«Εχει αρχίσει να γράφεται ο επίλογος αυτής της πρωτοφανούς περιπέτειας», «είναι το τελευταίο μίλι προς την ελευθερία», «κερδίζουμε τον πόλεμο», «το Πάσχα θα κάνουμε Ανάσταση», είναι μερικά απ' όσα ακούγονται τις τελευταίες μέρες από τον πρωθυπουργό και άλλα στελέχη της κυβέρνησης, σχετικά με την πορεία της πανδημίας. Το γεγονός ότι η συντονισμένη αυτή προσπάθεια καλλιέργειας προσδοκιών συμπίπτει με την ανακοίνωση του νέου lockdown δεν είναι καθόλου τυχαίο. Δεν είναι όμως και η πρώτη φορά που η κυβέρνηση βλέπει «φως στην άκρη του τούνελ». Τα ίδια έλεγε και πέρυσι την άνοιξη, εν αναμονή της έναρξης του Τουρισμού, που τελικά συντέλεσε καθοριστικά στην αναζωπύρωση των κρουσμάτων, καθώς έγινε χωρίς τα αναγκαία μέτρα. Τα ίδια έλεγε και τον περασμένο Δεκέμβρη, μετά τις ανακοινώσεις για τα εμβόλια, οι οποίες όμως διαψεύστηκαν με πάταγο.
Τώρα, διαπιστώνοντας ξανά την ανησυχία του κόσμου από τα άνοιξε - κλείσε και τις καθυστερήσεις στους εμβολιασμούς, αλλά και την αγανάκτησή του, επειδή όλα φορτώνονται στην ατομική ευθύνη («από μας εξαρτάται αν η βεντάλια των περιορισμών θα ανοίγει και θα κλείνει κάθε φορά», έλεγε τις προάλλες ο πρωθυπουργός) η κυβέρνηση ξαναπιάνει το ρόλο του «καλού» και προσπαθεί να «μαλακώσει» τις αντιδράσεις και τη δίκαιη αγανάκτηση. Ο λαός έχει όμως πολλά μίλια να διανύσει ακόμα προς την «ελευθερία» από την πανδημία, για την οποία όλοι οι ειδικοί συγκλίνουν στο ότι θα παραμένει απειλή για πολύ καιρό ακόμα. Και για να μείνει δυνατός και υγιής, χρειάζεται τώρα να διεκδικήσει ουσιαστικά μέτρα προστασίας, προσπερνώντας τον εφησυχασμό και τις προσδοκίες που καλλιεργεί η κυβέρνηση, για να συγκαλύψει τις εγκληματικές ευθύνες της και την ανάγκη εδώ και τώρα να πάρει μέτρα.
Το ...κουστούμι του νέου lockdown διαφημίζουν από προχτές τα κυβερνητικά στελέχη και τα αστικά ΜΜΕ, λέγοντας ξανά και ξανά ότι οι νέοι περιορισμοί «κοστίζουν 3 δισ. ευρώ». Παρουσιάζουν σχεδόν ως «χάρη» και «μεγαλοψυχία» της κυβέρνησης προς τον λαό το γεγονός ότι παίρνει τη «γενναία» απόφαση για ένα ακόμα lockdown, παρά το «κόστος», το οποίο τάχα δεν υπολογίζει μπροστά στην προστασία της υγείας. Μα ακριβώς επειδή κινείται με μόνο κριτήριο το «κόστος - όφελος» για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους, σταθμίζοντας οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες για να διαμορφώσει κάθε φορά το «μείγμα» διαχείρισης της πανδημίας, καταφεύγει σε περιορισμούς, κλεισίματα, πρόστιμα κ.λπ. Ακριβώς επειδή θεωρεί «κόστος» την ουσιαστική προστασία του λαού σε χώρους δουλειάς και Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τη λήψη μέτρων ενίσχυσης του συστήματος Υγείας, Πρόληψης κ.ο.κ. καταφεύγει, όπως και όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ, σε τέτοια μέτρα. Οπότε, πάει πολύ να διαφημίζεται κι από πάνω ως «γενναιόδωρη». Η πείρα των εργαζομένων εδώ κι ένα χρόνο είναι πολύ μεγάλη πλέον και δεν αφήνει περιθώρια για τέτοιες λαθροχειρίες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου