Πίσω από τις λέξεις

«Η Ελλάδα έχει μια ξεχωριστή δυνατότητα, που την παίρνει από τη θέση της στο χάρτη», έλεγε τις προάλλες ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Ν. Παππάς, προσθέτοντας ότι «έχει γίνει συνείδηση και στον πολιτικό κόσμο, ότι η Ελλάδα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα αν διεκδικήσει ξανά όσα δικαιούται...». Δεν χρειάστηκε να περάσουν παρά λίγες μέρες, μέχρι να αποκαλυφθεί στη ΔΕΘ εκείνο που όλοι γνωρίζουν ότι κρύβεται πίσω από αυτά τα μεγάλα λόγια: Η «διεκδίκηση όσων δικαιούται» η αστική τάξη, γίνεται με την ανάδειξη της χώρας σε «σημαιοφόρο» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή, κυρίως σε ό,τι αφορά τα Ενεργειακά, σε αντιπαράθεση με το αντίστοιχο σχέδιο άλλων δυνάμεων, όπως η Ρωσία. Σε αυτά τα σχέδια, πράγματι, όλος ο αστικός πολιτικός κόσμος συντάσσεται. Γι' αυτό η ΝΔ και οι άλλοι δεν αρθρώνουν λέξη για τις «ξεχωριστές δυνατότητες» που επιδεικνύει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που υπερασπίζεται με πρωτόγνωρη «τόλμη» τα επικίνδυνα αυτά σχέδια, με τη στρατιωτική εμπλοκή και τα κάθε λογής «ραβασάκια» που διακινεί στην περιοχή, ως ο «προτιμώμενος εταίρος» των ΗΠΑ. Στο λαό μόνο «καμπανάκι» μπορεί να χτυπούν η επικίνδυνη εμπλοκή και οι εναγκαλισμοί με τους μακελάρηδες. Η δράση απέναντι στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς χρειάζεται να δυναμώσει τώρα.

Λύσσαξαν

 

Συνεχίστηκαν το Σαββατοκύριακο τα αισχρά δημοσιεύματα ενάντια στην απεργία των εργαζομένων στις προβλήτες II και III της «Cosco». Ανάμεσα σε άλλα, γράφτηκε ότι η απεργία υπηρετεί «κομματικά παιχνίδια προεκλογικής επιρροής στη Β' Πειραιώς» και ότι ένα «ολιγομελές σωματείο» και «μερικές δεκάδες εκ των εργαζομένων» έκλεισαν το ΣΕΜΠΟ, «την κινητήριο δύναμη ολόκληρου του λιμανιού», θίγοντας μεταξύ άλλων «την αξιοπιστία του, που είναι και η σοβαρότερη μακροπρόθεσμη συνέπεια εάν οι απεργίες συνεχιστούν». Για όποιον δεν κατάλαβε, το «ολιγομελές» αυτό σωματείο και οι «μερικές δεκάδες εργαζόμενοι» που κατάφεραν να παραλύσουν το λιμάνι (άραγε, πώς;) οργάνωσαν την απεργία όχι επειδή δεν αντέχουν άλλο να δουλεύουν με μισθούς πείνας, με «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης και ωράρια, εκτεθειμένοι σε ένα σωρό κινδύνους, αλλά για «να δείξει το ΚΚΕ την ισχύ του στο λιμάνι και στη Β' Πειραιώς»! Από την αρχή έως το τέλος, τα δημοσιεύματα αναμασούν τις βρωμιές της εργοδοσίας και του αντι-«σωματείου» που έστησαν τα τσιράκια της. Είναι κι αυτό ένα παράδειγμα του ότι η εργοδοσία έχει πολλά όπλα στη διάθεσή της απέναντι στην εργατική - λαϊκή διεκδίκηση, όπλα που τους έχουν δώσει οι κυβερνήσεις, μαζί και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Από την άλλη όμως επιβεβαιώνεται ότι ο αγώνας που αποφασίζουν, οργανώνουν και περιφρουρούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, για ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και καλύτερους όρους δουλειάς, προκαλεί πονοκέφαλο στην εργοδοσία, στους παρατρεχάμενους και στα επιτελεία της.

Εκρηξη

 

Ως «προσωπική δέσμευση» παρουσίασε ο πρωθυπουργός τη συνέχεια «της επιτυχημένης πορείας των δύο τελευταίων ετών» και «της προσπάθειας που πρέπει να γίνει πρώτα και κύρια στο πεδίο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, για τη δημιουργία ενός φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος», με στόχο «μια επενδυτική έκρηξη τα επόμενα χρόνια». Περιέγραψε δε ως «κρίσιμους τομείς στους οποίους ήδη υλοποιούνται σημαντικές μεταρρυθμίσεις» και στους οποίους επικεντρώνονται οι κυβερνητικές προσπάθειες, τις αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση και τη Δικαιοσύνη, ώστε αυτές να προσαρμοστούν ακόμα πιο στενά στις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων. Επίσης, την απλοποίηση των διαδικασιών που αφορούν στη σύσταση και αδειοδότηση των επιχειρήσεων, ώστε οι «επενδυτές» να απαλλαγούν ακόμα και από στοιχειώδεις περιβαλλοντικούς και άλλους περιορισμούς, προετοιμάζοντας νέες «Μάνδρες» και «Μάτια» για το λαό. Υποσχέθηκε, τέλος, στήριξη και ζεστό χρήμα στις «δυναμικές επιχειρήσεις», που συνεπάγεται παραπέρα περικοπές στις ρημαγμένες «κοινωνικές» δαπάνες, για «εξοικονομήσεις» στον προϋπολογισμό. Με δυο λόγια, ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι «βόμβα» στα θεμέλια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, προϋποθέτει τη διάλυσή τους, την ένταση της εκμετάλλευσης, για να ανοίξει νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο. Να λοιπόν πώς η «αυριανή» μέρα είναι συνέχεια της προηγούμενης. Αυτή άλλωστε ήταν και η ουσία των μνημονίων, που όλα τα προηγούμενα χρόνια «πέρασαν» μαζεμένα μέτρα και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που, όπως λένε σήμερα τα κυβερνητικά στελέχη, θα έπρεπε να έχουν γίνει και χωρίς τα μνημόνια και τώρα πρέπει να συνεχιστούν...

Λευκαντικό... 

 

Παρουσία του πρώην γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ και νυν αναπληρωτή υπουργού Αμυνας, αλλά και του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, έγιναν τα εγκαίνια του περιπτέρου του υπουργείου Εθνικής Αμυνας στη ΔΕΘ από τον Π. Καμμένο. Ανάμεσα στα πολλά που είπε ο υπουργός στην ομιλία του, απευθυνόμενος στον Τζ. Πάιατ, ήταν και τούτο: «Ημασταν πάντα μαζί. Ημασταν μαζί σε εύκολες, αλλά και σε δύσκολες στιγμές. Στους δύο παγκόσμιους πολέμους. Και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σας οφείλουμε την ένταξή μας στο Σχέδιο Μάρσαλ. Αυτή η χώρα χτίστηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο χάρη στη βοήθεια των ΗΠΑ». Δεν έλειψαν βέβαια και οι αβροφροσύνες, όπως αυτή: «Εξοχότατε, πολλοί πρέσβεις πέρασαν από την Αθήνα. Θέλω να σας πω ότι είστε ο καλύτερος πρέσβης των τελευταίων 50 ετών και να σας ευχαριστήσω θερμά, γιατί πιστεύετε σε αυτή τη φιλία και συμμαχία». Το τι κάνανε οι Αμερικανοί στην Ελλάδα, μετά το 1947, που ανέλαβαν τη σκυτάλη από τους Βρετανούς, το 'χει ζήσει στο πετσί του ο λαός. Οπως έζησαν στο πετσί τους χιλιάδες αγωνιστές το «δόγμα Τρούμαν», στη διάρκεια και μετά το τέλος του εμφυλίου. Ολα αυτά τα εγκλήματα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού μπαίνουν τώρα στο πλυντήριο της «πρώτη φορά αριστεράς» συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με ...λευκαντικό άλλοτε τις δηλώσεις Τσίπρα για τον «διαβολικά καλό» Τραμπ και άλλοτε τους ύμνους του Καμμένου για την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ και τον ...ανεπανάληπτο πρέσβη τους στην Αθήνα. Καθένας που αισθάνεται πραγματικά αριστερός, δεν μπορεί παρά να νιώθει αηδία και αναγούλα μπροστά σε τέτοιες «τελετουργίες».

Ριζοσπάστης   Τρίτη 11 Σεπτέμβρη 2018