Γνωστός ο φταίχτης

 

Στο ερώτημα πώς φτάσαμε ως εδώ με την πανδημία, οι απαντήσεις της κυβέρνησης καταλήγουν όλες στο ίδιο συμπέρασμα: Οτι αυτή τα διαχειρίστηκε όλα άψογα, με ευθύνη απέναντι στην υγεία του λαού, αλλά τα κενά στην ατομική ευθύνη αφήνουν «τρύπες» για να κυκλοφορεί ο ιός. Ολα στο «μπλέντερ», με κύριο στόχο να συγκαλυφθεί το πιο ουσιαστικό, η κατάσταση στο σύστημα Υγείας, που οδηγείται στην κατάρρευση με κύρια ευθύνη αυτής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Να κρυφτεί ότι η κυβέρνηση δεν πήρε κανένα μέτρο για την ενίσχυσή του ούτε τους τελευταίους οκτώ μήνες, με αποτέλεσμα να παραμένει ανεπαρκές στο δεύτερο κύμα. Για την έξαρση των κρουσμάτων ευθύνονται το άνοιγμα του Τουρισμού με τους όρους των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, η σαρδελοποίηση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, η παντελής έλλειψη μέτρων προστασίας στους μεγάλους χώρους δουλειάς και στα σχολεία. Αντί αυτών, η κυβέρνηση προσπαθεί να στοχοποιήσει όσους διαδήλωναν και διαδηλώνουν για περισσότερα μέτρα προστασίας, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, για ενίσχυση του συστήματος Υγείας. Είναι εξάλλου οι αντιφάσεις της κυβερνητικής πολιτικής αυτές που τροφοδότησαν τον όποιο εφησυχασμό υπήρξε το καλοκαίρι, αλλά και την αμφιβολία για τη χρησιμότητα μιας σειράς μέτρων προστασίας. Την ίδια στιγμή που ο λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία τηρεί τα μέτρα, γνωρίζοντας πως αν αρρωστήσει, δεν έχει στον ήλιο μοίρα με αυτό το διαλυμένο σύστημα Υγείας. Ο φταίχτης είναι γνωστός, ο «ορατός εχθρός». Και δεν κρύβεται, όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να αξιοποιήσει διάφορους «ψεκασμένους» για να θολώσει τα νερά, να διαμορφώσει τον βολικό της αντίπαλο. Δεν θα της περάσει, θα βρίσκει διαρκώς απέναντί της το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα που παλεύει για τη ζωή και την υγεία του λαού.

Εξυπνάδες

Από τις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών ότι θα ρίξουν τάχα «στα 6 λεπτά τον χρόνο αναμονής στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς», ότι «θα μπουν στην κυκλοφορία σε δύο βδομάδες ακόμα 100 λεωφορεία» (έχει περάσει ενάμισης μήνας και ακόμα έρχονται...), ότι «συνωστισμός υπάρχει μόνο στο 5% των δρομολογίων», την Πέμπτη ο πρωθυπουργός έφτασε να λέει ότι ...«δεν μπορούμε να γεννήσουμε λεωφορεία από το πουθενά»! Αναπαρήγαγε μάλιστα την εξυπνάδα πως είναι φυσιολογικό να υπάρχει συνωστισμός στις αστικές συγκοινωνίες γιατί ...«είναι Μέσα Μαζικής Μεταφοράς»! Μαζική μεταφορά δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να «κουτουλάει» ο ένας επιβάτης πάνω στον άλλον, να μετακινούνται σαν σαρδέλες και μάλιστα σε ώρες αιχμής. Η μαζική μεταφορά, με πανδημία ή χωρίς, δεν μπορεί να είναι συνώνυμο του συνωστισμού και της ταλαιπωρίας. Τα δρομολόγια μπορούν και πρέπει να πυκνώσουν με την ενίσχυση του στόλου και προσλήψεις προσωπικού. Ο λόγος όμως που «δεν μπορεί να γεννήσει λεωφορεία» η κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις που συρρίκνωσαν δραματικά το προσωπικό, τα οχήματα και την κρατική χρηματοδότηση στα ΜΜΜ, είναι ότι όλα αυτά λογίζονται ως «κόστος» για το κεφάλαιο και το κράτος, στο πλαίσιο της λειτουργίας των αστικών συγκοινωνιών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αντί λοιπόν να παριστάνουν τους έξυπνους και τους ατακαδόρους, να πάρουν τώρα μέτρα για την αποσυμφόρηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, με μαζικές προσλήψεις προσωπικού, ενίσχυση του στόλου, επίταξη των περίπου 2.000 ιδιωτικών λεωφορείων που βρίσκονται σήμερα σε απραξία.

