Οσο οργανώνουν την αντιλαϊκή συναίνεση, εμείς πρωτοστατούμε στη λαϊκή αντεπίθεση

Για όποιον δεν πείστηκε από την προκλητική ομοφωνία κυβέρνησης και αστικών κομμάτων ότι οι υπογραφές που έπεσαν για τον αγωγό «East Med» είναι ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ της επικίνδυνης εμπλοκής σε σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι, ήρθε και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα να το επιβεβαιώσει με τους σχολιασμούς του. Οπως είπε, πρόκειται για κίνηση που «αναβαθμίζει» γεωπολιτικά τη χώρα μας, θυμίζοντας τις «ευλογίες» των ΗΠΑ, πάντα στο όνομα της «περιφερειακής ασφάλειας», που άλλωστε έχουν προστεθεί και επίσημα στην τριμερή συνεργασία Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ. Και πριν περάσουν δώδεκα ώρες από τις υπογραφές που τάχα εξασφαλίζουν τις «ισορροπίες» στην περιοχή, ήρθε το νέο χτύπημα των «προστατών» ΗΠΑ στο Ιράκ για να κλιμακώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση στον Περσικό Κόλπο και στη Μέση Ανατολή.

 

Αν κάτι ξεχωρίζει από τα κάθε λογής χαράς ευαγγέλια από σύσσωμο τον αστικό Τύπο, παλιούς και νέους υπουργούς κάθε «απόχρωσης» για τις υπογραφές για τον αγωγό, είναι ότι πρόκειται καταρχάς για κρίκο προώθησης ιμπεριαλιστικών διευθετήσεων στην περιοχή, με τη σφραγίδα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η ενορχηστρωμένη προσπάθεια να παρουσιαστεί η κατασκευή του αγωγού ως ενέργεια που ενισχύει τη θέση της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία αποτελεί προκλητικό αναποδογύρισμα της πραγματικότητας, και μάλιστα σε συνθήκες πολύ τεταμένες.
Πριν ακόμα «πέσουν» οι υπογραφές, φάνηκε ότι η εμπλοκή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στους ενεργειακούς σχεδιασμούς και η αξιοποίησή τους για τη διευθέτηση εκκρεμοτήτων, ώστε να προχωρήσουν οι μπίζνες των μονοπωλίων στην περιοχή, μπορούν μόνο να περιπλέξουν τα πράγματα. Ο λαός και η χώρα μετράνε πλέον άλλον ένα «κόμπο» στο επικίνδυνο κουβάρι που πλέκεται από τις αστικές τάξεις, τις κυβερνήσεις και τις συμμαχίες τους. Αυτό που ενισχύεται δεν είναι ούτε η ασφάλεια ούτε η λαϊκή ευημερία, αλλά οι κίνδυνοι που πάνε μαζί με την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας.

Βαρύς και επικίνδυνος ο «λογαριασμός»

 

Ο «λογαριασμός» για το λαό είναι βαρύς και το πιο επικίνδυνο είναι ότι μπορεί να αποδειχθεί μοιραίος. Ενας λογαριασμός από τον οποίο η αστική τάξη προσβλέπει στην αναβάθμισή της στην περιοχή, αλλά για τους εργαζόμενους σημαίνει νέα επεισόδια στα ιμπεριαλιστικά παζάρια και αντιπαραθέσεις σε Αιγαίο και Κύπρο. Αλλωστε, σε πνεύμα «εθνικής ομοψυχίας», όλο το αστικό πολιτικό σύστημα πλασάρει ως διέξοδο στους ανταγωνισμούς της ελληνικής με την τουρκική αστική τάξη την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τη διευθέτηση της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, δηλαδή για έναν ακόμα συμβιβασμό με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Και σε αυτές τις επιδιώξεις έρχεται να προστεθεί η συμφωνία για τον αγωγό, ως δήθεν μοχλός πίεσης προς την Τουρκία να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Τόσο οι κάθε είδους αναλύσεις, όσο και οι παρεμβάσεις του ίδιου του πρέσβη ότι ο αγωγός θα φέρει ευημερία και οφέλη για εργαζόμενους και κατοίκους των περιοχών από τις οποίες σχεδιάζεται να περάσει, είναι άλλη μια πλευρά της πολιτικής εφησυχασμού. Αλλωστε, βοούν τα παραδείγματα που δείχνουν ότι μόνοι ωφελημένοι από τέτοιους ενεργειακούς σχεδιασμούς είναι οι επιχειρηματικοί κολοσσοί που καταληστεύουν τον φυσικό πλούτο. Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το άλλο έργο που παρουσιάστηκε ως «εθνική υπόθεση», αυτό της κατασκευής του αγωγού TAP. Ποιος ωφελήθηκε; Μήπως οι εργαζόμενοι στα κατασκευαστικά έργα, που βρήκαν μισοδουλειές μέσω των σκλαβοπάζαρων - εργολαβικών συνεργείων, με ημερομηνία λήξης; Μήπως τα λαϊκά νοικοκυριά είδαν κάποια ανακούφιση από την ενεργειακή φτώχεια που τα τσακίζει, από τα χαράτσια στη θέρμανση και το ηλεκτρικό ρεύμα; Το αντίθετο συμβαίνει, κι αυτό επιβεβαιώνεται και τον φετινό χειμώνα, με τους εργαζόμενους να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, την ίδια στιγμή που διαφημίζεται ο αστικός σχεδιασμός για μετατροπή της Ελλάδας σε κόμβο μεταφοράς Ενέργειας.

«Μονομπλόκ» οι δυνάμεις που έχουν τσακίσει το λαό

 

Ο λαός πρέπει να ανησυχεί πολλαπλά όταν βλέπει σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα να υπερασπίζεται αυτήν την πολιτική, δηλαδή όταν βλέπει όλα εκείνα τα κόμματα που εδώ και χρόνια έχουν τσακίσει κάθε δικαίωμά του, να αλληλοσυγχαίρονται για τη «συνέχεια» στην εξωτερική πολιτική και διπλωματία που φέρνει αυτά τα αποτελέσματα με αμερικανοΝΑΤΟική σφραγίδα. Η απόλυτη στοίχιση σε αυτούς τους σχεδιασμούς μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και των άλλων αστικών δυνάμεων, όπως αποτυπώθηκε με το πρόσφατο άρθρο του Αλ. Τσίπρα, προειδοποιεί το λαό για την αποφασιστικότητα της αστικής τάξης να «τρέξει» σε αυτήν την κατεύθυνση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρώην πρωθυπουργός, επιβεβαιώνοντας το ρόλο «υπουργείου αντιπολίτευσης» που έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, θέτει τους όρους της «συναίνεσης», με κυρίαρχο στοιχείο την προσήλωση στις αμερικανοΝΑΤΟικές διευθετήσεις στην περιοχή. Και δηλώνοντας έτοιμος να συμβάλει στην «εθνική ομοψυχία για τις κρίσιμες προκλήσεις», δηλαδή για την υπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, ουσιαστικά δίνει συμβουλές στον Κυρ. Μητσοτάκη ενόψει της συνάντησής του με τον Τραμπ, θυμίζοντας την «προίκα» που έχει αφήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία άλλωστε είχε εγκαινιάσει τον «Στρατηγικό Διάλογο» Ελλάδας - ΗΠΑ το 2017, για τη μετατροπή όλης της χώρας σε απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο.

Επαγρύπνηση και πάλη η απάντησή μας

 

Οσο λοιπόν αυτοί οργανώνουν την αντιλαϊκή συναίνεση, εμείς μπαίνουμε μπροστά για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης. Για να μην υπάρχει χώρος δουλειάς, γειτονιά, σχολείο και σχολή όπου δεν θα ανοίξει η συζήτηση, όπου δεν θα πρωτοστατήσουμε στην ενημέρωση και την κινητοποίηση ενάντια σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Η επαγρύπνηση είναι απάντηση στον εφησυχασμό και στα εκβιαστικά διλήμματα που σέρνουν το λαό και τη χώρα σε επικίνδυνα μονοπάτια. 
Η οργάνωση της πάλης για να φύγουν οι βάσεις του θανάτου, για να αποδεσμευτεί η χώρα από ενώσεις και συμφωνίες που τη μετατρέπουν σε μαγνήτη κινδύνου, είναι η απάντηση στις ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις. Η αλληλεγγύη με τους γειτονικούς λαούς είναι η απάντηση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στην ιμπεριαλιστική «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο των εργαζομένων. Ο λαός - διεκδικητής του πλούτου που παράγει είναι η απάντηση στα μονοπώλια που τον καταληστεύουν, βυθίζοντάς τον στην ενεργειακή φτώχεια και στους ανταγωνισμούς για τα δικά τους συμφέροντα.

Ριζοσπάστης   Σάββατο 4 Γενάρη 2020 - Κυριακή 5 Γενάρη 2020