Και επειδή ο υπουργός προσπάθησε να «πουλήσει» το μέτρο ως θετικό τάχα για τους εργαζόμενους στους κλάδους όπου τώρα καταργείται η αργία της Κυριακής, λέγοντας ότι θα υπάρχει «αυξημένη προφανώς πληρωμή κατά 75%, όπως συμβαίνει και σε άλλους κλάδους», ας ρωτήσουν οι εργαζόμενοι στα logistics, στα data centers και αλλού τους συναδέλφους τους στο Εμπόριο τι σημαίνει δουλειά την Κυριακή για την υγεία, την οικογενειακή και προσωπική τους ζωή. Χώρια που το 75% που διαλαλεί ο υπουργός είναι θέμα χρόνου να καταργηθεί και τυπικά (εκεί που εφαρμόζεται...) όσο η δουλειά τις Κυριακές γίνεται ο κανόνας και όχι η εξαίρεση για το σύνολο της οικονομίας.
Για νέες αυξήσεις έως και 7% στα τιμολόγια της λαϊκής κατανάλωσης προετοιμάζουν το έδαφος ΔΕΗ και κυβέρνηση, με διαρροές για το πόσο «απρόσμενα» έχουν εκτιναχτεί οι τιμές του διοξειδίου του άνθρακα στα «χρηματιστήρια ρύπων», κάνοντας δύσκολο για τη ΔΕΗ να απορροφήσει τέτοιες αυξήσεις, ενώ προηγουμένως υπόσχονταν ακόμα και μειώσεις, με την εφαρμογή του «μοντέλου στόχου» και την αύξηση της συμμετοχής των ΑΠΕ στο μείγμα κατανάλωσης. Οι νέες αυξήσεις, όμως, οι δεύτερες μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, έρχονται τη στιγμή που η συμμετοχή των ΑΠΕ στην κατανάλωση βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, ενώ και το πολυδιαφημισμένο «μοντέλο στόχος» της ΕΕ ξεκίνησε να λειτουργεί εδώ και πάνω από 6 μήνες. Τι επιβεβαιώνεται, λοιπόν; Οτι από την περιβόητη «απελευθέρωση» του τομέα Ενέργειας, το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων και την προώθηση των πανάκριβων ΑΠΕ, την πολιτική δηλαδή που υπηρετούν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα στην ΕΕ και στη χώρα μας, ο λαός δεν έχει να προσδοκά κανένα όφελος. Αντίθετα, πληρώνει διπλά και τρίδιπλα το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας, με νέα «πράσινα» χαράτσια, πανάκριβους λογαριασμούς και ενεργειακή φτώχεια «στο τετράγωνο», πλάι βέβαια στο σάρωμα εργασιακών δικαιωμάτων στον κλάδο και την εκτεταμένη καταστροφή στο περιβάλλον, π.χ. με τις ανεμογεννήτριες. Γι' αυτό και οι αυξήσεις της ΔΕΗ δεν είναι παρά μια «εικόνα από το μέλλον» για το πού θα οδηγήσει το περιβόητο «πράσινο new deal», που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά και του «σχεδίου ανάκαμψης» της κυβέρνησης...
«Πονηρούλης» ο υπουργός Οικονομικών του 3ου μνημονίου, προσπάθησε την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή να μπλέξει το ΚΚΕ στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ξεπλυθεί από την αντεργατική του πολιτική, ζητώντας «συνεργασία» απέναντι στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Πρόκειται για το γνωστό παραμύθι με τα «αντιδεξιά» και «αντινεοφιλελεύθερα» μέτωπα, τα οποία ξαναζεσταίνει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, για να σερβίρει σάπιες ελπίδες στον λαό. Εχει το θράσος, μάλιστα, να εγκαλεί το ΚΚΕ, επειδή δεν βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ ως το «μικρότερο κακό»! Είπε μεταξύ άλλων: «Και μια κουβέντα για το ΚΚΕ, που αρέσκεται να λέει "ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου". Βεβαίως κάναμε και μια δεύτερη υποχώρηση για το 50% απαρτία στα πρωτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα (σ.σ. για την απεργία). Στο νομοσχέδιο που έχουμε μπροστά μας του κ. Χατζηδάκη έχει πολύ περισσότερα από αυτά. Και λέτε τώρα ότι επειδή ψηφίσαμε το 50% δεν μπορούμε να συμμαχήσουμε (...) Νομίζω είναι ανόμοια πράγματα, που πρέπει να τα σκεφτείτε στην πολιτική σας, πώς πάμε μπροστά και τι ελπίδα δίνουμε σ' αυτόν τον κόσμο». Το δίλημμα, δηλαδή, που βάζει στον λαό είναι «ποιος θα σε σφάξει καλύτερα»! Δεν είναι, πάντως, η πρώτη φορά που απευθύνεται με αυτόν τον τρόπο στο ΚΚΕ. Να ένα απόσπασμα από παλιότερη ομιλία του: «Μόνο ένα παράπονο έχω από το ΚΚΕ. Δίνει την εντύπωση ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Οτι μέσα σε αυτόν τον καπιταλισμό που είμαστε πρέπει να καθίσουμε στα αυγά μας για να περιμένουμε καλύτερες ημέρες (...) Ολα σας τα συγχωρώ αλλά ότι δημιουργείτε απελπισία και δεν ενώνεστε με ανθρώπους για να υπάρχει ελπίδα, αυτό δεν θα σας το συγχωρέσει το λαϊκό κίνημα». Πότε τα έλεγε αυτά; Τον Μάη του 2016, στη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου με εφαρμοστικούς του τρίτου μνημονίου, που αποτέλειωσε ό,τι είχαν αφήσει όρθιο τα προηγούμενα δύο! Για τέτοια ...ελπίδα μιλάμε. Πραγματική λεπίδα για τον λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου