Πρόσχημα

Από 15 έως 20 δισ. ευρώ υπολογίζεται ο τζίρος του λεγόμενου «παρεμπορίου» στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποιούν οι ίδιοι οι έμποροι. Είναι φανερό ότι όταν μιλάμε για τέτοια μεγέθη, από πίσω κρύβονται μεγάλα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος, με διεθνή δράση και ισχυρές διασυνδέσεις μέσα και έξω από τη χώρα, με προσβάσεις και σε κρίκους του κρατικού μηχανισμού. Το ίδιο ισχύει βέβαια και με το εμπόριο των ναρκωτικών. Πάει πολύ επομένως να παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως πρόσχημα για την κατάργηση του ασύλου η «καταπολέμηση του παρεμπορίου», όταν οι υπαίθριες αγορές των μικροπωλητών - συνήθως μεταναστών - είναι ο «τελευταίος τροχός της αμάξης» σε ό,τι αφορά μία από τις πλέον κερδοφόρες δραστηριότητες του οργανωμένου εγκλήματος, το οποίο με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο παραμένει στο απυρόβλητο, αφού ο προσανατολισμός της αστυνομίας δεν είναι στην πάταξή του αλλά στην καταστολή του λαού. Πολύ περισσότερο που σήμερα υπάρχει η νομική δυνατότητα να αντιμετωπιστεί κάθε ποινικό αδίκημα στα πανεπιστήμια, χωρίς να καταργηθεί το άσυλο. Αλλος είναι επομένως ο στόχος της κυβέρνησης με το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να ψηφίσει στη Βουλή, και όχι η «πάταξη της ανομίας», όπως προκλητικά προπαγανδίζει. Πραγματικός στόχος είναι να σταλεί μήνυμα μηδενικής ανοχής στους αγώνες του λαού και της νεολαίας, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που οι επιχειρηματικοί όμιλοι αυξάνουν τις πιέσεις για πανεπιστήμια «καθαρά» από αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στην εμπορευματοποίηση και παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής και στην Παιδεία, που θέλει τα πανεπιστήμια παραμάγαζα των πολυεθνικών, για Ερευνα και εργατικό δυναμικό στην υπηρεσία της κερδοφορίας τους.

Κανονικότητα

 

Τα κοινωνικά επιδόματα και τα λεγόμενα «μέτρα ελάφρυνσης» που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Μάη ήταν από τα βασικά σημεία αντιπαράθεσης πριν από τις εκλογές, με τη ΝΔ να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για «επιδοματική πολιτική» αντί για «αναπτυξιακά μέτρα που αυξάνουν τον διανεμόμενο πλούτο», και τον ΣΥΡΙΖΑ να φοβερίζει τους πιο φτωχούς ότι αν εκλεγεί κυβέρνηση η ΝΔ θα καταργήσει ακόμα κι αυτά τα επιδόματα. Οι μέρες πέρασαν, οι εκλογές έγιναν, η ΝΔ αναδείχθηκε κυβέρνηση και τώρα διαβεβαιώνει ότι θα διατηρήσει και θα επεκτείνει αυτά τα επιδόματα, συμπεριλαμβανομένης της «ενίσχυσης» που πήραν οι συνταξιούχοι και την οποία η προηγούμενη κυβέρνηση βάφτισε «13η σύνταξη». Θα αναρωτηθεί κανείς: Τελικά, τόσος χαμός για το τίποτα; Οχι ακριβώς... Ο προεκλογικός καβγάς, πέρα από την πόλωση, στόχο είχε και τον εγκλωβισμό του λαού στη λογική του «μικρότερου κακού», που οδηγεί συνολικά στον πάτο τις απαιτήσεις και τις διεκδικήσεις του. Και αυτός είναι ένας στόχος που τον επιδιώκουν εξίσου όλα τα κόμματα της αστικής τάξης. Τώρα όμως που το ζήτημα της διακυβέρνησης λύθηκε, επανέρχεται η ...κανονικότητα στην πολιτική διαχείρισης της φτώχειας, που είναι ίδια στην Ελλάδα και σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και περιλαμβάνει ψευτοπαροχές και επιδόματα από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι της καπιταλιστικής κερδοφορίας, για την οποία κόπτονται η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι οι άλλοι, συνθλίβοντας τις λαϊκές ανάγκες. Γι' αυτό σήμερα η ΝΔ εφαρμόζει και επεκτείνει όσα νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκανε κι αυτός την περασμένη τετραετία, βαφτίζοντας μάλιστα «κοινωνική πολιτική» τα μέτρα ανακύκλωσης και αναδιανομής της φτώχειας ανάμεσα στους λιγότερο φτωχούς και σ' αυτούς που βρίσκονται στο όριο της εξαθλίωσης.

Ρετιρέ

 

Μετά τις συντάξεις των ...24.000 ευρώ, τώρα έχουμε και τα «χρυσά εφάπαξ», στο όνομα των οποίων η κυβέρνηση προαναγγέλλει «σαρωτικές αλλαγές» στο Ασφαλιστικό, προκειμένου να «εξαλείψει στρεβλώσεις και αδικίες». Βέβαια, τα ίδια έλεγε και η προηγούμενη κυβέρνηση όταν ψήφιζε τον νόμο Κατρούγκαλου, τον οποίο παρουσίαζε ως «σωτήρα» του ασφαλιστικού συστήματος. Η τακτική αυτή δεν είναι καινούργια. Σε κάθε νέα επίθεση στα δικαιώματα και στις ανάγκες του λαού, προηγείται μια περίοδος προετοιμασίας του εδάφους, όπου τις περισσότερες φορές, με αποσπασματικά και μεμονωμένα παραδείγματα, δημιουργείται η αίσθηση στην πλειοψηφία που υποφέρει ότι υπεύθυνη γι' αυτό δεν είναι η κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, που σαρώνει τις συντάξεις για λογαριασμό του κράτους και της εργοδοσίας, αλλά ορισμένοι «εκλεκτοί» που παίρνουν μεγαλύτερες συντάξεις, ακόμα και πολλαπλάσιες των επιδομάτων φτωχοκομείου με τα οποία ζει η μεγάλη μάζα των συνταξιούχων. Μήπως τα ίδια δεν έλεγε και το ΠΑΣΟΚ παλιότερα, με τα «ρετιρέ», για να δικαιολογήσει περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα, που έπλητταν το σύνολο των εργαζομένων; Ο λαός επομένως δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα. Να μη δώσει κανένα άλλοθι στα χειρότερα που ετοιμάζει η ΝΔ και στο Ασφαλιστικό, βρίσκοντας το δρόμο στρωμένο από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η ανάκτηση των απωλειών και η διεκδίκηση Υγείας - Πρόνοιας και συντάξεων στο ύψος των σύγχρονων λαϊκών αναγκών πρέπει να είναι ο αδιαπραγμάτευτος στόχος για τους εργαζόμενους και το λαό.

Χειμώνα - καλοκαίρι

 

Να περιμένεις πώς και πώς τις λίγες μέρες που μπορείς να φύγεις για διακοπές. Να έχεις στερηθεί άλλα πράγματα μέσα στη χρονιά, για να μπορέσεις να καλύψεις το κόστος έστω και για μία ολιγοήμερη καλοκαιρινή απόδραση, που απογειώνεται εξαιτίας των πανάκριβων ακτοπλοϊκών εισιτηρίων. Να έχεις υποστεί όλη την ταλαιπωρία της προετοιμασίας και ξαφνικά, ενώ βρίσκεσαι πάνω στο καράβι, να σου ανακοινώνουν ότι αυτό δεν θα φτάσει στον προορισμό του, επειδή έπαθε βλάβη ή επειδή έπεσε σε ξέρα! Η «Οδύσσεια» που ζουν χιλιάδες επιβάτες αυτές τις μέρες δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι το αποτέλεσμα της υποσυντήρησης των πλοίων και της πλήρους εξάντλησης των πληρωμάτων, που έχουν κοινή αφετηρία το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους για τους εφοπλιστές. Αυτούς που απολαμβάνουν δεκάδες φοροαπαλλαγές και φορομειώσεις, αυτούς που επιδοτούνται με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για τις λεγόμενες «άγονες γραμμές», διαμορφώνοντας τα δρομολόγια και τις τιμές όπως συμφέρει στα κέρδη τους. Ετσι, έχουμε το φαινόμενο το χειμώνα να μη βλέπεις για μέρες καράβι σε νησιά που «δεν συμφέρει» να πάει τακτικά το πλοίο και το καλοκαίρι να ταλαιπωρείται ο κόσμος, ακόμα και στις πιο «εμπορικές» γραμμές. Αλλη μια απόδειξη ότι όσο οι προπέλες των καραβιών και συνολικά τα γρανάζια των μηχανών «γυρνάνε» για τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων, οι λαϊκές ανάγκες θα βρίσκονται διαρκώς «στην απέξω», χειμώνα - καλοκαίρι.

Ριζοσπάστης   Τρίτη 6 Αυγούστου 2019