Είναι λοιπόν η ευκαιρία μας: Η ευκαιρία να μιλήσουμε απευθείας με εργαζόμενους, να ακούσουν από εμάς τους ίδιους «τι λέει το ΚΚΕ». Γιατί, αντικειμενικά, η εκτίμηση της δράσης του Κόμματος, η ανάλυσή του γύρω από τις πολιτικές εξελίξεις, οι στόχοι που θέτει για τα επόμενα χρόνια δεν αφορούν μόνο τους κομμουνιστές. Αφορούν όλη την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νέο που προβληματίζεται και ανησυχεί, που παλεύει για το σήμερα και το αύριο. Αφορούν καθέναν και καθεμιά που «αφουγκράζεται» ότι οι εξελίξεις με την πανδημία, την οικονομική κρίση, τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις φέρνουν στο προσκήνιο νέα καθήκοντα, ότι έχει πια διαμορφωθεί μια «νέα κατάσταση» σε σχέση με τη μέχρι χτες «κανονικότητα».
Θα αποτελέσουν τον απαραίτητο «κρίκο» για να συνειδητοποιηθούν ακόμα καλύτερα οι βαθύτερες αιτίες της γενικευμένης επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Και, κυρίως, για να δυναμώσει η πεποίθηση ότι υπάρχει διέξοδος, ότι δεν είναι μοιραίο για το λαό να ζει με τις ανάγκες του τσακισμένες, σε μια μόνιμη κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης», εκτεθειμένος σε «ορατούς» και «αόρατους» κινδύνους.
Στην οικονομική κρίση, για να συντριβούν τα επιχειρήματα αστικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων περί «κορονο-κρίσης», που δρουν παραλυτικά στην εργατική - λαϊκή πάλη, δίνοντας «χρόνο» στην εργοδοσία και την κυβέρνηση για να ξεδιπλώνουν την επίθεσή τους, με πρόσχημα την πανδημία. Αλλά και για να απαντηθούν πειστικά οι κάλπικες προσδοκίες για την «κεϊνσιανή διαχείριση», για την «πράσινη ανάπτυξη» και την «ψηφιακή οικονομία». Να πειστούν περισσότεροι εργαζόμενοι ότι οι κρίσεις είναι αποτέλεσμα της φυσιολογικής λειτουργίας του καπιταλισμού και όχι ενός «ξεστρατίσματός» του. Οτι φέρνουν στην επιφάνεια τα ξεπερασμένα όριά του.
Στο μέτωπο των Εργασιακών, όπου κυβέρνηση και εργοδοσία φέρνουν νέα άγρια μέτρα με «ανατροπές του αιώνα»: Αποδιάρθρωση του εργάσιμου χρόνου και επιβολή 10ωρης δουλειάς, νέο χτύπημα στην Κοινωνική Ασφάλιση, περιορισμοί στη συνδικαλιστική δράση και το απεργιακό δικαίωμα. Ολα όσα δηλαδή είναι τα «συνοδευτικά» του «Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης», της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Στις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά και στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ώστε να αναπτυχθεί ακόμα καλύτερα το βασικό κριτήριο: Οτι σε αυτό το σύστημα που σπαράσσεται από τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις, ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από την περιβόητη «γεωστρατηγική αναβάθμιση», ότι οι «διευθετήσεις» που μαγειρεύονται δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ για τα κυριαρχικά δικαιώματα. Οτι οι συγκρούσεις, είτε αυτές εκφράζονται διπλωματικά είτε με «εμπορικούς πολέμους» είτε με βόμβες, είναι το μόνιμο στοιχείο ενός συστήματος που σαπίζει, και ότι οι λαοί δεν έχουν να αναμένουν τίποτα από πρόσκαιρους «συμβιβασμούς» που απλά τροφοδοτούν την επόμενη κλιμάκωση των ανταγωνισμών.
Στην Υγεία και την εξέλιξη της πανδημίας, ώστε να ενισχυθεί η γραμμή που συγκρούεται με τη λογική «κόστους - οφέλους», που βάζει στο επίκεντρο τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων για μέτρα προστασίας, για δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Για να αναδειχθεί η τεράστια αντίφαση ανάμεσα στις σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης για αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, και στην υποβάθμιση του συστήματος Υγείας, ως αποτέλεσμα της επιχειρηματικής λειτουργίας. Επίσης, στην Παιδεία, με τις ελπιδοφόρες κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, δείγμα της αγανάκτησης που υπάρχει ειδικά στη νέα γενιά για την αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων.
Στο μέτωπο της καταστολής και του αυταρχισμού, για να αναδειχθεί ακόμα καλύτερα ότι πρόκειται για μέρος της στρατηγικής της αστικής τάξης για την ένταση της εκμετάλλευσης.
Για τις εξελίξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα, για να αναδείξουμε τα κάλπικα δίπολα «προόδου - συντήρησης», την προσπάθεια που κάνουν όλα τα αστικά κόμματα να ενσωματώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Για να χρεοκοπήσουν σε περισσότερους εργαζόμενους και νεολαίους οι αυταπάτες που καλλιεργεί η σοσιαλδημοκρατία και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, η προσπάθεια να ξαναζεσταθεί η σούπα της κυβερνητικής εναλλαγής.
Τα κείμενα των Θέσεων μπορούν να θωρακίσουν ακόμα καλύτερα τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος, πρωτοπόρους εργαζόμενους, ανθρώπους του μόχθου, αφομοιώνοντας το συμπέρασμα - κλειδί από τις ίδιες τις εξελίξεις της 4ετίας που πέρασε: Οτι όσο η οικονομία οργανώνεται με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, όσο η εξουσία παραμένει στα χέρια της αστικής τάξης, τόσο θα χειροτερεύει η θέση των εργαζομένων. Οτι όλες αυτές οι εξελίξεις αναδεικνύουν περίτρανα την ανάγκη του Σοσιαλισμού - Κομμουνισμού, της οργάνωσης της οικονομίας με κριτήριο την ολόπλευρη ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου