Γόνιμος

«Καταλύτη για μια διαδικασία που ούτως ή άλλως θα συνέβαινε την εποχή της επιστροφής στην κανονικότητα, μετά τα μνημόνια» χαρακτηρίζει ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του τη συμφωνία με τον Ζάεφ και το πώς λειτουργεί ως μοχλός για την αναδιάταξη του αστικού πολιτικού συστήματος, προσθέτοντας ότι «διαχρονικά στην Ελλάδα υπήρχαν δύο πόλοι, της προόδου και της συντήρησης». Με δυο λόγια, λέει ότι καλό το έργο των «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» που έπαιξαν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις όταν χρειάστηκε και για να εγκλωβίσουν τον λαό, αλλά μιας που όλοι μνημονιακοί κατέληξαν, όταν το απαίτησε το «εθνικό» συμφέρον του κεφαλαίου, τώρα πρέπει, στη νέα φάση, να ανεβάσουν το παλιό και «δοκιμασμένο» έργο της «προόδου» και της «συντήρησης». Μάλιστα, όπως λέει ο Αλ. Τσίπρας, τις δεκαετίες του '80, του '90 και του 2000 «αυτό το ζήσαμε με τη μορφή ενός άγονου δικομματισμού», αλλά «σήμερα δίνεται η ευκαιρία να περάσουμε σε έναν γόνιμο διπολισμό ανάμεσα στην προοδευτική και τη συντηρητική παράταξη». Δηλαδή, χτες ο δικομματισμός ήταν άγονος, αλλά ο σημερινός του αντικαταστάτης, όπου πρωταγωνιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι γόνιμος! Με αυτά τα αστεία και με τις ίδιες κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους δύο πόλους που συνεργάζονται και εναλλάσσονται «γόνιμα» για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, επιχειρούν να ρίξουν ξανά το λαό σε νέες παγίδες. Ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει να γίνει «λίπασμα» για το έδαφος της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.

Ο μεντεσές

 

Με μια λογική που ταυτίζει τον αστυνομικό με το μπουζούκι προσπαθεί να ταυτίσει ο Καρτερός το ΚΚΕ με τους εθνικιστές. Τι γελοιότητα! Αλήθεια, άμα είσαι με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, την Μέρκελ και την ΕΕ - που είναι άλλωστε και η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ, οι ΑΝΕΛ και κάθε λογής εθνικιστές - τι είσαι; Μεντεσές! Οπως ακριβώς σε βάφτισε και ο πρέσβης των ΗΠΑ. Ενας συνεπής μεντεσές. Που μια ζωή αξιοποιήθηκε για τη βρώμικη δουλειά τους: Για να χαρακτηριστεί ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας «πρόοδος», για να φουντώσει ο εθνικισμός στα συλλαλητήρια των αρχών του '90 στην Ελλάδα, που τόσο σε συνέπαιρναν τότε. Για να ματώσει το ΝΑΤΟ την πρώην Γιουγκοσλαβία το 1999, όταν ο τότε ΣΥΝ τσούγκριζε το ποτήρι του Κλίντον στα τραπεζώματα της Αθήνας. Και που τώρα αξιοποιείται για να δυναμώσει η παρέμβαση των ΗΠΑ - ΕΕ στα Βαλκάνια, για να προωθηθούν νέες αλλαγές συνόρων με θύματα τους λαούς (βλ. Κόσσοβο). Τέτοιος ήσουν πάντα εσύ και το κόμμα σου, ένας μεντεσές. Αλλά και σαν μεντεσές, σκούριασες...

 

Προσήλωση

 

Απορίας άξιος είναι ο ενθουσιασμός με τον οποίο προβλήθηκε από ορισμένα Μέσα η αποδοχή της συμφωνίας των Πρεσπών από τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Θυμίζουμε ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι αυτός που ως αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ είχε δηλώσει ότι «τα συμφέροντα της Ελλάδας συμπίπτουν με τα συμφέροντα των ΗΠΑ». Ηταν αυτός που επί υπουργίας του στο ΥΠΕΞ, το 1999, οι ΝΑΤΟικοί βομβάρδισαν την πρώην Γιουγκοσλαβία και αιματοκύλισαν το λαό της, χρησιμοποιώντας και το ελληνικό έδαφος για την ιμπεριαλιστική επέμβαση, με τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Ηταν επίσης αυτός που ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη είχε καθοριστική συμβολή στη διαμόρφωση του «οδικού χάρτη» για τα Βαλκάνια, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ το 2003 στη Θεσσαλονίκη, που έδωσε ώθηση στο στόχο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης», με τις γνωστές εξελίξεις που ακολούθησαν. Παραμένοντας συνεπής στη στήριξη του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια από καινούργια «πόστα», ο Γ. Παπανδρέου έχει κάθε λόγο να παρακολουθεί με συμπάθεια τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον ...ξεπερνάει, απογειώνοντας την προσήλωση στις βρώμικες αποστολές των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όπως δείχνει και η συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ.

Πασπαρτού

 

Οι αποχωρήσεις, προσχωρήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών, που έγιναν τις προηγούμενες μέρες, συμπληρώθηκαν χτες και προχτές από τη διαγραφή του Θεοχαρόπουλου από το ΚΙΝΑΛ, την αποχώρηση των Αμυρά, Ψαριανού από το Ποτάμι και την «καραμπόλα» της ανεξαρτητοποίησης Λυκούδη επίσης από το Ποτάμι. Η συνέχεια έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον: Ο μεν Θεοχαρόπουλος κινείται προς Ποτάμι ή ΣΥΡΙΖΑ, οι δε Ψαριανός και Αμυράς βάζουν πλώρη για ΝΔ, ενώ ο Λυκούδης κοιτάει κι αυτός προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά! Αν σ' αυτούς προστεθούν όσοι πρώην βουλευτές των ΑΝΕΛ και της Ενωσης Κεντρώων άλλαξαν κομματική στέγη τους προηγούμενους μήνες, τότε συμπληρώνεται η εικόνα ενός πολιτικού συστήματος - κινούμενης άμμου, όπου ο καθένας μπορεί να διαπραγματεύεται με όλους, να κοιμάται στο ένα κόμμα και να ξυπνάει στο άλλο! Ο λόγος είναι βέβαια ότι η αντιλαϊκή στρατηγική όλων των αστικών κομμάτων, η συμφωνία τους στα κεντρικά ζητούμενα και στους στόχους του κεφαλαίου λειτουργούν ως «πασπαρτού» για τις μετακινήσεις βουλευτών και στελεχών από κόμμα σε κόμμα, στο πλαίσιο της αναδιάταξης των πολιτικών δυνάμεων. Και είναι βέβαιο ότι τα μάτια μας έχουν πολλά ακόμα να δουν μέχρι τις εκλογές...

  Ριζοσπάστης Τρίτη 22 Γενάρη.