Εξώδικο σε συνδικαλίστρια από επιχείρηση τροφίμων για ομιλία της σε διαδικτυακή εκδήλωση της ΟΓΕ

Καταγγελία του Εργατικού Κέντρου και του Συνδικάτου Τροφίμων

 

Η «δήλωση μετανοίας» που ζητάει η εργοδοσία

Σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης όσων σηκώνουν κεφάλι και διεκδικούν τα δικαιώματά τους, προχώρησε στις 8 Μάρτη η εργοδοσία επιχείρησης τροφίμων στη Λάρισα, στέλνοντας εξώδικο προς την αναπληρώτρια γραμματέα του Συνδικάτου Τροφίμων - Ποτών - Γάλακτος Ν. Λάρισας, για τη συμμετοχή της και τα όσα είπε, χωρίς να κατονομάζει μάλιστα κάποια συγκεκριμένη επιχείρηση, σε διαδικτυακή εκδήλωση της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ). Θέμα της εκδήλωσης, που ...ερέθισε τις «ευαίσθητες κεραίες» της εργοδοσίας, ήταν: «Αποκαλύπτουμε τους πραγματικούς ενόχους. Χτίζουμε ασπίδα προστασίας στην πολύμορφη βία κατά των γυναικών».

Πιο συγκεκριμένα, η επιχείρηση απειλεί την συνδικαλίστρια πως «η υπόθεση θα οδηγηθεί στις υπεύθυνες κατά νόμο αρχές και στα αρμόδια Δικαστήρια» για στοχοποίηση της επιχείρησης! Εναλλακτικά, η εργοδοσία τής δίνει τη δυνατότητα να ...μετανοήσει και να ξεκαθαρίσει ότι στο συγκεκριμένο εργοστάσιο δεν υπάρχουν ζητήματα οποιασδήποτε μορφής βίας απέναντι σε εργαζόμενες.

Το κωμικοτραγικό στην όλη υπόθεση είναι ότι η διοίκηση της επιχείρησης την ίδια μέρα που έστελνε το εξώδικο, την 8η Μάρτη, Διεθνή Μέρα της Γυναίκας, ανέβαζε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανάρτηση για να αποδώσει φόρο τιμής στις γυναίκες, τις οποίες τιμά κάθε μέρα...

Την εργοδοτική αυτή πρόκληση καταγγέλλουν με ανακοίνωσή τους το Εργατικό Κέντρο και το Συνδικάτο Τροφίμων - Ποτών - Γάλακτος Ν. Λάρισας, δηλώνοντας ότι «το εργατικό κίνημα δεν υπογράφει δηλώσεις μετάνοιας στους βιομήχανους». Τονίζει πως η εργοδοσία στοχοποιεί την εργαζόμενη «για την πρωτοπόρα δράση της μέσα στο εργοστάσιο, γιατί πρωτοστατεί, αγωνίζεται, διεκδικεί τα δικαιώματα των συναδέλφων της. Επιδιώκει να διαμορφώσει κλίμα τρομοκρατίας ώστε κανένας εργαζόμενος, καμία εργαζόμενη να μη σηκώσει κεφάλι, να μην διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Αν πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο θα σταματήσει το εργατικό κίνημα να διεκδικεί, να παλεύει, να αγωνίζεται, είναι βαθιά γελασμένοι!».

Στην ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου αναδεικνύεται μεταξύ άλλων πως στην εν λόγω επιχείρηση, «για πολλά χρόνια μέχρι το 2019 δεν πληρώνονταν δεκάδες ώρες υπερωρίας το μήνα. Οι υπερωρίες άρχισαν να πληρώνονται μετά από έντονες αντιδράσεις των εργαζομένων και την παρέμβαση του σωματείου το 2019. Οι εργαζόμενοι εργάζονται 6ήμερο και αρκετές φορές 7ήμερο "για να βγει η δουλειά" και πάλι με μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή του μεροκάματου της Κυριακής. Πολλοί εργαζόμενοι λόγω των συνθηκών εργασίας στο εργοστάσιο έχουν πάθει διάφορες σημαντικές μυοσκελετικές βλάβες στη μέση, στα χέρια τους κ.λπ., για κάποιες από τις οποίες χρειάστηκε να γίνουν και χειρουργικές επεμβάσεις. Η απαίτηση της διοίκησης της επιχείρησης ήταν να συνεχίσουν να εργάζονται στο ίδιο πόστο, παρά το ότι επιβαρύνεται και πάλι η κατάσταση της υγείας τους, χωρίς να παίρνονται μέτρα για να προστατευτεί η υγεία των εργαζομένων. Από τον Μάρτη του 2020 δεκάδες εργαζόμενοι της επιχείρησης έχουν μπει στο καθεστώς της αναστολής εργασίας και αμείβονται με 534 ευρώ το μήνα και αν... ενώ παράλληλα εργαζόμενοι στην επιχείρηση εργάζονταν υπερωρίες. (...) Ολα τα παραπάνω συνιστούν εργοδοτική ασυδοσία, είτε υπάρχουν νόμοι κομμένοι και ραμμένοι έτσι ώστε ο εργοδότης να προωθεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες του είτε όχι, αφού ο εργοδότης αξιοποιεί τη θέση ισχύος που έχει σε σχέση με τον εργαζόμενο για να επιβάλει αυτό που θέλει».

Αντίστοιχα το Συνδικάτο τονίζει πως «η συναδέλφισσα στην τοποθέτησή της αναφέρθηκε γενικώς στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενες στους χώρους δουλειάς, στις πιέσεις που δέχονται τόσο στον κλάδο των τροφίμων αλλά και σε άλλους κλάδους, χωρίς βέβαια να αναφερθεί σε κάποια συγκεκριμένη εταιρεία. Γιατί άραγε η αντίδραση της εταιρείας; Μήπως "έχει τη μύγα και μυγιάζεται", όπως λέει και ο λαός μας;».

Ταυτόχρονα, καλούν τους εργαζόμενους σε συλλογικό αγώνα και διεκδίκηση, σπάζοντας τη σιωπή και φέρνοντας στην επιφάνεια τα προβλήματα στους εργασιακούς χώρους, την εκμετάλλευση και την παραβίαση ακόμα και αυτής της εργατικής νομοθεσίας που έχει απομείνει, τονίζοντας πως «με την οργάνωσή μας στο σωματείο να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες εργασίας, με εργασιακά δικαιώματα και μισθούς που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των οικογενειών μας. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα! Οπλο μας είναι η οργάνωση, η ενότητα και η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων».

Ριζοσπάστης