Ανατολικό Βερολίνο: «Εδώ είναι η λεωφόρος Καρλ Μαρξ, όχι η λεωφόρος καπιταλισμού!»

Ανατολικό Βερολίνο: «Εδώ είναιη λεωφόρος Καρλ Μαρξ, όχι η λεωφόρος καπιταλισμού!» 

Από atexnos3 στο Ιάν 10, 2019 Διεθνή

 

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Περίοδο αναβρασμού, διαμαρτυριών και κινητοποιήσεων διάγουν τους τελευταίους μήνες οι κάτοικοι του Ανατολικού Βερολίνου, της άλλοτε πρωτεύουσας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΛΔΓ). Τριάντα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της Γερμανίας ζουν για τα καλά στο πετσί τους τι σημαίνει καπιταλισμός. 

Αντί για τα περίφημα «ανθισμένα τοπία» του καπιταλισμού – που τους υπόσχονταν ο Χέλμουτ Κολ και τα λοιπά κοράκια του αστικού πολιτικού συστήματος – οι γερμανοί εργαζόμενοι και οι οικογένειες τους βλέπουν φτώχεια, ανεργία, εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, βάθεμα των κοινωνικών ανισοτήτων. Σα να μην έφταναν αυτά, 

πολλοί κάτοικοι του Ανατολικού Βερολίνου κινδυνεύουν να μείνουν κυριολεκτικά στο δρόμο, μιας και τα αρπακτικά των μεγάλων μεσιτικών επιχειρήσεων έχουν βάλει στο στόχαστρο τις λαϊκές κατοικίες. 

Επίκεντρο της υπόθεσης αποτελεί η ιστορική λεωφόρος Καρλ Μαρξ (Karl Marx Allee) στο Ανατολικό Βερολίνο. Πρόκειται για τη λεωφόρο στην οποία βρίσκονται εκατοντάδες σοβιετικού τύπου πολυκατοικίες που είχαν χτιστεί στα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης προκειμένου να στεγάσουν χιλιάδες εργαζόμενους και τις οικογένειες τους, στο πλαίσιο των προγραμμάτων μαζικής στέγασης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. 

Αυτές, λοιπόν, τις λαϊκές κατοικίες, στις οποίες διαμένουν χιλιάδες οικογένειες με χαμηλό ενοίκιο, εποφθαλμιούν οι μεγάλες μεσιτικές εταιρείες με στόχο να τις μετατρέψουν σε πολυτελή, ακριβά διαμερίσματα για μεγάλα πορτοφόλια. Ήδη ορισμένα μεσιτικά γραφεία, όπως η Deutsche Wohnen, έχουν «βάλει χέρι» σε μια σειρά κατοικίες αυξάνοντας κατακόρυφα τα ενοίκια.

Ο Βίκτωρ Γκρόσμαν, 89 ετών σήμερα, κάτοικος επί δεκαετίες στην λεωφόρο Μαρξ σημειώνει πως «ακόμη και μετά την ένωση το 1990, τα πρώτα λίγα χρόνια οι άνθρωποι που κατοικούσαν στη λεωφόρο Καρλ Μαρξ πλήρωναν χαμηλά ενοίκια σε σχέση με τα αντίστοιχα στο Δυτικό Βερολίνο». Όταν πρωτοεγκαταστάθηκε στο διαμέρισμα του το 1961, ο Γκρόσμαν πλήρωνε μόλις 114 μάρκα (58 ευρώ με σημερινές τιμές) για μηνιαίο ενοίκιο. Σήμερα, το ενοίκιο ανέρχεται στα 650 ευρώ το μήνα, ποσό κατά πολύ υψηλότερο σε σχέση με παλιά αλλά σχετικά χαμηλό συγκριτικά με άλλες περιοχές της πόλης. 

Οι προσπάθειες μεσιτικών γραφείων να αγοράσουν τις πολυκατοικίες της λεωφόρου Μαρξ είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν πολλούς ενοίκους στο δρόμο, δεδομένου ότι το ύψος των ενοικίων θα γίνει αποτρεπτικό για χιλιάδες εργαζόμενους και τις οικογένειες τους. Η αρνητική αυτή προοπτική έχει κινητοποιήσει κατοίκους της περιοχής οι οποίοι ζουν πλέον με το φόβο να μείνουν χωρίς στέγη! «Εδώ είναι η λεωφόρος Καρλ Μαρξ, όχι η λεωφόρος καπιταλισμού» γράφουν χαρακτηριστικά ορισμένα πανό που έχουν κρεμάσει ένοικοι στα μπαλκόνια τους. 

Άλλωστε, η λεωφόρος Μαρξ, με όλον τον συμβολισμό που φέρει το όνομα της, έχει ιστορία αντίστασης. Με την παλινόρθωση του καπιταλισμού, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η γερμανική κυβέρνηση είχε εξετάσει το γεγονός να προβεί σε μαζικό γκρέμισμα των πολυκατοικιών της λεωφόρου. Ωστόσο, η εξαιρετικά γερή κατασκευή τους, στα πρότυπα των σοβιετικών κτιρίων, αποτέλεσε αποτρεπτικό παράγοντα καθώς το κόστος κατεδάφισης θα ήταν τεράστιο. Ακόμη όμως και οι προσπάθειες μετανομασίας της λεωφόρου από τη δημοτική αρχή του Βερολίνου έπεσαν στο κενό, καθώς συνάντησαν την σθεναρή αντίδραση των κατοίκων της περιοχής. 

Αν μη τι άλλο, 30 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους και τη νίκη της αντεπανάστασης, οι εργαζόμενοι της Γερμανίας αρνούνται να ξεχάσουν την ιστορική παρακαταθήκη της Λ.Δ της Γερμανίας και τα σπουδαία κοινωνικά επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Απέναντι στα νέα, γιγανταία «ταξικά τείχη» που ορθώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, ο λαός δεν έχει άλλο δρόμο παρά την αντίσταση και την πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για να έρθουν και πάλι καλύτερες μέρες.