη Θεόδωρου Βουλγαρίδη, ο οποίος δολοφονήθηκε από μέλη του NSU, ρωτήθηκαν από τις γερμανικές αρχές αν ο πατέρας τους είχε προβλήματα με τον τζόγο, αν είχε μπλεξίματα με τη μαφία και αν τις άγγιζε!

Ανέφερε ότι για την ιδιαιτερότητα του ρατσιστικού εγκλήματος, μεταλλάσσει τη θέση θύτη – θύματος ανάλογα με το γεωγραφικό μήκος και πλάτος.

Έτσι, ενώ στην Ελλάδα οι θύτες είναι Έλληνες, στη Γερμανία Έλληνες είναι τα θύματα, όπως είναι η κλασική τυπική περίπτωση του Βουλγαρίδη.

Το ρατσιστικό έγκλημα έχει να κάνει με τη ματιά του θύτη και λιγότερο με την πραγματικότητα του θύματος.

Για παράδειγμα, η ταύτιση του Τούρκου με τον Έλληνα μετανάστη στην περίπτωση της δράσης του NSU είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.

Δεν έχει σημασία αν ο Έλληνας είναι Ευρωπαίος όπως θα έσπευδε να πει στην ιδεολογία και στην κοσμοθεώρηση των δραστών.

 

Τόσο οι Ελληνες όσο και οι Τούρκοι μετανάστες είναι υπάνθρωποι…

Στην ιδεολογία – κοσμοθεωρία των δραστών, οι Έλληνες είναι υπάνθρωποι, όπως το ορίζει η ναζιστική ιδεολογία και όπως το μετέφρασε πρόσφατα η σύζυγος του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Ζαρούλια, στη Βουλή και ως υπάνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα να ζουν.

Η διαφορά Χρυσής Αυγής και NSU αλλά και με όλα τα ακροδεξιά μορφώματα στην Ευρώπη είναι, όπως ειπώθηκε, ότι η Χρυσή Αυγή ενδύεται με τον μανδύα ενός κοινοβουλευτικού κόμματος και το πολιτικό επιτελείο και ο επιχειρησιακός βραχίονας είναι κοινός.

Ο Ι. Λαγός, για παράδειγμα, είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και διοικητής ομάδας κρούσης που έχουν τελέσει τις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις.

Πηγή: Ριζοσπάστης

http://www.rovespieros.gr