Κατά σχεδόν 8% αυξήθηκαν οι ενήλικες Ελληνες που κατείχαν περιουσία μικρότερη από 10.000 δολάρια (8.446 ευρώ) το 2020 σε σχέση με το 2019. Πλέον, ένας στους τέσσερις ενήλικες ανήκει σε αυτή την κατηγορία, σύμφωνα με έρευνα της «Credit Suisse», που σημαίνει ότι τα συνολικά του υπάρχοντα (εισοδήματα, καταθέσεις, ακίνητη περιουσία κάθε είδους) δεν ξεπερνάνε τα 8.500 ευρώ. Με δεδομένο μάλιστα ότι σ' αυτήν τη μαζική κατηγορία υπάρχει και μεγάλη διαστρωμάτωση, καταλαβαίνει κανείς ότι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων φυτοζωούν χωρίς καν τα αναγκαία για την επιβίωσή τους. Αντίστροφα, λιγότεροι από 70.000 ενήλικες στη χώρα μας διαθέτουν περιουσίες από 1 έως 50 εκατ. δολάρια. Η τάση αυτή αποτυπώνεται και παγκόσμια, όπου το 1,1% του ενήλικου πληθυσμού κατέχει περιουσία συνολικού ύψους 191,6 τρισ. δολάρια, που αντιστοιχεί στο 45,8% του παγκόσμιου πλούτου! Από την άλλη, το 55% του ενήλικου πληθυσμού στον πλανήτη κατέχει μόλις το 13,7% του παγκόσμιου πλούτου. Η έρευνα διαπιστώνει μάλιστα πως όσο αυξάνεται ο παγκόσμιος πλούτος, τόσο μεγαλώνει και το χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που τον παράγουν με τα χέρια και το μυαλό τους, από τη μια, και σε εκείνους που τον καρπώνονται, από την άλλη. Κι όπως δείχνει η σύγκριση των στοιχείων ανάμεσα στο 2019 και στο 2020, η τάση φτωχοποίησης πλατιών λαϊκών στρωμάτων επιταχύνεται σε συνθήκες πανδημίας και καπιταλιστικής κρίσης, ανεξάρτητα από την αναλογία στο μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής, φανερώνοντας τα ξεπερασμένα προ πολλού όρια αυτού του σάπιου για τις λαϊκές ανάγκες συστήματος.
Σε πρόσφατο άρθρο του, ένας γνωστός οικονομολόγος του ινστιτούτου «Μπρούγκελ» απαντάει στο πώς η «κλιματική δράση» θα επηρεάσει εισοδήματα, δουλειές και συνθήκες ζωής. Οπως γράφει, στο πλαίσιο της «πράσινης μετάβασης», «πολλές ενεργοβόρες κατοικίες (...) δύσκολα θα περάσουν τα τεστ της ουδετερότητας άνθρακα» και άρα θα «καταλήξουν αχρηστεμένα περιουσιακά στοιχεία». Προειδοποιεί επίσης ότι «ο βαθύς μετασχηματισμός των διατροφών που είναι πλούσιες σε κρέας θα διαταράξει αγροτικές και διατροφικές παραδόσεις αιώνων», κάνοντας δηλαδή το κρέας... χρυσάφι. Και καταλήγει με το εξής συμπέρασμα: «Το κόστος της μετάβασης θα είναι σημαντικό (...) Για να το πούμε με απλά λόγια, ένα σημαντικό μερίδιο του υφιστάμενου μετοχικού κεφαλαίου - κτίρια, μηχανήματα και οχήματα - θα πρέπει να πεταχτεί και να αντικατασταθεί προτού φτάσει στο τέλος της οικονομικής ζωής του. Το κατά πόσο αυτήν την απόσυρση θα την πυροδοτήσει η τιμολόγηση του διοξειδίου του άνθρακα ή οι αυστηρότεροι κανονισμοί όσον αφορά τις εκπομπές, είναι δευτερεύον». Εχουμε και λέμε λοιπόν: Για να βρουν διέξοδο τα συσσωρευμένα κεφάλαια και να ανοίξει ένας νέος κύκλος κερδοφορίας για το κεφάλαιο, είναι αναγκαίο να υπάρξει μια σαρωτική απαξίωση κεφαλαίου σε όλες του τις μορφές, όπως γίνεται τώρα με τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση», στο όνομα της κλιματικής αλλαγής. Το γεγονός εξάλλου ότι ο λαός φορτώνεται εξολοκλήρου τον λογαριασμό, επιβεβαιώνει ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη, ό,τι χρώμα κι αν έχει, είναι κατάμαυρη για τις πραγματικές ανάγκες του.
Ο ένας, σε άρθρο του στην «Καθημερινή», ερμηνεύει καταπώς τον βολεύει τα λόγια του Μίκη Θεοδωράκη και τον χαρακτηρίζει «κομμουνιστή ποιητική αδεία» για να τον διαχωρίσει από το ΚΚΕ. Επικαλείται γι' αυτό το «αποτρόπαιο πρόσωπο του ολοκληρωτισμού», που «καμιά σχέση δεν είχε με τον κομμουνισμό του Μίκη», «ξεχνώντας» ότι ο Μίκης, ανάμεσα σε πολλούς, κατήγγειλε με οργή την ταύτιση του κομμουνισμού με τον φασισμό και το κατασκεύασμα των δυο ολοκληρωτισμών, που γυρνάει το μύλο του αντικομμουνισμού και «βγάζει λάδι» τον φασισμό. Ο άλλος, στα «ΝΕΑ», ερμηνεύοντας κι αυτός τον Θεοδωράκη όπως τον βολεύει, ισχυρίζεται ότι ο Μίκης «θα χαμογελούσε αν μπορούσε να ακούσει τον ΓΓ του ΚΚΕ να χρησιμοποιεί τον επικήδειό του για να αναφερθεί στην "ανατροπή του σοσιαλισμού και τη νίκη της αντεπανάστασης στη Σοβιετική Ενωση", να επιτεθεί στην ΕΕ, να καταγγείλει την απόπειρα εξομοίωσης των ολοκληρωτισμών». Μόνο που στις συγκεκριμένες αναφορές, ο Δ. Κουτσούμπας χρησιμοποίησε στην ομιλία του φράσεις και σκέψεις του ίδιου του Μίκη. Δεν το κατάλαβε άραγε ο ...έμπειρος αρθρογράφος; Το κατάλαβε και με το παραπάνω. Αλλά η πραγματικότητα δεν κόλλαγε με όσα ήθελε να γράψει... Ετσι κάνουν οι «γραβατωμένοι» αντικομμουνιστές. Για να ξεχωρίσουν τάχα από τους άλλους, τους περιθωριακούς του πληκτρολογίου και τους γυρολόγους του αντικομμουνισμού, που τις τελευταίες μέρες στάζουν δηλητήριο, αισχρά ψέματα και φαρμάκι, ξύνοντας τον πάτο του βαρελιού με όλη τη σημασία των λέξεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου