Κίνητρο

Μια πιο καθαρή εικόνα για τα όσα είπε ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ το περασμένο Σαββατοκύριακο δίνει το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο. Θυμίζουμε ότι από τη ΔΕΘ, ο Κυρ. Μητσοτάκης ζήτησε από τους επιχειρηματικούς ομίλους να αξιοποιήσουν τα «κίνητρα» που τους δίνει απλόχερα η κυβέρνηση για «να προχωρήσουν σε επενδύσεις, δημιουργώντας νέες, καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας» και να ...σεβαστούν την εργατική νομοθεσία. Ο νέος «αναπτυξιακός» νόμος, που αυγατίζει τα προνόμια για τους ομίλους, με τις διατάξεις για τις κλαδικές Συμβάσεις και την ξεκάθαρη προσπάθεια να βάλει στο γύψο τη συνδικαλιστική δράση, δείχνει του λόγου το αληθές: Η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων είναι ο υπέρτατος «νόμος» και η επίθεση στα δικαιώματά τους το νούμερο 1 «επενδυτικό κίνητρο».

  Αυτήν την «εργατική» νομοθεσία, που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους και διαρκώς ενισχύεται, ζητάει η κυβέρνηση να σεβαστούν οι μεγαλοεργοδότες. Πάνω εκεί ξεδιπλώνονται και όλα τα υπόλοιπα στηρίγματα της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας, όπως οι φοροαπαλλαγές, οι εισφοροαπαλλαγές, οι «διευκολύνσεις» και πάει λέγοντας. Το ψέμα ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να ωφελήσει τάχα και τους εργαζόμενους και το κεφάλαιο έχει πολύ κοντά ποδάρια. Η αποκάλυψη και συνειδητοποίηση αυτού του ψέματος από τους εργαζόμενους είναι όρος αναγκαίος ώστε σε κάθε χώρο δουλειάς ακόμα περισσότεροι να μπουν στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες, κόντρα στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς κυβέρνησης - κεφαλαίου.

Τομή

 

Ως «τομή», ακόμα και ως «μεγάλη κατάκτηση» για τους εργαζόμενους παρουσιάζουν με θράσος το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο η κυβέρνηση και τα επιτελεία της. Τη μέρα που δημοσιοποιούνταν το νέο χτύπημα στις κλαδικές συμβάσεις και στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, διάβαζε κανείς στα πρωτοσέλιδα τίτλους όπως «Σε μαύρη λίστα οι κακοί εργοδότες», «Τομή υπέρ των εργαζομένων» κ.ά. Οσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να σερβίρει ορισμένες αποσπασματικές διατάξεις του νομοσχεδίου ως «φιλεργατικές», προωθώντας τον ...«κοινωνικό πυλώνα» της ΕΕ, η αντιδραστική και επικίνδυνη για τους εργαζόμενους ουσία δεν αλλάζει. Ούτε βέβαια οι στοχεύσεις του νομοσχεδίου, που είναι να «σπρώξει» την ανάπτυξη, με νέα κίνητρα στους επενδυτές, με βασικότερο την καθήλωση των μισθών στα σημερινά άθλια επίπεδα. Αλλά και με τη δημιουργία συνθηκών ...νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς, με συνδικάτα «του χεριού» κράτους και εργοδοσίας. Απ' αυτήν την άποψη, το πολυνομοσχέδιο είναι πράγματι «τομή» για τη μεγαλοεργοδοσία. Για τους εργαζόμενους όμως είναι «σκούπα», αφού μετά το πανάκριβο τίμημα που πλήρωσαν στην κρίση, τώρα «χρεώνονται» και την ανάπτυξη του κεφαλαίου. Η απόρριψη αυτού του αντιλαϊκού νομοθετήματος πρέπει να είναι εκκωφαντική από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, με σταθμό αγωνιστικής κορύφωσης τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ την ερχόμενη Τρίτη.

Απλά μαθηματικά

 

Φιλότιμη προσπάθεια να ενισχύσουν τις επιδόσεις τους στα μαθηματικά κάνουν διάφοροι δημοσιολόγοι, εκφράζοντας τον ...προβληματισμό τους για τη σχέση μειοψηφίας - πλειοψηφίας. Πώς είναι δυνατόν, αναρωτιούνται, το 10% των εργαζομένων μιας επιχείρησης να αποφασίζει για τους υπόλοιπους 90% για μια απεργία; Πράγματι, ακατανόητος ο γρίφος... Ας μας πουν όμως όλοι αυτοί που προσπαθούν να φέρνουν τις «πλειοψηφίες» και τις μειοψηφίες στα μέτρα τους: Πώς γίνεται το 22,6% του εκλογικού σώματος να ισούται με το 53% των βουλευτικών εδρών που κατέκτησε η ΝΔ στις τελευταίες εκλογές; Πώς γίνεται ένας κλάδος που απεργεί για τα δικαιώματά του, με συμμετοχή 100%, όπως παλιότερα οι ναυτεργάτες, να μπαίνει στο στόχαστρο ως η «μειοψηφία» που θίγει την «πλειοψηφία» και να επιστρατεύεται; Τι ακριβώς συμβαίνει όταν σε μια επιχείρηση απεργεί το 100% για να μην απολυθεί ο πρόεδρος του τοπικού Εργατικού Κέντρου και εργαζόμενος ο ίδιος, αλλά το δικαστήριο βγάζει παράνομη την απεργία, μπροστά στην «πλειοψηφία» του ενός και μοναδικού, δηλαδή του εργοδότη; Πώς γίνεται, τέλος, αυτοί που κατέχουν το 90% του πλούτου στην Ελλάδα να πληρώνουν το 5% των φόρων και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, που μοιράζεται το 10% του πλούτου, να πληρώνει το 95% των φόρων; Η απάντηση είναι φανερή. Κοινός παρονομαστής σε όλα τα παραπάνω είναι τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτά υπερασπίζεται η κυβέρνηση της ΝΔ με σθένος, όπως πριν ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό νομοθετεί αντιδραστικές διατάξεις για το δικαίωμα των εργαζομένων να οργανώνονται και να αγωνίζονται. Απλά μαθηματικά...

Δεν είναι εξαίρεση

 

Ανατριχιαστικές είναι οι εικόνες από τα συντρίμμια που άφησε πίσω του ο τυφώνας στις Μπαχάμες. Ο αριθμός των νεκρών είναι ανυπολόγιστος, οι αρχές δηλώνουν ότι δεν μπορούν να ξέρουν πού και αν υπάρχουν θύματα, ετοιμάζονται ομαδικοί τάφοι, ενώ δημοσιεύματα κάνουν λόγο για υγειονομικούς κινδύνους από τον τεράστιο αριθμό πτωμάτων. Οσο για τις υποδομές (όποιες υπήρχαν...), έχουν καταστραφεί ολοσχερώς. Αυτά συμβαίνουν σε ένα από τα νησιά που αποτελούν τουριστικό προορισμό για πολύ υψηλά εισοδήματα, που τα 5άστερα ξενοδοχεία και οι θαλαμηγοί στις μαρίνες του φιλοξενούν τα πιο «γερά» πορτοφόλια του κόσμου. Ομως, και στην περίπτωση αυτή, η χλιδή που απολάμβαναν μέχρι πρότινος οι μεγιστάνες του πλούτου και τα εκατομμύρια των κερδών που αποκομίζουν οι τουριστικοί όμιλοι, αποδείχτηκαν πολύ «στενά» για να χωρέσουν ουσιαστικά μέτρα προστασίας του πληθυσμού, υποδομές που θα μπορούσαν να μειώσουν τις επιπτώσεις από το «ακραίο» καιρικό φαινόμενο. Αντίθετα, πόλεις και χωριά παραδόθηκαν αμαχητί στη μανία της φύσης, με τη φτωχολογιά να πληρώνει βαρύ φόρο αίματος. Οι εικόνες αυτές δυστυχώς δεν αποτελούν εξαίρεση. Οι σιδερένιοι νόμοι της καπιταλιστικής ανάπτυξης το έκαναν ξανά το ...θαύμα τους, αποδεικνύοντας ότι τα αμύθητα κέρδη πάνε μαζί με τον ανείπωτο πόνο του λαού.

Ριζοσπάστης    Σάββατο 14 Σεπτέμβρη 2019 - Κυριακή 15 Σεπτέμβρη 2019