Η σεμνή τελετή πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 12 Νοέμβρη, μέρα θανάτου του Χρήστου Τσακίρη, παρουσία των παιδιών του Σπύρου, Σμαράγδας, Στέλιου και των εγγονιών του. Παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Δημήτρη Παπατολίδη, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Επίσης το «παρών» έδωσαν συναγωνιστές, φίλοι και συνεργάτες, πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι.
Η προτομή τοποθετήθηκε στον κεντρικό δημοτικό χώρο πολιτιστικών δράσεων που θεμελίωσε ο Χρήστος Τσακίρης το 1986 και αποπερατώθηκε το 1995.
Στο αποτύπωμα της 12ετούς θητείας του Χρήστου Τσακίρη αναφέρθηκε ο δήμαρχος Παύλου Μελά, Δημήτρης Δεμουρτζίδης, τονίζοντας ότι «έβγαλε τη Σταυρούπολη στον ήλιο, έδωσε νόημα και περιεχόμενο στις λέξεις: Αφοσίωση, αγωνιστικό ήθος, διεκδίκηση, πυγμή, σκληρή δουλειά, σχέδιο, λύσεις στα προβλήματα, συνέπεια λόγων και πράξεων». Και πρόσθεσε πως επί θητείας του «οι πολίτες αισθάνθηκαν, ίσως για πρώτη φορά, περήφανοι για τον τόπο τους».
Η Σμαράγδα Τσακίρη εκ μέρους της οικογένειας, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην ιδιαίτερη αγάπη του στον πολιτισμό και στην έγνοια του για την κατασκευή νέων σχολικών υποδομών στη Σταυρούπολη.
Εκ μέρους του ΚΚΕ η δημοτική σύμβουλος Παύλου Μελά με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», Νικολέτα Θεογνώστου, τόνισε μεταξύ άλλων ότι το ΚΚΕ αποδίδει την τιμή που πρέπει και αρμόζει στον σύντροφο Χρήστο Τσακίρη, στο έργο και τη δράση του, στην παρακαταθήκη που άφησε πίσω του.
Τον τιμάμε, είπε, γιατί «η εργατική του καταγωγή, η προσφυγιά της οικογένειάς του, η συνάντησή του με τις επαναστατικές ιδέες, με τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, τη Νεολαία Λαμπράκη, έπειτα την οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ, ήταν αυτά που τον σημάδεψαν και καθόρισαν την εξέλιξη της προσωπικότητάς του και τη δράση του. Γιατί δεν λύγισε στη Λέρο και στη Γιούρα όπου εξορίστηκε στη διάρκεια της αμερικανοκίνητης φασιστικής δικτατορίας.
Γιατί δεν παρασύρθηκε από το ρεύμα της αντεπανάστασης και κάνοντας την κριτική του, στήριξε την προσπάθεια του Κόμματος για συγκέντρωση νέων δυνάμεων, θέτοντας και μετά την εκλογική ήττα του το '90 ξανά τον εαυτό του στην υπηρεσία του ΚΚΕ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. (...) και γιατί το '90 που δεν εξελέγη εκ νέου, γύρισε πάλι στη δουλειά, στην οικοδομή, εφαρμόζοντας στην πράξη την αρχή των κομμουνιστών για ανιδιοτελή προσφορά, δεν επεδίωξε να κάνει "καριέρα", ούτε αξιοποίησε τίποτα για προσωπικό του όφελος.
Τον τιμάμε βέβαια για το πολύ σημαντικό έργο που άφησε πίσω του τα χρόνια που ο δήμος είχε διοίκηση αγωνιστική, μαχητική. Σχολεία, παιδικές χαρές και πάρκα, η Μονή Λαζαριστών που είχε ρημάξει και η τότε διοίκηση την προστάτευσε από την καταστροφή και την σχεδίασε, διεκδίκησε χρηματοδότηση. Το Πολιτιστικό Κέντρο, που αποτελεί μέχρι και σήμερα σπίτι πολιτισμού για εκατοντάδες ομάδες και συλλόγους. "Βγήκε η Σταυρούπολη από τις λάσπες", δομήθηκε η πλειοψηφία των περιοχών με ρυμοτομικό σχέδιο, αξιοποιήθηκαν χώροι για διευκόλυνση των ανθρώπων και κάλυψη των αναγκών τους που εκείνη την περίοδο αυξάνονταν σταθερά. Ολα αυτά όμως πολλές φορές σε ευθεία σύγκρουση με μικρά και μεγάλα συμφέροντα, με επιχειρηματικά συμφέροντα που ήθελαν να αξιοποιήσουν έργα της περιοχής για δικό τους κέρδος. Το πιο μεγάλο έργο όμως ήταν ότι η διοίκηση του δήμου ήταν σταθερός συμπαραστάτης στους αγώνες των εργαζομένων για μια καλύτερη ζωή, για διεκδίκηση δικαιωμάτων, ήταν πραγματικό στήριγμα».
Τόνισε ότι ο Χρήστος Τσακίρης ανήκε σε εκείνη τη μεγάλη φουρνιά των λαϊκών, των κομμουνιστών δημάρχων, «που ορμώμενοι από τη ριζοσπαστική και με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα και μόνο, πολιτική του ΚΚΕ, δεν θέλησαν να γίνουν το μακρύ χέρι του ανελέητου κρατικού μηχανισμού, των αντιλαϊκών πολιτικών των εκάστοτε κυβερνήσεων.
(...) Η δέσμευσή μας σε αγωνιστές σαν και τον Τσακίρη είναι ότι συνεχίζουμε ανυποχώρητοι, χωρίς να λυπόμαστε θυσίες, θέλοντας να τραβήξουμε μαζί μας περισσότερους λαϊκούς ανθρώπους, ώστε να μπουν στον αγώνα, να δουν και να παλέψουν για την πραγματική διέξοδο. Γιατί, αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή για τους αγωνιστές που χάνουμε: Εμείς σήμερα να συνεχίσουμε το αγωνιστικό, το επαναστατικό τους έργο!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου