Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από τότε που ξέσπασε η καταστροφική πυρκαγιά στη Βόρεια Εύβοια και την Αττική. Το πλέον προφανές για τους χιλιάδες πυρόπληκτους είναι ότι όσα έχουν ανακοινωθεί ως μέτρα αποκατάστασης, μέρα με τη μέρα, καθώς πέφτει ο κουρνιαχτός από τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης, αποδεικνύονται πίσω από τις ανάγκες και τα αιτήματά τους, πόσο μάλλον από τη λαχτάρα τους να παραμείνουν και να ζήσουν στον τόπο τους. Στην πραγματικότητα, τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση τους εξαναγκάζουν να ζήσουν με ψίχουλα και με αβέβαιο το εάν θα ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους, τις καλλιέργειές τους, το μέλλον τους. Αλλά και τα πρώτα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα, που θα έπρεπε να έχουν ξεκινήσει και κάποια από αυτά να έχουν ήδη ολοκληρωθεί, είναι απλά καταγραφές σε δελτία Τύπου της κυβέρνησης και ...κωδικοί σε προϋπολογισμούς δήμων και Περιφερειών, κι ενώ στην περιοχή ζουν ήδη με το φόβο μιας νέας καταστροφής, αυτήν τη φορά εξαιτίας της επιδείνωσης του καιρού τις επόμενες μέρες...
Τον μήνα που πέρασε, ο λαός της περιοχής πήρε ήδη μια πρώτη πικρή γεύση για το τι εννοεί η κυβέρνηση όταν μιλάει για «ανασυγκρότηση» και «αποκατάσταση» των καμένων περιοχών. Η «πλήρης αποζημίωση των κατεστραμμένων σπιτιών», που εξήγγειλε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, μεταφράζεται σε τραπεζικά δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρωθούν. Η «αποζημίωση για τις καταστροφές των καλλιεργειών» σημαίνει στην καλύτερη περίπτωση κάλυψη του 50% της ζημιάς, εξαιτίας των κριτηρίων που μπαίνουν από τον ΕΛΓΑ, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι ζημιές εξαιρούνται εντελώς από κάθε αποζημίωση.
Η «επιδότηση ενοικίου» γράφει στα ψιλά γράμματα πολλά «εάν» και «εφόσον» και τελικά δεν δίνεται σε μεγάλο μέρος των πληγέντων. Η «αποζημίωση αγροτικών μηχανημάτων και υποδομών» ισοδυναμεί με ένα πενιχρό εφάπαξ επίδομα από το κράτος. Και τέλος, η «ολική αναδάσωση» καταλήγει σε ένα «σχέδιο ανάπλασης» με ...«υιοθεσίες» από επιχειρηματικούς ομίλους, που βάζουν χέρι στη διαχείριση των δασών και εγγράφουν υποθήκες για επιχειρηματική εκμετάλλευση στο άμεσο μέλλον, με το πρόσχημα της αποκατάστασης και προστασίας του δασικού πλούτου.Οσο για τα παχιά λόγια περί «ολιστικών σχεδίων» που «θα αποτρέψουν μελλοντικές καταστροφές», οι πυρόπληκτοι δεν έχουν παρά να εμπιστευτούν την πείρα τους από άλλες ανάλογες καταστροφές, για να διαπιστώσουν ότι το ίδιο κράτος που τους άφησε ανυπεράσπιστους πριν και στη διάρκεια της φωτιάς, είναι αυτό που σήμερα παριστάνει τον σωτήρα και τάζει αποκατάσταση και μελλοντική προστασία. Τα παραδείγματα είναι πολλά και αποκαλυπτικά:
- Τρία χρόνια μετά την πυρκαγιά στο Μάτι, τα περισσότερα προβλήματα (στεγαστικά κ.ά.) παραμένουν, ενώ συνεχίζεται η μη έγκαιρη καταβολή της πενιχρής επιδότησης ενοικίου. Η εμπορευματοποίηση της γης, τα ξενοδοχεία πάνω στον αιγιαλό και οι βίλες που έφραζαν τον δρόμο για τη θάλασσα είναι στη θέση τους και τώρα δεν βαφτίζονται «παγίδες θανάτου» και «αυθαίρετη δόμηση», αλλά «ευκαιρίες ανάπτυξης».
- Ενα χρόνο μετά τις πλημμύρες της Εύβοιας, τον Αύγουστο του 2020, τα επιδόματα - ψίχουλα για τις πληγείσες κύριες οικίες δίνονται μόνο στο 1/3 αυτών, ενώ ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η μελέτη για αντιπλημμυρικά έργα στον Λήλαντα.
- Τα ίδια στην Καρδίτσα, μετά τον «Ιανό», στη Σάμο και τη Λάρισα μετά τους σεισμούς το 2020 και το 2021.
- Κι επειδή σαν χτες, 7 Σεπτέμβρη συμπληρώθηκαν 22 χρόνια από το σεισμό της Πάρνηθας με τους 143 νεκρούς, να θυμίσουμε ότι το κράτος και όλες οι κυβερνήσεις δεν έχουν υλοποιήσει έκτοτε κανένα ολοκληρωμένο σχέδιο προσεισμικού ελέγχου και ενίσχυσης των κατασκευών όπου απαιτείται, τη στιγμή που το 75% - 80% των κτιρίων της χώρας έχουν χτιστεί πριν από το 1985! Από το 1999 που εξαγγέλθηκαν πρωτοβάθμιοι ταχείς οπτικοί έλεγχοι στα πάνω από 85.000 δημόσια και κοινωφελούς χρήσης κτίρια, μέχρι σήμερα, αυτοί έχουν γίνει μόνο σε ένα μικρό ποσοστό. Και βέβαια δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για ουσιαστικούς ελέγχους, ώστε για όσα κτίρια προκύψει σεισμική ανεπάρκεια, να γίνουν αναλυτική αποτίμηση και αποκατάσταση - ενίσχυση.
Αυτή λοιπόν είναι η οδυνηρή πραγματικότητα, που επιβεβαιώνει καθημερινά ότι αυτό το κράτος, με όλες τις κυβερνήσεις, είναι εχθρικό για τον λαό και τις ανάγκες του, επειδή βρίσκεται στην υπηρεσία των επιχειρηματικών ομίλων και της κερδοφορίας τους. Αυτά τα δύο δεν μπορούν πουθενά να συναντηθούν. Το ίδιο επιβεβαιώνει και το σχέδιο ανασυγκρότησης για τη Βόρεια Εύβοια, που οι βασικοί του άξονες παρουσιάστηκαν χτες, επαληθεύοντας τους φόβους των κατοίκων και των φορέων της περιοχής ότι τα δίκαια αιτήματά τους και οι προϋποθέσεις για να ζήσουν στον τόπο τους δεν χωράνε στα ολιστικά και ...ανθρωποκεντρικά πλάνα της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων, που θα «κουνάνε την μπαγκέτα» των όποιων παρεμβάσεων στην περιοχή. Το νερό της αγωνιστικής διεκδίκησης έχει μπει στ' αυλάκι με τη συγκρότηση των Επιτροπών Αγώνα, τις πρώτες μεγάλες κινητοποιήσεις, τη διαμόρφωση αιτημάτων μέσα από συλλογικές και μαζικές διαδικασίες. Εκεί βρίσκεται η διέξοδος για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα των πυρόπληκτων περιοχών και όχι στις αναμονές και στις προσδοκίες που προσπαθούν να καλλιεργήσουν η κυβέρνηση και οι διορισμένες επιτροπές της για να κερδίσουν χρόνο και να νομιμοποιήσουν σχεδιασμούς ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου