Ανακατεύουν την τράπουλα

 

Φωτό αρχείου

Πηγή: Associated Press

Οι εξελίξεις στη Συρία προσθέτουν νέα επεισόδια στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση, που αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Όλα δείχνουν ότι η τράπουλα ανακατεύεται ξανά στο παζάρι για την «επόμενη μέρα», μετά από τη στρατιωτική ήττα του ISIS.

Αυτό σηματοδοτεί και η απόφαση των ΗΠΑ να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από τη Συρία, υπονοώντας μάλιστα συμφωνία με τον Ερντογάν.

Η απόφαση αυτή (ανεξάρτητα από το κατά πόσο θα υλοποιηθεί και πότε) πυροδοτεί εξελίξεις σε όλα τα «στρατόπεδα και οξύνει τον μεταξύ τους» ανταγωνισμό.

Συμμαχίες δοκιμάζονται και σχέδια αναπροσαρμόζονται, στην προσπάθεια που κάνουν ισχυροί «παίκτες» να κατοχυρώσουν και να διευρύνουν το ρόλο τους στην περιοχή.


Οι ΗΠΑ παρουσιάζουν ως «προαποφασισμένη» την αποχώρηση των δυνάμεών τους από το βόρειο τμήμα της Συρίας, όπου πλειοψηφεί το κουρδικό στοιχείο.

Καλούν ταυτόχρονα τους ΝΑΤΟικούς εταίρους και τους συμμάχους τους στη Μέση Ανατολή να αναλάβουν μεγαλύτερες ευθύνες για τα κοινά τους συμφέροντα στην περιοχή.

Οι ανακοινώσεις αυτές των Αμερικανών κάθε άλλο παρά αναιρούν το ενδιαφέρον τους για τη νομή των σφαιρών επιρροής και του ενεργειακού πλούτου σε Ανατ. Μεσόγειο και Μέση Ανατολή.

Τα πολεμικά τους πλοία ζώνουν τη Συρία, η παρουσία τους στην ΑΟΖ και το έδαφος της Κύπρου επεκτείνεται, όπως επίσης οι βάσεις και η στρατιωτική συνεργασία με την Ελλάδα.

Παράλληλα, προωθούν τα συμφέροντά τους με άμεση συμμετοχή σε τριμερή και πολυμερή σχήματα, όπου πρωτοστατεί η ελληνική κυβέρνηση.

Η Γαλλία, αν και εξέφρασε δυσαρέσκεια για την αποχώρηση των ΗΠΑ, διεκδικεί να αναβαθμιστεί σε επικεφαλής των «δυτικών» δυνάμεων στη Συρία.

Αντιδράσεις υπήρξαν και από τη Γερμανία, που κατηγορείται από τις ΗΠΑ για μειωμένη συμμετοχή στον προϋπολογισμό του ΝΑΤΟ και στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του.

Θυμίζουμε ότι η Γερμανία δεν συμμετείχε στο βομβαρδισμό της Συρίας τον περασμένο Απρίλη, από ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Γαλλία, που έγινε με πρόσχημα την επίθεση με χημικά στην Ντούμα.

Η επικείμενη αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων παρουσιάζεται ως αναβάθμιση του περιφερειακού ρόλου της Τουρκίας, με τις «ευλογίες» των ΗΠΑ, και ως «ευκαιρία» να προωθήσει τα συμφέροντά της από καλύτερη θέση.

Παρουσιάζεται επίσης ως το «πράσινο φως» για εκκαθάριση των Κούρδων (YPG) στη Βόρεια Συρία, που υπήρξαν σύμμαχοι των ΗΠΑ σε προηγούμενη φάση του πολέμου.

Η Τουρκία έχει ήδη επέμβει στρατιωτικά δύο φορές στη Συρία, επικαλούμενη «ζωτικά» της συμφέροντα, που την έφεραν σε αντιπαράθεση με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ.

Γι' αυτό ανέπτυξε στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία και το Ιράν, προκαλώντας ρήγμα με την αμερικανοΝΑΤΟική συμμαχία.

Τα σχέδια για μια τρίτη στρατιωτική επέμβαση, που είχε προαναγγελθεί, περιπλέκει η ανάκτηση του Μανμπίτζ από το συριακό στρατό, μετά από «πρόσκληση» των Κούρδων, που χαιρέτισε η Ρωσία.

Παρότι η Τουρκία ρίχνει τους τόνους, δηλώνοντας ότι στηρίζει την ακεραιότητα της Συρίας, αν επιμείνει στο σχεδιασμό της, θα προκαλέσει ένταση στις σχέσεις της και με τη Ρωσία.

Ταυτόχρονα, κλιμακώνει την επιθετικότητά της σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, για να κατοχυρώσει και να επεκτείνει τα συμφέροντά της, διεξάγοντας ένα σύνθετο παζάρι για όλα τα ανοιχτά μέτωπα στην περιοχή.

Είναι φανερό επομένως ότι η κατάσταση περιπλέκεται, με επίκεντρο τη Συρία, όπου τα ανταγωνιστικά συμφέροντα ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων συνυπάρχουν με νέους συμβιβασμούς και προκαλούν ανακατατάξεις σε παλιές και νέες συμμαχίες.

Συνισταμένη όλων αυτών είναι η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης, που αφορά συνολικότερες διευθετήσεις στην Ανατ. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.

Όσοι επομένως μιλούσαν για «σταθεροποίηση» μετά την ήττα του ISIS, παρουσιάζοντας μάλιστα την επέμβαση των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ως «κλειδί» για την «ασφάλεια» της περιοχής, διαψεύδονται με πάταγο.

Όπως και εκείνοι που διαφημίζουν τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς, ως «εγγύηση» τάχα για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, καμαρώνοντας για τον τίτλο του «προτιμώμενου εταίρου» των ΗΠΑ, στον ανταγωνισμό της ελληνικής αστικής τάξης με την τουρκική, που μόνο δεινά, κινδύνους και περιπέτειες προμηνύει για τους λαούς...

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τρίτης 1 Γενάρη 2019.

902gr