«Επί το έργον» για δομές ευρωατλαντικής «ασφάλειας» και Ενέργεια
INTIME NEWS
|
Από την 5η Τριμερή Συνάντηση Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ
|
Το στοιχείο που ξεχώρισε
τη βδομάδα που πέρασε, δεν είναι άλλο από την επιχείρηση παραπέρα
«αναβάθμισης» των σχημάτων ευρωατλαντικής «σταθερότητας» στα οποία
πρωτοστατεί η κυβέρνηση σε Ανατολική Μεσόγειο και Βαλκάνια, ως βασικό
στοιχείο στον σχεδιασμό των ΗΠΑ για τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων
μεταφοράς Ενέργειας.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αλ. Τσίπρας έσπευσε την Πέμπτη στο Ισραήλ για την τριμερή Σύνοδο Κορυφής με Κύπρο και Ισραήλ, όπου για πρώτη φορά εκπροσωπήθηκαν και οι ΗΠΑ διά του πρεσβευτή τους στο Ισραήλ, ενώ την Παρασκευή βρέθηκε στο Βελιγράδι για διμερή συνάντηση με τον Σέρβο Πρόεδρο και τις εργασίες του λεγόμενου Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Σερβίας. Το δε Σάββατο προγραμματιζόταν τετραμερής Σύνοδος Κορυφής με συμμετέχοντες τον Πρόεδρο της Σερβίας και τους πρωθυπουργούς Βουλγαρίας, Ελλάδας και Ρουμανίας.
Λίγες
ώρες μετά τον «Στρατηγικό Διάλογο» με την Ελλάδα και περιγράφοντας πώς
το σχέδιο των ΗΠΑ για την περιοχή περνάει μέσα από την αναβάθμιση της
τριμερούς Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ με την παρουσία και των ΗΠΑ, ο
βοηθός ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Γ. Μίτσελ, έλεγε σε συνέντευξή του: «Είναι
μέρος της στρατηγικής μας στην Ανατολική Μεσόγειο να ενισχύσουμε τον
ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή και ο πιο φυσικός τρόπος είναι να αυξήσουμε
την επίσημη συμμετοχή μας σε αυτό το σχήμα... Μπορούμε να εξερευνήσουμε
πολλά με αυτές τις τρεις χώρες. Η συνεργασία μας δεν αποκλείει κανέναν,
δεν στοχεύει σε κανέναν. Πρώτον, είναι ένας φυσικός τρόπος να αυξήσουμε
τη συνεργασία μας στον ενεργειακό τομέα. Οπως γνωρίζετε, η Ανατολική
Μεσόγειος είναι πλούσια σε φυσικούς πόρους και θέλουμε να παίξει ρόλο
στη διαφοροποίηση πηγών Ενέργειας. Δεύτερον, έχουμε πολλά κοινά στην
πολιτική ασφαλείας με αυτά τα τρία κράτη. Μοιραζόμαστε κοινή στρατηγική
άποψη. Και τρίτον, είναι ένας τρόπος να μπει ένα όριο στις ιρανικές
προσπάθειες να ανοίξουν ένα παράθυρο στη Μεσόγειο μέσω της Συρίας.
Εχουμε αυξημένη ρωσική και κινεζική δραστηριότητα στην περιοχή».
Το σχέδιο αυτό επαναδιατυπώθηκε και κατά την 5η Τριμερή Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, όπου στο επίκεντρο βρέθηκε το ζήτημα του αγωγού φυσικού αερίου «East Med», για τον οποίο ανακοινώθηκε ότι θα είναι το κύριο θέμα συζήτησης και στην επόμενη τριμερή, τον Φλεβάρη του 2019 στην Κρήτη, όπου θα υπογραφεί και επισήμως η συμφωνία για την κατασκευή του.
Συγκεκριμένα, στην τριμερή ο Αμερικανός πρέσβης Ντ. Φρίντμαν σημείωσε ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν την τριμερή συνεργασία Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, την οποία χαρακτήρισε «άγκυρα σταθερότητας στην περιοχή και εδράζεται στα κοινά συμφέροντα και στις κοινές αξίες που μοιράζεται και η Αμερική».
Πρόσθεσε ότι οι ΗΠΑ «υποστηρίζουν απολύτως» την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «East Med», που χαρακτήρισε «μείζονος σημασίας για τη σταθερότητα», προκειμένου στο όνομα των «διαφοροποιημένων πηγών Ενέργειας» και της «ενεργειακής ασφάλειας» της ΕΕ, να μειωθεί η προμήθεια φυσικού αερίου της Ρωσίας προς χώρες της Ευρώπης.
Δίνοντας, εξάλλου, το «στίγμα» των όσων δρομολογούνται, ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, σημείωσε ότι «ο "East Med" δεν είναι απλά ένα ενεργειακό project, αλλά ένα project με ιδιαίτερη γεωπολιτική αξία και σημασία. Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε τη ροή, τη μεταφορά των ενεργειακών πηγών της Νοτιοανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη. Και υπό αυτήν την έννοια, στόχος μας είναι σε αυτήν τη συνεργασία να συμπεριληφθούν στο μέλλον και άλλες χώρες. Και άλλες χώρες με πηγές Ενέργειας στην περιοχή. Δεν αποκλείουμε κανέναν, αλλά καταθέτουμε την αποφασιστικότητά μας να προχωρήσουμε σε μια συνεργασία, που - επαναλαμβάνω - έχει τόσο οικονομική αξία, εμπορική αξία, όσο και γεωπολιτική αξία».
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο και αναφερόμενος στο Κυπριακό, όπου ξαναζεσταίνονται τα διχοτομικά σχέδια με επίκεντρο τις αντιπαραθέσεις και τα παζάρια για τη «συνεκμετάλλευση» του ενεργειακού πλούτου με την Τουρκία και το ψευδοκράτος, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για «δίκαιη και βιώσιμη λύση προς όφελος του συνόλου του κυπριακού λαού, με κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση του κατοχικού στρατού» και για την ανάγκη να υπάρξει «σεβασμός του διεθνούς δικαίου στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, με σεβασμό ειδικά στο δικαίωμα της Κύπρου να ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην ΑΟΖ της».
Παράλληλα, εξέφρασε την «ανησυχία» των τριών για τις εξελίξεις στη Συρία, μετά και τις ανακοινώσεις για την αναδιάταξη των αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή και «για τον μελλοντικό ρόλο τρίτων χωρών στην περιοχή, της Τουρκίας και του Ιράν» και ανέφερε ότι με το κράτος του Ισραήλ αποφάσισαν «να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας στον τομέα της ασφάλειας και των πληροφοριών».
Αξίζει δε να σημειώσουμε ότι σε συνεχείς συνεντεύξεις του, ο αναπ. υπουργός Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλος επανέλαβε μέσα στη βδομάδα ότι μέσα από τις πρωτοβουλίες αυτές, όπως και τα υπόλοιπα σχήματα (π.χ. «Διάσκεψη της Ρόδου» όπου μετέχουν ευρωπαϊκά και αραβικά κράτη), στόχος είναι να αναδειχτεί «ένα σύστημα περιφερειακής ασφάλειας», προφανώς κομμένο και ραμμένο στα ευρωατλαντικά «πρότυπα», ενώ ανώτατοι στρατιωτικοί παράγοντες που μετείχαν στον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, σημείωναν μέσα στη βδομάδα ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει προτείνει στους Αμερικανούς ακόμα και την είσοδο της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, με το πρόσχημα ότι έτσι θα καταργηθεί το καθεστώς των εγγυήσεων, παραπέμποντας σε κάθε περίπτωση σε σχήμα συνεργασίας που θα βάζει το ΝΑΤΟ στο νησί από την πίσω πόρτα.
Υπό
το πρίσμα των παραπάνω, όσο και της προσπάθειας των ΗΠΑ για τη
διατήρηση της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο και των παζαριών που
διεξάγει με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, πρέπει να «διαβαστεί» και η νέα κλιμάκωση της
τουρκικής επιθετικότητας τις προηγούμενες μέρες (βλέπε και σελ. 8), με
την επαναφορά των πάγιων και απαράδεκτων διεκδικήσεων της τουρκικής
αστικής τάξης και τις «υπενθυμίσεις» πως «στην Κύπρο, στο Αιγαίο και
στην Ανατολική Μεσόγειο δεν πρόκειται να επιτραπεί κανένα βήμα που δεν
συμπεριλαμβάνει την Τουρκία, ούτε και κανένα τετελεσμένο».
Υπό αυτό το πρίσμα, όσο και του ρόλου «διαύλου» των ΗΠΑ που έχει αναλάβει απέναντι στην Τουρκία, πρέπει να «διαβαστεί» και η προσπάθεια της κυβέρνησης, που παρά τις «κορόνες» καλλιεργεί επικίνδυνο εφησυχασμό ότι ο λαός δεν κινδυνεύει, επειδή η Ελλάδα αποτελεί τον «προτιμώμενο εταίρο» τους στην περιοχή. Κρύβοντας, δηλαδή, τους πολύ μεγάλους κινδύνους που συνεπάγεται η εμπλοκή για το λαό μας, είτε στην περίπτωση μιας παραπέρα κλιμάκωσης στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας, με «αιχμή του δόρατος» στην αντιπαράθεση τη χώρα μας, είτε στην περίπτωση ενός πρόσκαιρου συμβιβασμού που είναι δεδομένο ότι θα ακουμπάει τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.
Σε
ό,τι αφορά τη συνάντηση της Παρασκευής με τον Σέρβο Πρόεδρο, σε αυτήν
αναδείχθηκε για μια ακόμα φορά ότι η κυβέρνηση, στο πλαίσιο της
αναβαθμισμένης συνεργασίας με τις ΗΠΑ, αναλαμβάνει και ρόλο
«μαντατοφόρου» στην περιοχή, προς τις χώρες εκείνες που διατηρούν
ιδιαίτερες σχέσεις με τη Ρωσία, όπως είναι η Σερβία, ενώ ταυτόχρονα
μπαίνει μπροστά για να υλοποιηθούν τα έργα υποδομών που κουμπώνουν πάνω
σε σχέδια ευρωατλαντικών ομίλων σε Ενέργεια και Διαμετακόμιση.
Οι «ρόλοι» αυτοί αποτυπώθηκαν και στις κοινές δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα με τον Σέρβο Πρόεδρο, με τον πρωθυπουργό να εμφανίζεται ως «διαμεσολαβητής» των ΗΠΑ για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Σερβίας και Κοσσόβου, προτρέποντας τον Σέρβο Πρόεδρο να συνεχίσει τις προσπάθειες και «να αναρωτηθούμε αν η πολιτική της αδράνειας μπορεί να δώσει προοπτική» και φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα τόσο τη ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία των Πρεσπών, όσο και το Κυπριακό, για να υποστηρίξει πως η εμπειρία είναι ότι «η μη λύση δημιουργεί δυσχερέστερο περιβάλλον για την επόμενη μέρα»!
Στο ίδιο, άλλωστε, πλαίσιο εντάσσονται και η δέσμευση που ανέλαβε ότι «μετά την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από τα Κοινοβούλια των χωρών μας (σ.σ. Ελλάδας και ΠΓΔΜ) θα προχωρήσουμε σε τριμερή συνεργασία για την αναβάθμιση του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, του Βελιγραδίου ως διαμετακομιστικών κέντρων και μετά θα προχωρήσουμε στο σύμφωνο οικονομικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας».
Σε σχόλιό του στο διαδίκτυο, εξάλλου, μιλούσε για «ιστορικές ευκαιρίες που ανοίγονται με την υλοποίηση της συμφωνίας των Πρεσπών για την περιοχή μας», προσθέτοντας ότι με τον Σέρβο Πρόεδρο συζήτησαν την προοπτική σχετικής τριμερούς συνεργασίας «στα πεδία των μεταφορών, της Ενέργειας, του εμπορίου και της αστυνομικής συνεργασίας».
Οσο για την τετραμερή Ελλάδας - Σερβίας - Βουλγαρίας - Ρουμανίας, του Σαββάτου, ο Αλ. Τσίπρας έγραφε ότι «βασίζεται σε τομείς ιδιαίτερου εμπορικού ενδιαφέροντος, που μπορούν να δώσουν επιπρόσθετη αξία στην προοπτική των Βαλκανίων», συνδυάζοντας την τέτοια υπόθεση με «την ευρωπαϊκή προοπτική της Σερβίας», την οποία όπως είπε «υποστηρίζουμε σταθερά».
Ολα αυτά με ξεκάθαρο υπόβαθρο τους ανταγωνισμούς ΗΠΑ/ΝΑΤΟ - Ρωσίας που κλιμακώνονται και ενώ, σύμφωνα με το αμερικανικό ΥΠΕΞ, η Ελλάδα αποτελεί «κέντρο βάρους» για τις ΗΠΑ στο γεωγραφικό τόξο που εκτείνεται από την Πολωνία μέχρι το επόμενο «στρατιωτικά ισχυρό κράτος», που είναι το Ισραήλ, με ό,τι αυτό σημαίνει και για τα Βαλκάνια.
Δεν περνά μάλιστα απαρατήρητο ότι η εν λόγω τετραμερής αντιμετωπίζεται από τις ΗΠΑ περίπου ως «αναγκαίο συμπλήρωμα» της τριμερούς με την Κύπρο και το Ισραήλ, αφού τα Βαλκάνια και η Ανατολική Μεσόγειος θεωρούνται «ενιαίος χώρος» για τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Καθόλου τυχαία, στην προηγούμενη τετραμερή βαλκανική σύνοδο που έγινε στις αρχές Νοέμβρη, συμμετείχε για πρώτη φορά και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπ. Νετανιάχου.
Τα παραπάνω, που παρουσιάζονται από την κυβέρνηση ως «γεωστρατηγική αναβάθμιση», χρειάζεται να σημάνουν «καμπανάκι» για τους εργαζόμενους. Να δυναμώσουν η αντιιμπεριαλιστική πάλη και η αλληλεγγύη με τους γείτονες λαούς, να βρεθεί στο στόχαστρο η στρατηγική του κεφαλαίου, που τσακίζει δικαιώματα και λαϊκές ανάγκες, μπλέκοντας ταυτόχρονα το λαό σε μεγάλες περιπέτειες και κινδύνους.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αλ. Τσίπρας έσπευσε την Πέμπτη στο Ισραήλ για την τριμερή Σύνοδο Κορυφής με Κύπρο και Ισραήλ, όπου για πρώτη φορά εκπροσωπήθηκαν και οι ΗΠΑ διά του πρεσβευτή τους στο Ισραήλ, ενώ την Παρασκευή βρέθηκε στο Βελιγράδι για διμερή συνάντηση με τον Σέρβο Πρόεδρο και τις εργασίες του λεγόμενου Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Σερβίας. Το δε Σάββατο προγραμματιζόταν τετραμερής Σύνοδος Κορυφής με συμμετέχοντες τον Πρόεδρο της Σερβίας και τους πρωθυπουργούς Βουλγαρίας, Ελλάδας και Ρουμανίας.
Επιταχύνονται τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια...
Το σχέδιο αυτό επαναδιατυπώθηκε και κατά την 5η Τριμερή Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, όπου στο επίκεντρο βρέθηκε το ζήτημα του αγωγού φυσικού αερίου «East Med», για τον οποίο ανακοινώθηκε ότι θα είναι το κύριο θέμα συζήτησης και στην επόμενη τριμερή, τον Φλεβάρη του 2019 στην Κρήτη, όπου θα υπογραφεί και επισήμως η συμφωνία για την κατασκευή του.
Συγκεκριμένα, στην τριμερή ο Αμερικανός πρέσβης Ντ. Φρίντμαν σημείωσε ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν την τριμερή συνεργασία Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, την οποία χαρακτήρισε «άγκυρα σταθερότητας στην περιοχή και εδράζεται στα κοινά συμφέροντα και στις κοινές αξίες που μοιράζεται και η Αμερική».
Πρόσθεσε ότι οι ΗΠΑ «υποστηρίζουν απολύτως» την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «East Med», που χαρακτήρισε «μείζονος σημασίας για τη σταθερότητα», προκειμένου στο όνομα των «διαφοροποιημένων πηγών Ενέργειας» και της «ενεργειακής ασφάλειας» της ΕΕ, να μειωθεί η προμήθεια φυσικού αερίου της Ρωσίας προς χώρες της Ευρώπης.
Δίνοντας, εξάλλου, το «στίγμα» των όσων δρομολογούνται, ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, σημείωσε ότι «ο "East Med" δεν είναι απλά ένα ενεργειακό project, αλλά ένα project με ιδιαίτερη γεωπολιτική αξία και σημασία. Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε τη ροή, τη μεταφορά των ενεργειακών πηγών της Νοτιοανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη. Και υπό αυτήν την έννοια, στόχος μας είναι σε αυτήν τη συνεργασία να συμπεριληφθούν στο μέλλον και άλλες χώρες. Και άλλες χώρες με πηγές Ενέργειας στην περιοχή. Δεν αποκλείουμε κανέναν, αλλά καταθέτουμε την αποφασιστικότητά μας να προχωρήσουμε σε μια συνεργασία, που - επαναλαμβάνω - έχει τόσο οικονομική αξία, εμπορική αξία, όσο και γεωπολιτική αξία».
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο και αναφερόμενος στο Κυπριακό, όπου ξαναζεσταίνονται τα διχοτομικά σχέδια με επίκεντρο τις αντιπαραθέσεις και τα παζάρια για τη «συνεκμετάλλευση» του ενεργειακού πλούτου με την Τουρκία και το ψευδοκράτος, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για «δίκαιη και βιώσιμη λύση προς όφελος του συνόλου του κυπριακού λαού, με κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση του κατοχικού στρατού» και για την ανάγκη να υπάρξει «σεβασμός του διεθνούς δικαίου στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, με σεβασμό ειδικά στο δικαίωμα της Κύπρου να ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην ΑΟΖ της».
Παράλληλα, εξέφρασε την «ανησυχία» των τριών για τις εξελίξεις στη Συρία, μετά και τις ανακοινώσεις για την αναδιάταξη των αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή και «για τον μελλοντικό ρόλο τρίτων χωρών στην περιοχή, της Τουρκίας και του Ιράν» και ανέφερε ότι με το κράτος του Ισραήλ αποφάσισαν «να ενισχύσουμε τη συνεργασία μας στον τομέα της ασφάλειας και των πληροφοριών».
Αξίζει δε να σημειώσουμε ότι σε συνεχείς συνεντεύξεις του, ο αναπ. υπουργός Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλος επανέλαβε μέσα στη βδομάδα ότι μέσα από τις πρωτοβουλίες αυτές, όπως και τα υπόλοιπα σχήματα (π.χ. «Διάσκεψη της Ρόδου» όπου μετέχουν ευρωπαϊκά και αραβικά κράτη), στόχος είναι να αναδειχτεί «ένα σύστημα περιφερειακής ασφάλειας», προφανώς κομμένο και ραμμένο στα ευρωατλαντικά «πρότυπα», ενώ ανώτατοι στρατιωτικοί παράγοντες που μετείχαν στον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, σημείωναν μέσα στη βδομάδα ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει προτείνει στους Αμερικανούς ακόμα και την είσοδο της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, με το πρόσχημα ότι έτσι θα καταργηθεί το καθεστώς των εγγυήσεων, παραπέμποντας σε κάθε περίπτωση σε σχήμα συνεργασίας που θα βάζει το ΝΑΤΟ στο νησί από την πίσω πόρτα.
...μεγαλώνουν οι κίνδυνοι
Υπό αυτό το πρίσμα, όσο και του ρόλου «διαύλου» των ΗΠΑ που έχει αναλάβει απέναντι στην Τουρκία, πρέπει να «διαβαστεί» και η προσπάθεια της κυβέρνησης, που παρά τις «κορόνες» καλλιεργεί επικίνδυνο εφησυχασμό ότι ο λαός δεν κινδυνεύει, επειδή η Ελλάδα αποτελεί τον «προτιμώμενο εταίρο» τους στην περιοχή. Κρύβοντας, δηλαδή, τους πολύ μεγάλους κινδύνους που συνεπάγεται η εμπλοκή για το λαό μας, είτε στην περίπτωση μιας παραπέρα κλιμάκωσης στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας, με «αιχμή του δόρατος» στην αντιπαράθεση τη χώρα μας, είτε στην περίπτωση ενός πρόσκαιρου συμβιβασμού που είναι δεδομένο ότι θα ακουμπάει τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.
Με «σημαία» τις Πρέσπες και στην άλλη πλευρά του «ενιαίου χώρου»
Οι «ρόλοι» αυτοί αποτυπώθηκαν και στις κοινές δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα με τον Σέρβο Πρόεδρο, με τον πρωθυπουργό να εμφανίζεται ως «διαμεσολαβητής» των ΗΠΑ για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Σερβίας και Κοσσόβου, προτρέποντας τον Σέρβο Πρόεδρο να συνεχίσει τις προσπάθειες και «να αναρωτηθούμε αν η πολιτική της αδράνειας μπορεί να δώσει προοπτική» και φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα τόσο τη ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία των Πρεσπών, όσο και το Κυπριακό, για να υποστηρίξει πως η εμπειρία είναι ότι «η μη λύση δημιουργεί δυσχερέστερο περιβάλλον για την επόμενη μέρα»!
Στο ίδιο, άλλωστε, πλαίσιο εντάσσονται και η δέσμευση που ανέλαβε ότι «μετά την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από τα Κοινοβούλια των χωρών μας (σ.σ. Ελλάδας και ΠΓΔΜ) θα προχωρήσουμε σε τριμερή συνεργασία για την αναβάθμιση του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, του Βελιγραδίου ως διαμετακομιστικών κέντρων και μετά θα προχωρήσουμε στο σύμφωνο οικονομικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας».
Σε σχόλιό του στο διαδίκτυο, εξάλλου, μιλούσε για «ιστορικές ευκαιρίες που ανοίγονται με την υλοποίηση της συμφωνίας των Πρεσπών για την περιοχή μας», προσθέτοντας ότι με τον Σέρβο Πρόεδρο συζήτησαν την προοπτική σχετικής τριμερούς συνεργασίας «στα πεδία των μεταφορών, της Ενέργειας, του εμπορίου και της αστυνομικής συνεργασίας».
Οσο για την τετραμερή Ελλάδας - Σερβίας - Βουλγαρίας - Ρουμανίας, του Σαββάτου, ο Αλ. Τσίπρας έγραφε ότι «βασίζεται σε τομείς ιδιαίτερου εμπορικού ενδιαφέροντος, που μπορούν να δώσουν επιπρόσθετη αξία στην προοπτική των Βαλκανίων», συνδυάζοντας την τέτοια υπόθεση με «την ευρωπαϊκή προοπτική της Σερβίας», την οποία όπως είπε «υποστηρίζουμε σταθερά».
Ολα αυτά με ξεκάθαρο υπόβαθρο τους ανταγωνισμούς ΗΠΑ/ΝΑΤΟ - Ρωσίας που κλιμακώνονται και ενώ, σύμφωνα με το αμερικανικό ΥΠΕΞ, η Ελλάδα αποτελεί «κέντρο βάρους» για τις ΗΠΑ στο γεωγραφικό τόξο που εκτείνεται από την Πολωνία μέχρι το επόμενο «στρατιωτικά ισχυρό κράτος», που είναι το Ισραήλ, με ό,τι αυτό σημαίνει και για τα Βαλκάνια.
Δεν περνά μάλιστα απαρατήρητο ότι η εν λόγω τετραμερής αντιμετωπίζεται από τις ΗΠΑ περίπου ως «αναγκαίο συμπλήρωμα» της τριμερούς με την Κύπρο και το Ισραήλ, αφού τα Βαλκάνια και η Ανατολική Μεσόγειος θεωρούνται «ενιαίος χώρος» για τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Καθόλου τυχαία, στην προηγούμενη τετραμερή βαλκανική σύνοδο που έγινε στις αρχές Νοέμβρη, συμμετείχε για πρώτη φορά και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπ. Νετανιάχου.
Τα παραπάνω, που παρουσιάζονται από την κυβέρνηση ως «γεωστρατηγική αναβάθμιση», χρειάζεται να σημάνουν «καμπανάκι» για τους εργαζόμενους. Να δυναμώσουν η αντιιμπεριαλιστική πάλη και η αλληλεγγύη με τους γείτονες λαούς, να βρεθεί στο στόχαστρο η στρατηγική του κεφαλαίου, που τσακίζει δικαιώματα και λαϊκές ανάγκες, μπλέκοντας ταυτόχρονα το λαό σε μεγάλες περιπέτειες και κινδύνους.
Θ. Μπ.
Ριζοσπάστης Σάββατο 22 Δεκέμβρη 2018 - Κυριακή 23 Δεκέμβρη 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου