Πείρα από τη δράση στον κλάδο της βιομηχανίας στην Κεντρική Μακεδονία
Αυτήν τη λογική την έχουμε ήδη
πληρώσει βαριά, όπως έδειξε και η πρόσφατη απώλεια του 52χρονου εργάτη
χειριστή σε εργοστάσιο Χημικών στη Βιομηχανική Περιοχή (ΒΙΠΕ) Σίνδου από
τον κορονοϊό. Ο κίνδυνος βρίσκεται ήδη μέσα στα εργοστάσια...
Είναι ενδεικτική η κατάσταση που επικρατεί στις ΒΙΠΕ Σίνδου και Κιλκίς αυτό το διάστημα.
Συμπερασματικά,
στους κλάδους της βιομηχανίας μπορεί να μην είναι ίδια η κατάσταση
παντού, αλλά είναι ίδιος ο σκοπός και απαράλλαχτα τα εργαλεία που
χρησιμοποιούν οι εργοδότες για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους.
Εχουν μεγάλη ευθύνη η κυβέρνηση της ΝΔ και οι προηγούμενες, που χρόνια τώρα στρώνουν το χαλί στους βιομήχανους με στόχο την αύξηση του επιχειρηματικού κέρδους, το οποίο βγαίνει από τον ιδρώτα των εργατών. Μπροστά σε αυτό δεν διστάζουν σε τίποτα. Γι' αυτό τα λόγια περί αποφυγής συγχρωτισμού ξεχνιούνται μέσα στα εργοστάσια.
Για πολλοστή φορά επιβεβαιώνονται τα λόγια του Μαρξ: «Το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά... Με 10% κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο... με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνέψει να το διαπράξει...».
Οι βιομήχανοι βλέπουν μπροστά, ήδη σκέφτονται την επόμενη μέρα...
Γι' αυτό και ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδας ζητά άμεσα να ληφθεί απόφαση για αποφασιστική στήριξη των εταιρειών που έχουν πτώση τζίρου μεγαλύτερη του 30%.
Γι' αυτό επικροτούν τα μέτρα που παίρνονται αυτό το διάστημα από την κυβέρνηση και τα οποία στην ουσία λύνουν τα χέρια τους σε ό,τι αφορά τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας και τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.
Ενα πρόσφατο - και προφανώς όχι το μοναδικό - παράδειγμα είναι αυτο καπνοβιομηχανίας στο Κιλκίς, η οποία πριν από λίγες μέρες ανακοίνωσε στους εργαζόμενους πρόγραμμα εκ περιτροπής εργασίας!
Στην ουσία δηλαδή λένε στον εργαζόμενο, που πέρασε 10 χρόνια κρίσης για να φτάσει να βρει απλά μια δουλειά με κάτι παραπάνω από τον κατώτατο μισθό, να βάλει πλάτη ώστε οι μέτοχοι από την Μεγάλη Βρετανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να μην έχουν δυσκολίες, αναπαράγοντας τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι καπιταλιστές αξιοποιούν και τις διάφορες δωρεές. Ας αναλογιστούμε: Γιατί ο όμιλος ΒΙΟΧΑΛΚΟ προτίμησε να παραχωρήσει 650.000 ευρώ σε δωρεά και την ίδια στιγμή να πληρώσει μόλις το 50% του μισθού των εργαζομένων του;
Η αλήθεια είναι ότι τα λεφτά που δίνονται για δωρεά ή φιλανθρωπία είναι αφορολόγητα, ενώ αυτά για μισθούς έχουν φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές. Παράλληλα, μέσα από τέτοιες ενέργειες μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θέλουν να «ξεπλύνουν» την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα. Δεν είναι παροχή, αλλά επιστροφή ενός μέρους του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι. Ολα τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι του ομίλου ΣΙΔΕΝΟΡ ήρθαν αντιμέτωποι εν μέσω κρίσης με μειώσεις μισθών 25% - 30%, απολύσεις, διαθεσιμότητες, ενώ βλέπανε τα κέρδη του ομίλου να ανεβαίνουν.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι βιομήχανοι κάνουν πράξη την έκφραση «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται». Σε συνθήκες καραντίνας λόγω πανδημίας και ενώ γίνεται τόσο μεγάλη συζήτηση για την προστασία της δημόσιας υγείας, η κυβέρνηση και η τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ προχωρούν από κοινού τις διαδικασίες αδειοδότησης καύσης απορριμμάτων RDF - SRF. Απαιτούν δηλαδή για τα κέρδη τους να θυσιάσουμε την υγεία μας και το περιβάλλον σε μια ήδη επιβαρυμένη περιοχή, όπως είναι αυτή της Δυτικής Θεσσαλονίκης!
Σε αυτήν την προσπάθεια οι εργοδότες δεν έχουν αρωγούς μόνο το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις. Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός επιβεβαιώνει το ρόλο του ως πέμπτης φάλαγγας μέσα στο εργατικό κίνημα.
Πέρα από τις δηλώσεις Παναγόπουλου και τη στάση της πλειοψηφίας του ΕΚΘ ότι η πανδημία δεν είναι ταξική, είναι χαρακτηριστική η στάση της Ομοσπονδίας των Χειριστών με αφορμή το θάνατο του εργάτη από τον κορονοϊό. Για τη συγκεκριμένη Ομοσπονδία δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη για την κατάσταση στα νοσοκομεία, δεν υπάρχει εργοδοτική ευθύνη για αυτό το έγκλημα, για τα λειψά μέτρα υγιεινής, αλλά υπάρχει γενικά και αόριστα «ανευθυνότητα».
Οι βιομηχανικοί εργάτες έχουν πείρα, μπορούν να την αξιοποιήσουν για το συμφέρον τους.
Οι καπιταλιστές αξιοποιούν την πανδημία ως ευκαιρία για να περάσουν αντεργατικά μέτρα. Για την εργατική τάξη αυτός ο χρόνος μπορεί να συμβάλει στη μεγαλύτερη συγκέντρωση δυνάμεων, στην απόκτηση πείρας και μεγαλύτερης ικανότητας για την απόκρουση της επίθεσης και την οργάνωση της αντεπίθεσης.
Εχουμε από τα προηγούμενα χρόνια πικρή πείρα για το πώς «παίρνει μπρος η οικονομία», τι σημαίνει «βάζω πλάτη». Αυτά γίνανε πάνω στα αποκαΐδια του εισοδήματος και των δικαιωμάτων μας. Γι' αυτό χρειάζεται άμεση απάντηση των εργαζομένων, για να μην περάσει ο νέος οδοστρωτήρας!
Τα προβλήματα στους χώρους δουλειάς είναι πολλά, δεν αφορούν μόνο τα εργοστάσια που είναι σε αναστολή ή εκ περιτροπής εργασία, αλλά και αυτά που είναι σε ανεβασμένους ρυθμούς παραγωγής.
Η καλή εικόνα της κατάστασης είναι «ένα το κρατούμενο» για να καταφέρουμε να είμαστε έγκαιροι και εύστοχοι στη δράση μας, στα αιτήματα και το σχεδιασμό μας.
Μέσα από τη δική μας παρέμβαση, περισσότερος κόσμος επηρεάζεται και αναρωτιέται «πληρώσαμε την κρίση, κάναμε υπομονή στην ανάπτυξη, τώρα πάλι μας ζητούν θυσίες. Μέχρι πότε;».
Η δράση των κομμουνιστών μέσα στους χώρους δημιουργεί προϋποθέσεις για οργάνωση της πάλης. Πρόσφατα, σε εργοστάσιο του Κιλκίς η εργοδοσία μάζεψε τους εργαζόμενους σε συνέλευση για να τους ανακοινώσει ότι προχωρά στο μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας και ανέφερε ότι αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει σε αυτήν την κατάσταση. Η παρέμβαση δυνάμεών μας μέσα στη συνέλευση, η αντιπαράθεση με τα ιδεολογήματα της εργοδοσίας, βρήκαν απήχηση σε εργάτες, βοήθησαν σε προβληματισμό και συσπείρωση ενός κόσμου. Μέσα από αυτήν τη δράση αναδείχθηκε η ανάγκη της δημιουργίας μορφής οργάνωσης στο χώρο και πάρθηκαν μέτρα σε αυτήν την κατεύθυνση.
Επίσης, αυτό το διάστημα με πρωτοβουλία σωματείων που έχουν αναφορά στη ΒΙΠΕ Σίνδου πραγματοποιείται μια ουσιαστική παρέμβαση, που έχει στόχο να αναδείξει τα προβλήματα των εργατών στα εργοστάσια, να προβάλει διεκδικήσεις για τη υπεράσπιση της υγείας και των δικαιωμάτων τους, να οργανώσει την κινητοποίηση, στη βάση και των οξυμένων προβλημάτων που υπάρχουν και τα οποία θα ενταθούν.
Γίνεται προσπάθεια και οργανώνονται συνελεύσεις τις επόμενες μέρες μέσα σε εργοστάσια για την εκλογή Επιτροπών Υγείας και Ασφάλειας των εργαζομένων. Δεν είναι στατικά τα πράγματα, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, όπως δείχνει και η παρέμβασή μας σε εργοστάσιο ανακύκλωσης στο οποίο δεν τηρούνταν τα μέτρα υγιεινής.
Μετά από δράση του σωματείου δόθηκαν όλα τα μέσα προστασίας και υλοποιήθηκε το αίτημα της καθημερινής καθαριότητας των χώρων ανάπαυλας και των αποδυτηρίων. Το γεγονός αυτό είχε αντίκτυπο στους εργαζόμενους, συνέβαλε στη συσπείρωση δυνάμεων.
Επίσης, η ανάδειξη των προβλημάτων που υπάρχουν στα εργοστάσια και η εύστοχη επιλογή των αιτημάτων και πλαισίων πάλης ανοίγουν δρόμους. Για παράδειγμα, το αίτημα των σωματείων για δημιουργία Κέντρου Υγείας στην περιοχή της Σίνδου βρίσκει ευρεία αποδοχή από εργαζόμενους αλλά και κατοίκους στην περιοχή.
Προκύπτει
ότι ιδιαίτερα σε αυτές τις συνθήκες και στο μέτρο του δυνατού, είναι
απαραίτητο να υπάρχουν ξεκάθαροι στόχοι: Τι θέλουμε να μας μείνει από
αυτήν τη δουλειά, τι βήματα θα μετρήσουμε στην οργάνωση εργατών στις
βιομηχανίες, ώστε να δημιουργήσουμε καλύτερη υποδομή και για το επόμενο
διάστημα.
Η λογική «όλοι μαζί, εργάτες και αφεντικά» για να ξεπεράσουμε το πρόβλημα, οι κραυγές περί ατομικής ευθύνης που λέει η κυβέρνηση και αναπαράγουν και άλλα κόμματα, τα ιδεολογήματα ότι η κερδοφορία του επιχειρηματία είναι το ασφαλές λιμάνι για τη διασφάλιση της δουλειάς των εργαζομένων και ότι στο ενδεχόμενο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης η ευθύνη θα βρίσκεται στην πανδημία, είναι σοβαρά ζητήματα διαπάλης που απασχολούν τους εργάτες και μας δίνουν τη δυνατότητα να ανοίξουμε ολόπλευρα τη συζήτηση.
Ακόμα και οι «λύσεις» που προβάλλονται τελευταία, ιδιαίτερα από οπορτουνιστικά σχήματα, περί «ανακατεύθυνσης» της παραγωγής, γίνονται με βασικό κριτήριο τη δυνατότητα κερδοφορίας. Ηδη εταιρείες και στην Ελλάδα έχουν προσαρμοστεί και βγάζουν αντισηπτικά, μάσκες κ.λπ., χαμηλής ποιότητας.
Η τροποποίηση της παραγωγής με κριτήριο το κέρδος και τις κρατικές επιδοτήσεις είναι στο DNA του συστήματος, δεν αποτελεί κάποια νέα ή καινοτόμα ιδέα, όπως την παρουσιάζουν, πολύ περισσότερο δεν δίνει λύση στα προβλήματα, αλλά τα αναπαράγει, αφού δεν αλλάζει το κριτήριο της παραγωγής.
Εχουμε πολλαπλάσια παραδείγματα σήμερα για να αναδείξουμε τη σαπίλα του καπιταλισμού και την ανωτερότητα της πρότασής μας για το σοσιαλισμό. Αυτή η συζήτηση τώρα με παραδείγματα από τον κάθε κλάδο μπορεί να γενικευτεί και να συμβάλει στην άνοδο των απαιτήσεων, στην ανάδειξη του πραγματικού εχθρού, στην προβολή της διεξόδου.
Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η αναρχία της παραγωγής με κριτήριο το κυνήγι του κέρδους του κάθε βιομηχάνου, είναι η αιτία που δημιουργεί τα προβλήματα.
Η χειροπιαστή υπεροχή του σοσιαλισμού, της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού είναι η μεγάλη παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα, για να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη για το λαό μας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορούν να υπάρξουν και οι απαραίτητες προσαρμογές σε έκτακτες συνθήκες, όπως πανδημιών, για μεταστροφή της παραγωγής σε άμεσες ανάγκες, για την παραγωγή υγειονομικού υλικού με σκοπό την ικανοποίηση των αναγκών μας. Σε αυτόν το δρόμο ανάπτυξης δεν θα κλείνουν τα εργοστάσια, δεν θα παίζουμε τη ζωή μας κορόνα - γράμματα όπως γίνεται σήμερα σε μια σειρά από επιχειρήσεις, δεν θα επιδοτούνται από τα χρήματα των εργαζομένων οι εργοστασιάρχες για να συνεχίζουν να πλουτίζουν.
*Ο Θ. Χριστίδης είναι μέλος του Γραφείου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ
Είναι ενδεικτική η κατάσταση που επικρατεί στις ΒΙΠΕ Σίνδου και Κιλκίς αυτό το διάστημα.
- Στα εργοστάσια τροφίμων έχουμε εντατικοποίηση, συγχρωτισμό, ακόμα και απόκρυψη (συγκάλυψη ή αποσιώπηση) κρουσμάτων. Τα όποια μέτρα είναι ελλιπή και αποσπασματικά. Αρκετές επιχειρήσεις στον κλάδο καταγράφουν αύξηση τζίρου, οι εργοστασιάρχες τρίβουν τα χέρια τους για τα οικονομικά αποτελέσματα που θα έχουν.
- Στο Μέταλλο οι μεγάλες μονάδες, αξιοποιώντας και τις πρόσφατες ΠΝΠ, έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους ή έχουν θέσει τους εργάτες σε καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας. Οι ιδιοκτήτες ετοιμάζονται για τον νέο γύρο της επίθεσης, όταν εξομαλυνθούν σχετικά τα πράγματα. Εκεί αποσκοπεί και η προπαγάνδα ότι «τα πράγματα δεν θα είναι ίδια μετά» και «όλοι μαζί να συμβάλουμε για το καλό της εταιρείας».
- Στη χημική βιομηχανία ο εργάτης έρχεται καθημερινά σε επαφή με ήδη επιβαρυντικούς - βλαπτικούς παράγοντες για την υγεία του, οι οποίοι διευκολύνουν την επίδραση του ιού. Γι' αυτό χρειάζονται πρόσθετα μέτρα υγιεινής στον κλάδο, που προφανώς κοστίζουν και δεν τα παραχωρεί καμία εταιρεία.
- Οι επιχειρήσεις Τύπου - Χάρτου που έχουν αντικείμενο παραγωγής τη συσκευασία προϊόντων είναι σε φουλ ρυθμούς και μετράνε πρόσθετα κέρδη. Στις υπόλοιπες οι εργάτες είναι σε αναστολή συμβάσεων, αντιμετωπίζοντας δυσκολίες πληρωμής ενοικίων και άλλων αναγκών.
- Στην ανακύκλωση υπάρχει αύξηση της εντατικοποίησης, τα δε μέτρα υγιεινής ήταν έτσι κι αλλιώς λειψά και πριν από την εμφάνιση του ιού, οπότε μπορούμε να αναλογιστούμε τι επικρατεί τώρα. Ταυτόχρονα, οι εργάτες του κλάδου έρχονται αντιμέτωποι με την ανασφάλεια, γιατί την επίδραση της μειωμένης τουριστικής κίνησης, που σήμαινε περισσότερη δουλειά στον κλάδο, θα κληθούν να την πληρώσουν οι ίδιοι.
Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται...
Εχουν μεγάλη ευθύνη η κυβέρνηση της ΝΔ και οι προηγούμενες, που χρόνια τώρα στρώνουν το χαλί στους βιομήχανους με στόχο την αύξηση του επιχειρηματικού κέρδους, το οποίο βγαίνει από τον ιδρώτα των εργατών. Μπροστά σε αυτό δεν διστάζουν σε τίποτα. Γι' αυτό τα λόγια περί αποφυγής συγχρωτισμού ξεχνιούνται μέσα στα εργοστάσια.
Για πολλοστή φορά επιβεβαιώνονται τα λόγια του Μαρξ: «Το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά... Με 10% κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο... με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνέψει να το διαπράξει...».
Οι βιομήχανοι βλέπουν μπροστά, ήδη σκέφτονται την επόμενη μέρα...
Γι' αυτό και ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδας ζητά άμεσα να ληφθεί απόφαση για αποφασιστική στήριξη των εταιρειών που έχουν πτώση τζίρου μεγαλύτερη του 30%.
Γι' αυτό επικροτούν τα μέτρα που παίρνονται αυτό το διάστημα από την κυβέρνηση και τα οποία στην ουσία λύνουν τα χέρια τους σε ό,τι αφορά τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας και τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.
Ενα πρόσφατο - και προφανώς όχι το μοναδικό - παράδειγμα είναι αυτο καπνοβιομηχανίας στο Κιλκίς, η οποία πριν από λίγες μέρες ανακοίνωσε στους εργαζόμενους πρόγραμμα εκ περιτροπής εργασίας!
Στην ουσία δηλαδή λένε στον εργαζόμενο, που πέρασε 10 χρόνια κρίσης για να φτάσει να βρει απλά μια δουλειά με κάτι παραπάνω από τον κατώτατο μισθό, να βάλει πλάτη ώστε οι μέτοχοι από την Μεγάλη Βρετανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να μην έχουν δυσκολίες, αναπαράγοντας τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι καπιταλιστές αξιοποιούν και τις διάφορες δωρεές. Ας αναλογιστούμε: Γιατί ο όμιλος ΒΙΟΧΑΛΚΟ προτίμησε να παραχωρήσει 650.000 ευρώ σε δωρεά και την ίδια στιγμή να πληρώσει μόλις το 50% του μισθού των εργαζομένων του;
Η αλήθεια είναι ότι τα λεφτά που δίνονται για δωρεά ή φιλανθρωπία είναι αφορολόγητα, ενώ αυτά για μισθούς έχουν φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές. Παράλληλα, μέσα από τέτοιες ενέργειες μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θέλουν να «ξεπλύνουν» την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα. Δεν είναι παροχή, αλλά επιστροφή ενός μέρους του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι. Ολα τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι του ομίλου ΣΙΔΕΝΟΡ ήρθαν αντιμέτωποι εν μέσω κρίσης με μειώσεις μισθών 25% - 30%, απολύσεις, διαθεσιμότητες, ενώ βλέπανε τα κέρδη του ομίλου να ανεβαίνουν.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι βιομήχανοι κάνουν πράξη την έκφραση «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται». Σε συνθήκες καραντίνας λόγω πανδημίας και ενώ γίνεται τόσο μεγάλη συζήτηση για την προστασία της δημόσιας υγείας, η κυβέρνηση και η τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ προχωρούν από κοινού τις διαδικασίες αδειοδότησης καύσης απορριμμάτων RDF - SRF. Απαιτούν δηλαδή για τα κέρδη τους να θυσιάσουμε την υγεία μας και το περιβάλλον σε μια ήδη επιβαρυμένη περιοχή, όπως είναι αυτή της Δυτικής Θεσσαλονίκης!
Σε αυτήν την προσπάθεια οι εργοδότες δεν έχουν αρωγούς μόνο το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις. Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός επιβεβαιώνει το ρόλο του ως πέμπτης φάλαγγας μέσα στο εργατικό κίνημα.
Πέρα από τις δηλώσεις Παναγόπουλου και τη στάση της πλειοψηφίας του ΕΚΘ ότι η πανδημία δεν είναι ταξική, είναι χαρακτηριστική η στάση της Ομοσπονδίας των Χειριστών με αφορμή το θάνατο του εργάτη από τον κορονοϊό. Για τη συγκεκριμένη Ομοσπονδία δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη για την κατάσταση στα νοσοκομεία, δεν υπάρχει εργοδοτική ευθύνη για αυτό το έγκλημα, για τα λειψά μέτρα υγιεινής, αλλά υπάρχει γενικά και αόριστα «ανευθυνότητα».
Πείρα από τη δράση σε δύσκολες συνθήκες
Οι καπιταλιστές αξιοποιούν την πανδημία ως ευκαιρία για να περάσουν αντεργατικά μέτρα. Για την εργατική τάξη αυτός ο χρόνος μπορεί να συμβάλει στη μεγαλύτερη συγκέντρωση δυνάμεων, στην απόκτηση πείρας και μεγαλύτερης ικανότητας για την απόκρουση της επίθεσης και την οργάνωση της αντεπίθεσης.
Εχουμε από τα προηγούμενα χρόνια πικρή πείρα για το πώς «παίρνει μπρος η οικονομία», τι σημαίνει «βάζω πλάτη». Αυτά γίνανε πάνω στα αποκαΐδια του εισοδήματος και των δικαιωμάτων μας. Γι' αυτό χρειάζεται άμεση απάντηση των εργαζομένων, για να μην περάσει ο νέος οδοστρωτήρας!
Τα προβλήματα στους χώρους δουλειάς είναι πολλά, δεν αφορούν μόνο τα εργοστάσια που είναι σε αναστολή ή εκ περιτροπής εργασία, αλλά και αυτά που είναι σε ανεβασμένους ρυθμούς παραγωγής.
Η καλή εικόνα της κατάστασης είναι «ένα το κρατούμενο» για να καταφέρουμε να είμαστε έγκαιροι και εύστοχοι στη δράση μας, στα αιτήματα και το σχεδιασμό μας.
Μέσα από τη δική μας παρέμβαση, περισσότερος κόσμος επηρεάζεται και αναρωτιέται «πληρώσαμε την κρίση, κάναμε υπομονή στην ανάπτυξη, τώρα πάλι μας ζητούν θυσίες. Μέχρι πότε;».
Η δράση των κομμουνιστών μέσα στους χώρους δημιουργεί προϋποθέσεις για οργάνωση της πάλης. Πρόσφατα, σε εργοστάσιο του Κιλκίς η εργοδοσία μάζεψε τους εργαζόμενους σε συνέλευση για να τους ανακοινώσει ότι προχωρά στο μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας και ανέφερε ότι αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει σε αυτήν την κατάσταση. Η παρέμβαση δυνάμεών μας μέσα στη συνέλευση, η αντιπαράθεση με τα ιδεολογήματα της εργοδοσίας, βρήκαν απήχηση σε εργάτες, βοήθησαν σε προβληματισμό και συσπείρωση ενός κόσμου. Μέσα από αυτήν τη δράση αναδείχθηκε η ανάγκη της δημιουργίας μορφής οργάνωσης στο χώρο και πάρθηκαν μέτρα σε αυτήν την κατεύθυνση.
Επίσης, αυτό το διάστημα με πρωτοβουλία σωματείων που έχουν αναφορά στη ΒΙΠΕ Σίνδου πραγματοποιείται μια ουσιαστική παρέμβαση, που έχει στόχο να αναδείξει τα προβλήματα των εργατών στα εργοστάσια, να προβάλει διεκδικήσεις για τη υπεράσπιση της υγείας και των δικαιωμάτων τους, να οργανώσει την κινητοποίηση, στη βάση και των οξυμένων προβλημάτων που υπάρχουν και τα οποία θα ενταθούν.
Γίνεται προσπάθεια και οργανώνονται συνελεύσεις τις επόμενες μέρες μέσα σε εργοστάσια για την εκλογή Επιτροπών Υγείας και Ασφάλειας των εργαζομένων. Δεν είναι στατικά τα πράγματα, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, όπως δείχνει και η παρέμβασή μας σε εργοστάσιο ανακύκλωσης στο οποίο δεν τηρούνταν τα μέτρα υγιεινής.
Μετά από δράση του σωματείου δόθηκαν όλα τα μέσα προστασίας και υλοποιήθηκε το αίτημα της καθημερινής καθαριότητας των χώρων ανάπαυλας και των αποδυτηρίων. Το γεγονός αυτό είχε αντίκτυπο στους εργαζόμενους, συνέβαλε στη συσπείρωση δυνάμεων.
Επίσης, η ανάδειξη των προβλημάτων που υπάρχουν στα εργοστάσια και η εύστοχη επιλογή των αιτημάτων και πλαισίων πάλης ανοίγουν δρόμους. Για παράδειγμα, το αίτημα των σωματείων για δημιουργία Κέντρου Υγείας στην περιοχή της Σίνδου βρίσκει ευρεία αποδοχή από εργαζόμενους αλλά και κατοίκους στην περιοχή.
Παλεύουμε σήμερα ανοίγοντας δρόμους για το αύριο
Η λογική «όλοι μαζί, εργάτες και αφεντικά» για να ξεπεράσουμε το πρόβλημα, οι κραυγές περί ατομικής ευθύνης που λέει η κυβέρνηση και αναπαράγουν και άλλα κόμματα, τα ιδεολογήματα ότι η κερδοφορία του επιχειρηματία είναι το ασφαλές λιμάνι για τη διασφάλιση της δουλειάς των εργαζομένων και ότι στο ενδεχόμενο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης η ευθύνη θα βρίσκεται στην πανδημία, είναι σοβαρά ζητήματα διαπάλης που απασχολούν τους εργάτες και μας δίνουν τη δυνατότητα να ανοίξουμε ολόπλευρα τη συζήτηση.
Ακόμα και οι «λύσεις» που προβάλλονται τελευταία, ιδιαίτερα από οπορτουνιστικά σχήματα, περί «ανακατεύθυνσης» της παραγωγής, γίνονται με βασικό κριτήριο τη δυνατότητα κερδοφορίας. Ηδη εταιρείες και στην Ελλάδα έχουν προσαρμοστεί και βγάζουν αντισηπτικά, μάσκες κ.λπ., χαμηλής ποιότητας.
Η τροποποίηση της παραγωγής με κριτήριο το κέρδος και τις κρατικές επιδοτήσεις είναι στο DNA του συστήματος, δεν αποτελεί κάποια νέα ή καινοτόμα ιδέα, όπως την παρουσιάζουν, πολύ περισσότερο δεν δίνει λύση στα προβλήματα, αλλά τα αναπαράγει, αφού δεν αλλάζει το κριτήριο της παραγωγής.
Εχουμε πολλαπλάσια παραδείγματα σήμερα για να αναδείξουμε τη σαπίλα του καπιταλισμού και την ανωτερότητα της πρότασής μας για το σοσιαλισμό. Αυτή η συζήτηση τώρα με παραδείγματα από τον κάθε κλάδο μπορεί να γενικευτεί και να συμβάλει στην άνοδο των απαιτήσεων, στην ανάδειξη του πραγματικού εχθρού, στην προβολή της διεξόδου.
Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η αναρχία της παραγωγής με κριτήριο το κυνήγι του κέρδους του κάθε βιομηχάνου, είναι η αιτία που δημιουργεί τα προβλήματα.
Η χειροπιαστή υπεροχή του σοσιαλισμού, της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού είναι η μεγάλη παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα, για να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη για το λαό μας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορούν να υπάρξουν και οι απαραίτητες προσαρμογές σε έκτακτες συνθήκες, όπως πανδημιών, για μεταστροφή της παραγωγής σε άμεσες ανάγκες, για την παραγωγή υγειονομικού υλικού με σκοπό την ικανοποίηση των αναγκών μας. Σε αυτόν το δρόμο ανάπτυξης δεν θα κλείνουν τα εργοστάσια, δεν θα παίζουμε τη ζωή μας κορόνα - γράμματα όπως γίνεται σήμερα σε μια σειρά από επιχειρήσεις, δεν θα επιδοτούνται από τα χρήματα των εργαζομένων οι εργοστασιάρχες για να συνεχίζουν να πλουτίζουν.
Του
Θανάση ΧΡΗΣΤΙΔΗ*
Θανάση ΧΡΗΣΤΙΔΗ*
*Ο Θ. Χριστίδης είναι μέλος του Γραφείου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ
Ριζοσπάστης Σάββατο 18 Απρίλη 2020 - Κυριακή 19 Απρίλη 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου