Καμιά αναμονή, αντεπίθεση!

Την τιμητική της θα έχει αυτές τις μέρες από την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και τους κάθε λογής αναλυτές η «ανάπτυξη για όλους» που διαφημίζει ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ. Θα δίνουν και θα παίρνουν οι αναλύσεις για τις «εξαγγελίες» της κυβέρνησης, για τις φοροαπαλλαγές, τα «κίνητρα» στην επιχειρηματικότητα, για τις διαπραγματεύσεις γύρω από τα «πλεονάσματα», για τη «διάσωση» της ΔΕΗ κ.ο.κ.

 

Η «ανάπτυξη για όλους» δεν χωράει τις λαϊκές ανάγκες

 

Τι σημαίνουν όμως αυτά για τους εργαζόμενους και το λαό που υποφέρουν; Η «ανάπτυξη για όλους» μήπως χωράει τους εκατοντάδες χιλιάδες ξενοδοχοϋπαλλήλους και σερβιτόρους, που όπου να 'ναι ολοκληρώνουν άλλη μια σεζόν τεράστιας κερδοφορίας για τους μεγαλοξενοδόχους και οι ίδιοι ετοιμάζονται ξανά για την ανεργία; `Η θα σημάνει κάτι για την πλειοψηφία των νέων εργαζομένων που βρίσκουν δουλειές με ημερομηνία λήξης; Μήπως η «ανάπτυξή» τους «χωράει» τα χιλιάδες υπερχρεωμένα νοικοκυριά, που σε τρεις μήνες χάνουν την όποια προστασία είχαν απέναντι στους τραπεζίτες και σέρνονται εκβιαστικά στα γκισέ; Περιλαμβάνει τους φοιτητές - παιδιά λαϊκών οικογενειών και τους γονείς τους που ιδρώνουν αντικρίζοντας τα πανάκριβα νοίκια, που θα παρατήσουν τις σπουδές τους πριν καν τις ξεκινήσουν;
`Η τους δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές δασκάλους και καθηγητές που για μια ακόμα χρονιά ετοιμάζουν βαλίτσες; Τι «εισπράττουν» από την «ανάπτυξη για όλους» τα λαϊκά σπίτια που καλούνται να πληρώσουν πιο ακριβά για το ηλεκτρικό ρεύμα, που για να «απελευθερωθεί» περισσότερο η Ενέργεια ζουν με την αγωνία των διακοπών ρεύματος λόγω χρεών; Μήπως η «ανάπτυξη για όλους» θα εξασφαλίσει υποδομές προστασίας του λαού; Θα πάψει η εργατιά της Δυτικής Αθήνας να ζει με τα θαμμένα σκουπίδια στις αυλές της ή θα θωρακιστούν οι φτωχογειτονιές και τα σχολεία από τον σεισμικό κίνδυνο;

Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι στο «μενού» της «ανάπτυξης». Αντίθετα, η συνέχιση της μίζερης καθημερινότητας του λαού μας είναι η Νο 1 «προϋπόθεσή» της. Αλλωστε, η προσήλωση στις «μεταρρυθμίσεις», η ένδειξη αποφασιστικότητας για να προχωρήσουν οι «αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος», δηλαδή το κεφάλαιο, αποτελούν το δυνατό χαρτί του Κυρ. Μητσοτάκη. Ενα από τα ανταλλάγματα σε αυτό το «χαρτί» είναι άλλωστε και η συζήτηση για τη διαπραγμάτευση γύρω από το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων. Γι' αυτό και δεν πρόκειται να δει ο λαός καμιά ανακούφιση από τα σχετικά παζάρια: Από τη μια, η όποια μείωσή τους θα σημάνει νέο «ζεστό» χρήμα για το κεφάλαιο, «οξυγόνο» για την ανάπτυξη της κερδοφορίας του και μόνο, από την άλλη δεν πρόκειται να υπάρξει «χώρος» για την ανάκαμψη δικαιωμάτων, για ανάκτηση απωλειών, πολύ περισσότερο για όρους ζωής και δουλειάς με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες και ανάγκες.

Την ίδια στιγμή, τα δωράκια προς τους επιχειρηματικούς ομίλους δεν έχουν τέλος, προκειμένου να καλύψει η ΝΔ το χαμένο έδαφος σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εχει άλλωστε ακόμα δρόμο για να υλοποιήσει και το υπόλοιπο των αξιώσεων του ΣΕΒ. Οπως έλεγε ο πρόεδρός του, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη ικανοποιήσει το 65% των αιτημάτων του. Εχουμε και λέμε: Νέα επίθεση στη συνδικαλιστική δράση, σε συνέχεια του απεργοκτόνου νόμου Αχτσιόγλου, με στόχο να προστεθούν επιπλέον αλυσίδες στη λειτουργία και δράση των συνδικάτων. Θεσμοθέτηση Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, όπου το κεφάλαιο θα απολαμβάνει έξτρα φορολογικά προνόμια και πραγματική «ασυλία» ακόμα και από αυτήν την άθλια «εργατική» νομοθεσία. «Ζώνες» που, όπως είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος των Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος - προνομιακός συνομιλητής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - έχουν ήδη θεσμοθετηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και μένει στον Κυρ. Μητσοτάκη να τις προωθήσει στην πράξη. «Ρεσάλτο» ετοιμάζεται από τους επιχειρηματικούς ομίλους και στον αιγιαλό, κλιμακώνοντας το περιβαλλοντικό έγκλημα που από κοινού είχαν ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πριν από λίγους μήνες.

Οχι άλλος χαμένος χρόνος

 

Αν κάτι λοιπόν δεν χωράει στο «αναπτυξιακό» σχέδιο της ΝΔ, που είναι το ίδιο με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, του ΣΕΒ, της ΕΕ και του ΔΝΤ, είναι οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Και μαζί με το τσάκισμα των αναγκών των εργαζομένων έρχεται η κλιμάκωση όλων των κινδύνων από την εμπλοκή της χώρας στους θανάσιμους ανταγωνισμούς στην περιοχή μας. Εν αναμονή των νέων «επεισοδίων» του «Στρατηγικού Διαλόγου» με τις ΗΠΑ, που περιλαμβάνει και την επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Μ. Πομπέο, στην Ελλάδα, ο λαός βλέπει να εντείνεται η τουρκική προκλητικότητα, να γιγαντώνονται ξανά τα καραβάνια των προσφύγων, μαζί με τις «ευκαιρίες» που ανοίγονται στα μονοπώλια από την ελληνοαμερικανική συνεργασία.

Οποιαδήποτε στάση αναμονής απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς είναι ουσιαστικά «πράσινο φως» στην κυβέρνηση να συνεχίσει ακόμα πιο επιθετικά. Οποιαδήποτε υιοθέτηση των στόχων του κεφαλαίου από τους εργαζόμενους θα πληρωθεί πολύ ακριβά, με ακόμα περισσότερες κατακτήσεις και δικαιώματα να ξηλώνονται για να ικανοποιείται η καπιταλιστική κερδοφορία.

Τώρα, χωρίς άλλο χαμένο χρόνο, πρέπει να οργανωθεί η αντεπίθεση των «από κάτω». Να μην υπάρχει χώρος δουλειάς και κλάδος όπου δεν θα ανοίξει επιθετικά η συζήτηση για το πώς θα μπουν εμπόδια στη συνέχιση και κλιμάκωση της αντεργατικής πολιτικής, πώς θα αποκρουστεί το ξεσάλωμα της εργοδοσίας, πώς θα ξεμπερδεύει η εργατική τάξη με τη συνδικαλιστική μαφία που έχει κάτσει στο σβέρκο της για να βάζει εμπόδια στον αγώνα της. Αυτή η συζήτηση πρέπει να κυριαρχήσει και όχι το «πόσα ακόμα θα χάσουμε», το «ας υπάρχει δουλειά κι ας είναι κακοπληρωμένη». Οι χαμηλωμένες απαιτήσεις πρέπει να δώσουν τη θέση τους στη διεκδίκηση όλων των απωλειών.

Οι εργατικές κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ, η πάλη που ξεδιπλώνεται για να μην τολμήσει η κυβέρνηση να φέρει τις επόμενες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, ενάντια στις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ δείχνουν το δρόμο. Τώρα είναι η ώρα να μπουν περισσότεροι στη μάχη, να ενισχυθεί αποφασιστικά το κίνημα που έχει σταθερό μέτωπο με την κυβέρνηση, την εργοδοσία και τους συνδικαλιστές τους, που διεκδικεί την απεμπλοκή από τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, στο δρόμο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας, της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Βρίσκεται στη διαφορετική οργάνωση της οικονομίας, με το λαό νοικοκύρη στην τόπο του, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και εργατικό έλεγχο, ώστε να εξασφαλιστεί η λαϊκή ευημερία.


Ριζοσπάστης  Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2019 - Κυριακή 8 Σεπτέμβρη 2019