Παρακμή

Μόνο ως στοιχεία παρακμής ενός συστήματος μπορεί να δει κανείς τις εικόνες που έρχονται από τις εκλογές στις ΗΠΑ. Στην (μέχρι σήμερα) ηγέτιδα δύναμη του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, στο κράτος που χαρακτηρίζεται η «μητρόπολη του καπιταλισμού», με το πιο «αντιπροσωπευτικό δημοκρατικό πολίτευμα» και το πιο «προοδευτικό αστικό Σύνταγμα», ο λαός βλέπει εκλογικά τμήματα να πολιορκούνται από ενόπλους, «επιστολικές ψήφους» να κυκλοφορούν στα χωράφια και στα αζήτητα, κάλπες να καίγονται στους δρόμους. Πρόκειται για φαινόμενα που αντανακλούν μεγάλες αντιθέσεις στο εσωτερικό της αμερικανικής αστικής τάξης, σε μια περίοδο κλυδωνισμών και αμφισβήτησης της πρωτοκαθεδρίας της, που δεν είναι βέβαια διατεθειμένη να την παραδώσει αμαχητί, αλλά αναζητάει τρόπο να την υπερασπιστεί. Τα φαινόμενα αυτά δεν είναι μια αστοχία ή μια «δυσλειτουργία» του συστήματος, όπως λένε διάφοροι αναλυτές και στην Ελλάδα, εστιάζοντας στον ιδιόρρυθμο Τραμπ, αλλά μια ακόμα επιβεβαίωση ότι το σύστημα δεν είναι άτρωτο. Οτι οι αγιάτρευτες αντιφάσεις του βγάζουν διαρκώς στην επιφάνεια τα αδιέξοδα και τις αδυναμίες του. Κι αυτό πρέπει να δώσει κουράγιο σε όλους τους λαούς, και στον αμερικανικό. Επιβεβαιώνεται ότι η διέξοδος προς όφελός τους μπορεί να αναζητηθεί μόνο στην ανατροπή του σάπιου συστήματος, κόντρα σε όσους υπερασπίζονται το «τέλος της Ιστορίας» και μηρυκάζουν την «ανωτερότητα» του καπιταλισμού.

Σίγουρος δρόμος

Τι έλεγε η κυβέρνηση όταν μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί διαμαρτύρονταν για το άνοιγμα των σχολείων με μοναδικό «όπλο» τη μάσκα; Οτι στα 25άρια τμήματα δεν κολλάει ο κορονοϊός, ότι δεν μεταδίδεται ιδιαίτερα στον μαθητικό πληθυσμό, ότι δεν χρειάζεται αποσυμφόρηση με νέες προσλήψεις δασκάλων και καθηγητών, και άλλα παρόμοια. Πριν από λίγες μέρες, η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη γενίκευση της μάσκας και στο διάλειμμα, εκτός από την ώρα του μαθήματος, επιβεβαιώνοντας ότι το αφήγημα «στο σχολείο δεν κολλάει» μπάζει από παντού. Μέχρι που αποφάσισε την Πέμπτη να εντάξει τα γυμνάσια και τα λύκεια στο γενικό lockdown, δικαιώνοντας πλήρως τους μαθητές που όλο το προηγούμενο διάστημα διεκδικούσαν τα αναγκαία μέτρα για να είναι τα σχολεία ανοιχτά. Η εξέλιξη αυτή αποδεικνύει όχι μόνο ότι η κυβέρνηση προσαρμόζει τα επιστημονικά δεδομένα στα πολιτικά κριτήρια με τα οποία αποφασίζει το άνοιγμα ή το κλείσιμο των σχολείων, αλλά κυρίως την ανάγκη τώρα να δυναμώσουν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις, ο μόνος σίγουρος δρόμος για να προστατέψουν ο λαός και η νεολαία την υγεία και τη ζωή τους.

Ριζοσπάστης