Οι εργατοϋπάλληλοι αποφασισμένοι να δυναμώσουν την πάλη
Εμπραχτη αποδοκιμασία της πολιτικής της ένταξης της ΕΟΚ
ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ πενήντα χιλιάδες εργαζόμενοι σ' όλη τη χώρα πήραν μέρος χθες σε απεργίες, αγωνιστικές συγκεντρώσεις και μαχητικές πορείες και διαδήλωσαν την αντίθεσή τους στην αντεργατική και αυταρχική πολιτική της κυβέρνησης. Διατράνωσαν, επίσης, την απόφασή τους να δυναμώσουν την πάλη τους για να πετύχουν τη λύση των οξυμένων προβλημάτων και δίκαιων αιτημάτων τους. Οι αγωνιστικές εκδηλώσεις που συνέπεσαν με τη συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου για την επικύρωση της συμφωνίας ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ, αποτέλεσαν έμπραχτη καταδίκη της πολιτικής για την ενσωμάτωση της Ελλάδας στο συνασπισμό αυτό των μονοπωλίων. Το σύνθημα «Οχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων» αντήχησε μυριόστομο (...)
Με μαχητική πορεία χιλιάδων οικοδόμων από την οδό Ιπποκράτους προς το υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών και δεύτερη ογκώδη συγκέντρωση στην οδό Αριστοτέλους, κορυφώθηκαν οι χθεσινές αγωνιστικές εκδηλώσεις όλων των εργαζομένων στις οικοδομές στην Αθήνα και στον Πειραιά. Η 24ωρη απεργία στο κέντρο της Αθήνας, στις συνοικίες, στον Πειραιά και σ' όλη τη χώρα σημείωσε πλήρη επιτυχία (...)
Το ποσοστό συμμετοχής στην απεργία κυμάνθηκε από 95% μέχρι 100%. Αγωνιστική και επιβλητική ήταν η συγκέντρωση που συγκροτήθηκε από τις 9 το πρωί στο θέατρο «ΔΙΑΝΑ». Χιλιάδες οικοδόμοι κατάκλυσαν ασφυκτικά το θέατρο και τις στοές (...)
Το σύνθημα «ΟΧΙ στην ΕΟΚ των μονοπωλίων» κυριάρχησε σ' όλες τις εκδηλώσεις, ακριβώς τη στιγμή που συνεχίζεται στη Βουλή η μεθοδευμένη και τυπική συζήτηση για την επικύρωση της συμφωνίας για την ένταξη (...)
«Ο αγώνας μας - τόνισε - είναι σκληρός γιατί έχουμε να κάνουμε με την ίδια την κυβέρνηση, κυβέρνηση των μονοπωλίων, που μόνο τη γλώσσα της πάλης και της ατσάλινης ενότητας καταλαβαίνει... Ο υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών, εκφράζοντας τη θέση της κυβέρνησης, είπε όχι σε όλα μας τα αιτήματα. Το ίδιο έλεγαν και οι κυβερνητικοί αρμόδιοι σε άλλες εποχές. Εμείς, όμως, ξέρουμε πως αναγκάστηκαν τελικά να δεχθούν λύσεις σε μια σειρά σοβαρά προβλήματα.
Γι' αυτό και τώρα η απάντησή μας είναι μία: Ενότητα - πάλη - συσπείρωση στα σωματεία και την Ομοσπονδία».
Στις 28 Ιούνη 1979, την ίδια μέρα που ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευε πλούσιο ρεπορτάζ για τις μεγάλες κινητοποιήσεις των οικοδόμων, η Βουλή ψήφισε τη συνθήκη ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Η συνθήκη υπερψηφίστηκε από 193 βουλευτές (ΝΔ, «ΚΚΕ Εσωτερικού», ΕΔΑ, ΚΟΔΗΣΟ, ΕΔΗΚ, «Εθνική Παράταξη», ανεξάρτητοι). Στη συζήτηση και την ψηφοφορία δεν συμμετείχαν το ΚΚΕ αλλά και το ΠΑΣΟΚ, που τότε υποστήριζε το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Η «σχέση» της Ελλάδας με την ΕΟΚ άρχισε το 1961, όταν υπογράφηκε η Συμφωνία Σύνδεσης. Ωστόσο, η Συμφωνία Σύνδεσης «πάγωσε» με την εγκαθίδρυση στην Ελλάδα της δικτατορίας της 21/4/1967, αφού οι τυπικές αναφορές της ιδρυτικής συνθήκης της ΕΟΚ αφορούσαν τη λειτουργία της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας.
Μετά την ανατροπή της χούντας, στις 12 Ιούνη 1975, η Ελλάδα υπέβαλε αίτηση πλήρους ένταξης στην ΕΟΚ και μετά από τις σχετικές διαπραγματεύσεις, στις 28 Μάη 1979, υπογράφηκε η Πράξη Προσχώρησης στην ΕΟΚ. Ενα μήνα μετά, όπως αναφέραμε, εγκρίθηκε από τη Βουλή και την 1 Γενάρη 1981 η Ελλάδα έγινε το δέκατο μέλος της ΕΟΚ.
H ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ ήταν επιλογή της αστικής τάξης για να εξυπηρετηθούν τα δικά της συμφέροντα και στόχοι. Συνειδητά η αστική τάξη της χώρας και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι παραχώρησαν μέρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, προκειμένου να κατοχυρώσουν την εξουσία τους, να ενισχύσουν τους μηχανισμούς και τα μέσα για την πιο αποδοτική εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Η άρχουσα τάξη επεδίωκε, επίσης, με αυτή την επιλογή να ισχυροποιήσει τη θέση της στον διεθνή ανταγωνισμό, διεκδικώντας μεγαλύτερο κομμάτι από τη λεία της εκμετάλλευσης των λαών της Ευρώπης, άλλων λαών.
Σαράντα χρόνια μετά και ενώ τα αστικά κόμματα γιορτάζουν την επέτειο από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ο λαός μπορεί να εκτιμήσει ποιος ωφελήθηκε από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΟΚ/ ΕΕ. Τα περί «σύγκλισης», «ασφαλέστερου μέλλοντος» και άλλα ανάλογα γρήγορα αποδείχτηκαν κενά περιεχομένου. Οχι μόνο δεν «έφαγε ο ελληνικός λαός με χρυσά κουτάλια», όπως υπόσχονταν τα άλλα κόμματα, αλλά γνώρισε κυρίως επιδείνωση σε όλους τους δείκτες της ζωής και των δικαιωμάτων του. Η διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ αποδείχθηκε τελικά αντίπαλος του ελληνικού, όπως και των άλλων λαών.
Η διέξοδος για τον λαό βρίσκεται στην οργάνωση της πάλης για τα δικαιώματά του σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στην οικοδόμηση μιας μεγάλης συμμαχίας της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και των βιοπαλαιστών αγροτών, όλων των λαϊκών δυνάμεων του τόπου.
Σε αυτήν την προοπτική, με την εργατική τάξη, τον λαό στην εξουσία, με κοινωνικοποίηση του πλούτου, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας και αμοιβαία επωφελείς πραγματικά ισότιμες σχέσεις με άλλα κράτη και σε φιλία και κοινή πάλη με τους άλλους λαούς, η αποδέσμευση από την ΕΕ μπορεί να αποβεί προς το συμφέρον του ελληνικού λαού, σηματοδοτώντας την απαλλαγή του από τα σημερινά δεσμά και αδιέξοδα.
Βλ. περισσότερα:
- Δημήτρης Κουτσούμπας, «40 χρόνια στα δεσμά της ΕΕ: Ωρα για εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για τον ελληνικό λαό», Επί του... Περιστυλίου!, τχ. 19/11.5.2021, σελ. 10-11.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου