Και τώρα με τα μούτρα στις μεταρρυθμίσεις! Αυτή την «παραίνεση» απευθύνουν αστικά επιτελεία στην κυβέρνηση, προκειμένου να μη χαθεί το timing και θαμπώσει η «καλή εικόνα» από την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Η αγωνία τους είναι, από τη μια, να μην «απογοητεύσει» η κυβέρνηση τα αμερικανικά επιχειρηματικά συμφέροντα που κάλεσε να επενδύσουν στην Ελλάδα. Κι από την άλλη, να αξιοποιήσει το προφίλ που της έφτιαξαν κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, για να επιταχύνει με αποφασιστικότητα μέτρα αναγκαία για το κεφάλαιο και τους επενδυτικούς του στόχους. Ανάμεσα σ' αυτά ξεχωρίζουν η περαιτέρω μεταρρύθμιση του κρατικού μηχανισμού, για να γίνει πιο αποτελεσματικός και αποδοτικός στη διαχείριση της επιχειρηματικότητας και βέβαια οι μεταρρυθμίσεις στην Εκπαίδευση που είναι στα σκαριά, όπως ο νόμος - πλαίσιο και η εγκαθίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Δεν περνάει άλλωστε απαρατήρητο ότι ανάμεσα στους υπουργούς που συνόδευσαν τον πρωθυπουργό στις ΗΠΑ, ήταν και η υπουργός Παιδείας, ως απόδειξη του βάρους που δίνουν οι Αμερικανοί σ' αυτόν τον τομέα, τον οποίο θεωρούν σημαντικό για την ανάπτυξη επιχειρηματικών συνεργασιών, για την παραγωγή έρευνας για τα μονοπώλιά τους, αλλά και για την αναπαραγωγή της ευρωατλαντικής προπαγάνδας, ώστε να κάμπτεται ο αντιαμερικανισμός και να στοιχίζεται ο λαός στα επικίνδυνα σχέδιά τους. Σ' αυτό το τελευταίο πάντως, οι επιδόσεις της κυβέρνησης δεν φαίνεται να είναι οι καλύτερες, αν κρίνουμε και από το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών...
«Μαγική εικόνα» παρουσιάζουν η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία για όσα ειπώθηκαν σχετικά με τα Ελληνοτουρκικά στην επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, επιστρατεύοντας μεταξύ άλλων και τη γνωστή «καραμέλα» της «στριμωγμένης» Τουρκίας. Πρόκειται βέβαια για μυθεύματα, που έχουν πάει πολλές φορές στον «κουβά». Ανεξάρτητα πάντως από το τι είπε, πώς το είπε και πού το είπε ο πρωθυπουργός, αυτό που ακούστηκε πεντακάθαρα και χωρίς περιστροφές για τα Ελληνοτουρκικά, ήταν η φράση του ότι «το ΝΑΤΟ δεν χρειάζεται μια νέα πηγή έντασης στη νοτιοανατολική πτέρυγά του». Ποιες άλλες «πηγές έντασης» θυμάται ο πρωθυπουργός, για να απεύχεται την επανάληψή τους στις σημερινές «κρίσιμες» για το ΝΑΤΟ στιγμές; Μήπως την κρίση των Ιμίων το 1996, όταν το μισό Αιγαίο «βάφτηκε» γκρι διά χειρός ΗΠΑ; `Η μήπως το κοντινότερο 2020, τότε που η αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στα ανατολικά της Κρήτης βαφτίστηκε από τις ΗΠΑ «ανεπίλυτες διαφορές» και δρομολογήθηκαν πρόσθετοι μηχανισμοί «διευθετήσεων», «σε συμμαχικό πνεύμα», όπως έλεγαν τότε;
Το «κάρφωμα» γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, όταν στην εξίσωση μπει και η «κριτική» του ΣΥΡΙΖΑ περί «ανταλλαγμάτων»: Η μομφή ότι ο πρωθυπουργός «δεν απέσπασε ούτε ένα σχόλιο του Αμερικανού Προέδρου για τις υπερπτήσεις και τις παραβιάσεις κάτω από 6 ν.μ.» και ότι «δεν έθεσε και συνεπώς δεν κέρδισε καμία προϋπόθεση για τη συμμετοχή της Τουρκίας στη νέα ενεργειακή αρχιτεκτονική» μιλάει από μόνη της, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτή συμπυκνώνει τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΕΕ στην περιοχή και ότι στο όνομά της δρομολογούνται επώδυνοι συμβιβασμοί σε βάρος των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Μπορεί λοιπόν η αστική τάξη να εμφανίζεται ευχαριστημένη από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, αφού «πήρε εισιτήριο διακεκριμένης θέσης» για τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, και ο ΣΥΡΙΖΑ να ζητάει περισσότερα και «στο χέρι», αλλά ο λαός είναι αυτός που θα κληθεί να πληρώσει τον λογαριασμό, ενώ εκτίθεται και σε νέους μεγάλους κινδύνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου