Κλωτσοσκούφι

Με ...ποδοσφαιρικούς όρους είπε να μιλήσει μετά την ολοκλήρωση της τετραμερούς με Βουλγαρία, Ρουμανία και Σερβία ο πρωθυπουργός, με αφορμή και τις πρωτοβουλίες για διεκδίκηση ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, λέγοντας: «Εχουμε φτιάξει μια πολύ καλή ομάδα. Μια ομάδα που έμαθε να συνδυάζεται, να δίνει πάσες, να παίζει καλή άμυνα, προστατεύοντας τα συμφέροντα της κάθε χώρας ξεχωριστά, αλλά και της περιοχής, γιατί είναι κοινά συμφέροντα. Εχει μάθει όμως να παίζει και δημιουργική μπάλα, δηλαδή να ανοίγει το παιχνίδι, να σκέφτεται ιδέες πολύ σημαντικές για την περιοχή. Και γιατί όχι. Πιστεύω ότι μέσα από την πολύ καλή συνεργασία που έχουμε, ιδιαίτερα στους τομείς των υποδομών και της Ενέργειας, αλλά και στην ανάπτυξη μιας νέας γεωπολιτικής δυναμικής για την περιοχή των Βαλκανίων, πολύ σύντομα αυτό το δημιουργικό παιχνίδι που παίζουμε μπορεί να έχει και αποτέλεσμα, δηλαδή να σκοράρουμε». Δε λέμε, καλή η πλακίτσα και οι μεταφορές, αλλά ξέχασε να πει πως η «μπάλα» που παίζουν όχι μόνο είναι στο γήπεδο του κεφαλαίου και υπό το «κοουτσάρισμα» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αλλά έχει και για «κλωτσοσκούφι» των ανταγωνισμών με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα τούς λαούς της περιοχής.

Παραινέσεις

 

Πολλές αναλύσεις ακούστηκαν και γράφτηκαν μέσα στο Σαββατοκύριακο, με αφορμή την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, για την ανάγκη να υπάρξει «ομόνοια» όλων των πολιτικών δυνάμεων, να «πέσουν οι τόνοι» και οι «συνθήκες ακραίας πόλωσης» που υπονομεύουν υποτίθεται την «εθνική γραμμή» απέναντι στην Τουρκία κ.λπ. Λίγες ώρες πριν, βέβαια, στο λεγόμενο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, η εικόνα ανάμεσα στα αστικά πολιτικά κόμματα ήταν εντελώς διαφορετική, με τους εκπροσώπους τους να δηλώνουν ζυγισμένοι - στοιχισμένοι στην «εθνική» γραμμή, που συνοψίζεται στο εξής: Η ακόμα πιο βαθιά εμπλοκή στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπως σηματοδοτείται και από τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, αποτελεί εγγύηση για τα κυριαρχικά δικαιώματα και «ασπίδα προστασίας» απέναντι στις πάγιες απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης. Ενώ μέσα στη βδομάδα, σε συνέδριο για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, οι εκπρόσωποι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ «με ένα στόμα» έλεγαν ότι στα «ατού» της χώρας για την «αναβάθμιση» του ρόλου της στα αμερικανικά σχέδια είναι και το γεγονός της «στοίχισης» των πολιτικών δυνάμεων στα σχέδια αυτά. Οι «παραινέσεις» των αστικών επιτελείων, επομένως, κάθε άλλο παρά στα κόμματά τους απευθύνονται. Στο λαό στοχεύουν, ώστε να τον στοιχίσουν στους στόχους της αστικής τάξης που τον βάζουν σε πολύ μεγάλους κινδύνους. Και σ' αυτήν την προσπάθεια πρέπει να βρουν τείχος.

Ας ψάξουν αλλού

 

Την ώρα που οι μικρομεσαίοι αγρότες συντονίζονται και προχωράνε στις πρώτες δυναμικές κινητοποιήσεις, όπως το μπλόκο του περασμένου Σαββάτου από τους αγρότες της Καρδίτσας, ενάντια στην πολιτική ΕΕ - κυβέρνησης - εμπόρων και βιομηχάνων που τους ξεκληρίζει, η κυβέρνηση επιστρατεύει «προληπτικά» όχι μόνο τη λογική του Χότζα, αλλά και τις γνωστές «διαρροές». Κάπως έτσι, μέσα στο Σαββατοκύριακο εμφανίστηκαν δημοσιεύματα, όπως για «τα πάνω από 200.000 στρέμματα δημόσιας αγροτικής γης που θα παραχωρηθούν έναντι ετήσιου συμβολικού τιμήματος» σε νέους αγρότες και ανέργους την ερχόμενη άνοιξη, ενώ όλες τις προηγούμενες μέρες πολλή κουβέντα είχε γίνει για το ακατάσχετο των αγροτών, που η κυβέρνηση φρόντισε βέβαια να «τσεκουρώσει» πολύ κάτω από τα όσα ζητάνε οι αγρότες. Πρόκειται πραγματικά για εμπαιγμό. Η «φτηνή γη» για νέους και ανέργους που αναζήτησαν εκεί μια διέξοδο, όπως απέδειξε και η πορεία όλων των προηγούμενων χρόνων, οπότε το ίδιο έργο «ξαναπαίχτηκε» από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, έγινε θηλιά χρεών, ξεκληρίσματος και συγκέντρωσης της παραγωγής και της γης από τράπεζες και βιομηχάνους, με το αίσχος των «ανοιχτών τιμών» και το κόστος της παραγωγής που είναι στα ύψη να επιταχύνει την πορεία αυτή. Η κυβέρνηση αντί να επιστρατεύει τις γνωστές «διαρροές» και τα παραμύθια, πρέπει τώρα να δώσει απάντηση στα δίκαια αιτήματα των αγροτών.

Το ζύγι

 

Με αφορμή το τσουνάμι του Σαββάτου στην Ινδονησία και το θάνατο εκατοντάδων (μέχρι στιγμής) ανθρώπων, δεν ήταν λίγοι αυτοί που θυμήθηκαν το αντίστοιχο γεγονός στις 26 Δεκέμβρη 2004, όταν μετά τον ισχυρότατο σεισμό, το τσουνάμι που δημιουργήθηκε σάρωσε ό,τι βρήκε μπροστά του και σκότωσε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Με αφορμή λοιπόν την προηγούμενη και τη νέα καταστροφή, άλλοι έγραψαν «όπου φτωχός κι η μοίρα του» κι άλλοι μίλησαν για «τραγικές συμπτώσεις», μιας που το τσουνάμι «χτύπησε» ξανά κοντά στα Χριστούγεννα. Το τραγικό όμως δεν είναι η χρονική σύμπτωση, ούτε βέβαια η φτώχεια έπεσε από τον ουρανό. Το τραγικότερο όλων είναι ότι σε μια τόσο σεισμογόνο περιοχή, όπου ο κίνδυνος για τσουνάμι είναι υψηλός και υπάρχει μάλιστα σχετική αρνητική πείρα με χιλιάδες νεκρούς, κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν έχει παρθεί για την προστασία του λαού, παρότι πέρασαν 14 ολόκληρα χρόνια από τη φονική εκείνη προειδοποίηση της φύσης. Βλέπετε, η συντριβή των λαϊκών αναγκών σε λογικές «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο είναι χαρακτηριστικό όλου του καπιταλιστικού κόσμου, που βάζει στο ζύγι τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλίων από τη μια και από την άλλη το κόστος ενός ολοκληρωμένου συστήματος προστασίας του λαού από φυσικές και άλλες καταστροφές, με σύγχρονα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης, με υποδομές και σχέδιο πρόληψης και διαχείρισης μιας καταστροφής και πάει λέγοντας. Η επανάληψη του ίδιου φαινομένου στην ίδια περιοχή δείχνει προς ποια μεριά γέρνει σταθερά το ζύγι...

Ριζοσπάστης