Οσο κι αν οι εξελίξεις αυτές είναι ακόμα ρευστές και εντάσσονται στο εν εξελίξει ιμπεριαλιστικό παζάρι, αξίζει να θυμηθεί κανείς τα πανηγύρια για τον «EastMed», που «με τη στήριξη των ΗΠΑ» ήταν το «απόλυτο όπλο» για την ακύρωση τάχα των τουρκικών διεκδικήσεων, επειδή σύμφωνα με τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, «συνδέει» τα συμφέροντα των ενεργειακών ομίλων των ΗΠΑ με τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Το ίδιο ισχύει και με τις συμφωνίες καθορισμού ενός τμήματος της ελληνο-αιγυπτιακής ΑΟΖ, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να κρύψει τους επικίνδυνους συμβιβασμούς (π.χ. μικρότερη επήρεια στα νησιά, ακόμα και στην Κρήτη) ως «λεπτομέρειες» μπροστά στη «μεγάλη εικόνα», παρουσιάζοντάς την ως συμφωνία «που ακυρώνει τις τουρκικές διεκδικήσεις» και άλλα τέτοια. Τι αποδεικνύεται λοιπόν ξανά; Οτι τα σχέδια για την «περιφερειακή αγορά Ενέργειας» που προωθούν ΗΠΑ - ΕΕ, με το βλέμμα και στην ενεργειακή απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, όχι μόνο δεν σηματοδοτούν «ασφάλεια» και «σταθερότητα», αλλά είναι «Κερκόπορτα» τεράστιων κινδύνων για τον λαό, από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας. Δεν είναι «ασπίδα» για τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου, αλλά «βαρίδι», που οδηγεί σε επικίνδυνες διευθετήσεις και διαμορφώνει προϋποθέσεις για τον επόμενο γύρο των ανταγωνισμών. Κυβέρνηση ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που στηρίζουν αυτούς τους σχεδιασμούς για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, είναι ξανά εκτεθειμένοι απέναντι στον λαό.
«Είναι διαχρονικό το φλερτ της Δεξιάς με τον αυταρχισμό», «Η αποτυχία της κυβέρνησης φέρνει φθορά, η φθορά αυταρχισμό», «Η κυβέρνηση επιλέγει να βαδίσει στα χνάρια του Ερντογάν ποντάροντας στην ένταση και την καταστολή»... Είναι άπειρες οι φορές που ο πρόεδρος και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκστόμισαν τέτοιους ισχυρισμούς. Στόχος τους είναι να συγκαλύψουν και να αποπροσανατολίσουν από τις πραγματικές αιτίες έντασης της κρατικής καταστολής, η οποία πάει χέρι χέρι με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και είναι «δίδυμο αδελφάκι» με την προσπάθεια ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας απ' όλες τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Αυτό επιβεβαίωσε άλλωστε και η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ: Ξαμόλησε πρώτος τις «αύρες» εναντίον του «εχθρού λαού», επί των ημερών του αστυνομικές δυνάμεις έκαναν έφοδο σε υπό κατάληψη Γυμνάσια και Λύκεια, συλλαμβάνοντας μαθητές, αγωνιζόμενοι αγρότες, στελέχη του οργανωμένου αγροτικού κινήματος, δέχτηκαν πρωτοφανείς διώξεις, τα ΜΑΤ χτύπησαν κινητοποιήσεις ενάντια σε πλειστηριασμούς, ενισχύθηκαν οι νόμοι ενάντια στην απεργία... Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αξιοποιήσει την κλιμάκωση της καταστολής από την κυβέρνηση της ΝΔ για να συντηρεί τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές «πρόοδος - συντήρηση», «δημοκρατία - αυταρχισμός», καλώντας το λαό σε «αντιδεξιά» μέτωπα και ξαναζεσταίνοντας το παραμύθι μιας πιο «δίκαιης» και «δημοκρατικής» διαχείρισης του σάπιου συστήματος που όλοι μαζί υπηρετούν.
«Τα ρέστα» της για την ιδιωτική ασφάλιση δίνει η κυβέρνηση, υποσχόμενη νέες φορολογικές απαλλαγές στις εταιρείες του κλάδου και «νέες ευκαιρίες», με την προωθούμενη ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων. Μιλώντας στην ετήσια τακτική Συνέλευση των Ασφαλιστικών Εταιρειών, ο υπουργός Εργασίας ανέφερε πως «είμαστε εξίσου ανοιχτοί στην παρουσία της ιδιωτικής ασφάλισης στις διαφορετικές της μορφές. Είναι μια ευρωπαϊκή πολιτική άλλωστε. Δεν είναι κάτι παράξενο! Παράξενη είναι η ενοχοποίηση της ιδιωτικής ασφάλισης. Ασφαλώς, χρειάζονται αυστηροί κανόνες και εποπτεία!». Η κυβέρνηση προσπαθεί να «απενοχοποιήσει» τη δράση των κορακιών της Ασφάλισης, που ευθύνονται για εκατοντάδες χρεοκοπίες ανά τον κόσμο, αφήνοντας «επί ξύλου κρεμάμενους» εκατομμύρια ασφαλισμένους, αφού πρώτα μάδησαν τις εισφορές μιας ζωής. Οσο για την επίκληση των «αυστηρών κανόνων» και της «εποπτείας», μόνο γέλιο προκαλεί. Κανείς δεν μπορεί να προστατέψει τις εισφορές των ασφαλισμένων από το «μπλέντερ» του χρηματιστηρίου και τους «νόμους της αγοράς», όπου παίζονται άγρια κερδοσκοπικά και επενδυτικά παιχνίδια. Οσο για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών από την 1η Γενάρη, ο υπουργός ισχυρίστηκε ότι «ειδικά αυτό το μέτρο θα μπορούσε να λειτουργήσει υπέρ του 2ου και του 3ου πυλώνα ασφάλισης, για ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις εργαζομένων, με χρήματα που τυχόν περισσεύουν για αποταμίευση...». Αυτό δηλαδή που η κυβέρνηση παρουσιάζει υποκριτικά ως «ελάφρυνση» για τους εργαζόμενους και «αύξηση» στο μισθό τους, δεν είναι παρά ένα μελλοντικό «μπόνους» για τις ασφαλιστικές, όπου αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να καταφύγουν με μεγάλο ρίσκο οι ασφαλισμένοι, για να καλύψουν έστω κι ένα τμήμα της χασούρας στις συντάξεις, που προδιαγράφουν οι εισφοροαπαλλαγές της εργοδοσίας και οι επιπτώσεις της στα ασφαλιστικά ταμεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου