Στυλοβάτες της κερδοφορίας των πολυεθνικών του Φαρμάκου, που παράγουν το εμβόλιο για τον κορονοϊό, δεν είναι μόνο τα κράτη και οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, που χρηματοδοτούν αφειδώς την έρευνα και προαγοράζουν εκατοντάδες εκατομμύρια δόσεων, αλλά και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, ο οποίος ανεβαίνει σε άλλη «πίστα» όταν μιλάμε γα τη Διεθνή Συνδικαλιστική Οργάνωση IndustriALL, μέλος της ITUC (International Trade Union Confederation). Την ώρα μάλιστα που αποκαλύπτονται σε όλη τους την έκταση οι συνέπειες από την παραγωγή και διανομή του Φαρμάκου - εμπορεύματος με αποκλειστικό κριτήριο την κερδοφορία των πολυεθνικών, η συγκεκριμένη συνδικαλιστική οργάνωση αναλαμβάνει και ρόλο πλυντηρίου των φαρμακοβιομηχανιών, εκθειάζοντας (!) τη συμβολή τους στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Σύμφωνα λοιπόν με την IndustriALL, «οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα», όπως χαρακτηρίζει τη χρηματοδότηση από τα κρατικά ταμεία - από την τσέπη δηλαδή του λαού - της έρευνας για τα εμβόλια, που καταλήγει να γίνεται κερδοφόρα πατέντα για τις φαρμακοβιομηχανίες, είναι «το καλύτερο δείγμα διεθνισμού»!
Στην «αρένα» όμως της καπιταλιστικής αγοράς, όχι μόνο δεν υπάρχει ...διεθνισμός, αλλά οι ανταγωνισμοί παίρνουν και άλλη διάσταση, όταν πρόκειται για την παρασκευή ενός εμβολίου για τον κορονοϊό, που στο πεδίο των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων ισοδυναμεί με «όπλο». Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά σε όλο το «σίριαλ» της παραγωγής του εμβολίου, από το πρώτο μέχρι το πιο πρόσφατο επεισόδιο, για να το διαπιστώσει. Τζογάροντας κυριολεκτικά με την υγεία και τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, τα μονοπώλια του Φαρμάκου «πατεντάρουν» την επιστημονική γνώση και τη δουλειά χιλιάδων επιστημόνων και εργαζομένων σε όλο τον κόσμο με μοναδικό κίνητρο το κέρδος. Αυτό η IndustriALL το παρουσιάζει ως «διεθνισμό» και αποθεώνει την «προθυμία» των εργαζομένων «να παράγουν τα εμβόλια και τα φάρμακα». Από τη δική τους όμως εργασία και σε βάρος των δικών τους αναγκών (ως πιθανοί ασθενείς, που θα έπρεπε να έχουν πρόσβαση σε δωρεάν και ασφαλή εμβόλια και φάρμακα) οι φαρμακοβιομηχανίες προϋπολογίζουν τεράστια κέρδη από την πώληση του εμβολίου τους (15 δισ. δολάρια μόνο για φέτος περιμένουν να εισπράξουν οι «Pfizer»/«BioNTech»).
Σήμερα, η αξία της παγκόσμιας παραγωγής στο Φάρμακο ξεπερνάει τα 1,5 τρισ. δολάρια, όταν το 2001 αποτιμούνταν στα 390 δισ. δολάρια. Μαζί με άλλους κλάδους, καταγράφεται στις πρώτες θέσεις των πιο κερδοφόρων σε παγκόσμιο επίπεδο. Αντίστροφα, ο μέσος μισθός για εκατομμύρια εργαζόμενους έχει μειωθεί, ειδικά μετά την τελευταία κρίση. Χιλιάδες απολύσεις «συνοδεύουν» την ένταση της εκμετάλλευσης, μέσα από την εκτόξευση της παραγωγικότητας, με την εισαγωγή όλο και πιο νέων τεχνολογιών στην παραγωγή. Κι ενώ με αφορμή την πανδημία οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο ανοίγουν τους κρουνούς της χρηματοδότησης και των μέτρων στήριξης για τη φαρμακοβιομηχανία, όπως και για άλλους «δυναμικούς» και «εξωστρεφείς» κλάδους της οικονομίας, τα δημόσια συστήματα Υγείας έχουν ξεπεράσει τα όρια της κατάρρευσης από τις ελλείψεις και την υποχρηματοδότηση, ασθενείς αποκλείονται από τα νοσοκομεία και τις άλλες δομές που λειτουργούν πλέον ως «μιας νόσου», εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ πληρώνονται ως άμεση συμμετοχή των ασθενών στα Φάρμακα, χώρια η συμμετοχή του κράτους και των Ταμείων, που είναι κι αυτά λεφτά του λαού.
«Η στάση (των φαρμακοβιομηχανιών) την περίοδο της πανδημίας θα κρίνει τη βιομηχανία του φαρμάκου», διαπιστώνει η IndustriALL, προσπαθώντας να απορροφήσει σαν «αμορτισέρ» τις δικαιολογημένες αντιδράσεις από το όργιο των ανταγωνισμών στο προσκήνιο και το παρασκήνιο για το μεγαλύτερο κέρδος, που φρενάρει τις παραγωγικές δυνατότητες στην παρασκευή του εμβολίου, προκαλώντας θανατηφόρες ελλείψεις στην αγορά. Σαν να μη συνεχίζεται ακόμα και τώρα μπροστά στα μάτια των εργαζομένων και του λαού το μακάβριο παζάρι για τα συμβόλαια και τις πατέντες, πάνω στην πλάτη των θυμάτων της πανδημίας. Σαν να μη γεμίζουν ολόκληρο βιβλίο τα παγκόσμια επιχειρηματικά «σκάνδαλα», πολλά από τα οποία έχουν για πρωταγωνιστές τις φαρμακοβιομηχανίες. Είναι όλα αυτά «σημεία των καιρών» της πανδημίας, που έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η παραγωγή για τα κέρδη δεν μπορεί ποτέ και πουθενά να συνυπάρξει με τις ανάγκες του λαού. Κι ότι διέξοδο από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων μπορεί να δώσει μόνο ο αγώνας για προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων του, απαιτώντας και την κατάργηση της πατέντας, που συνδέεται άμεσα με τα κέρδη των μονοπωλίων, θυσιάζοντας ανθρώπινες ζωές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου