INTIME NEWS |
Ως μια «πρόταση win - win», που μπορεί να οδηγήσει σε απαγκίστρωση από τον πόλεμο, χαρακτήρισαν ορισμένοι την παρέμβαση ΝΑΤΟικού αξιωματούχου, ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα μπορούσε να προχωρήσει άμεσα αν το Κίεβο αναγνώριζε την απώλεια εδαφών από τη Ρωσία. Κάποιοι μάλιστα μίλησαν με ανακούφιση για «ρεαλιστική πρόταση» που μπορεί να οδηγήσει «στο τέλος του πολέμου», αντί για την κλιμάκωσή του, παρουσιάζοντας το ΝΑΤΟ περίπου ως ...περιστέρι της ειρήνης και καλλιεργώντας εφησυχασμό στους λαούς. Πέρα από τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΝΑΤΟικής συμμαχίας, που αντανακλώνται στη δημοσιοποίηση τέτοιων «σκέψεων», την ώρα που η Ουκρανία εξοπλίζεται διαρκώς με νέα όπλα, αλλά και τα διαφορετικά σενάρια που μελετούνται στο παρασκήνιο για την εξέλιξη της σύγκρουσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας, είναι κοροϊδία να ισχυρίζεται κανείς ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα φέρει ηρεμία και ασφάλεια για τους λαούς της περιοχής.
Η πραγματικότητα δείχνει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί «τομή» στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση, που βρίσκεται ανεπίστρεπτα σε τροχιά κλιμάκωσης, στο έδαφος της αντιπαράθεσης για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, όπου η Κίνα απειλεί τις ΗΠΑ. Η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όπως επιδιώκουν οι ΗΠΑ και οι άλλοι, ανεξάρτητα από το πώς και πότε θα γίνει, θα ρίξει κι άλλο «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών, καθώς ολοκληρώνει σχεδόν την περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ από στεριά και θάλασσα (μόνο η Λευκορωσία παραμένει μη ΝΑΤΟική χώρα). Καμιά «εκτόνωση» δεν προβλέπεται επομένως. Αντίθετα, με όλα τα σενάρια, που δεν περιλαμβάνουν την αποφασιστική παρέμβαση του λαού ενάντια στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τον πόλεμο, συγκεντρώνεται νέα εύφλεκτη ύλη για το επόμενο ιμπεριαλιστικό παρανάλωμα.
«Ξεκάθαρο σχέδιο απαξίωσης και ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου» διαβλέπουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, στο έδαφος καταγγελιών που συνεχίζονται για την άθλια κατάσταση του δικτύου και για επικίνδυνα κενά στην ασφάλεια που παραμένουν. Η κυβέρνηση βέβαια δεν κρύβει τις προθέσεις της, υλοποιώντας κατά γράμμα την πολιτική απελευθέρωσης των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών, την οποία μάλιστα επιτάχυνε μετά το έγκλημα στα Τέμπη, παρουσιάζοντας την αιτία του προβλήματος ως «λύση»! Την ίδια πολιτική στηρίζει όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ, που ευθύνεται για την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ (κατόπιν «Hellenic Train»), συνεχίζοντας από εκεί που άφησαν το έργο οι προηγούμενοι (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ). Πάει πολύ επομένως να προσπαθεί να βγάλει την ουρά του απέξω για όσα απαράδεκτα και επικίνδυνα βιώνουν σήμερα επιβάτες και εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο. Εξίσου «καμένο» είναι και το επιχείρημα πως είναι τάχα διαφορετικό να ιδιωτικοποιούνται οι υποδομές και άλλο οι αμαξοστοιχίες, όπως ακούγεται απ' όσους στηρίζουν την απελευθέρωση, αλλά με «προσεκτικά βήματα» και με «κανόνες». Τα ίδια έλεγαν οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και οι εργατοπατέρες τους όταν ιδιωτικοποιούνταν ο ΟΤΕ. Οτι είναι άλλο οι υποδομές και άλλο οι υπηρεσίες. Μια ματιά όμως στο σημερινό τοπίο των τηλεπικοινωνιών (και όχι μόνο) επιβεβαιώνει ότι τα συμφέροντα των ομίλων δεν κάνουν τέτοιες ...διακρίσεις, ανεξάρτητα με το πόσο γρήγορα προχωράει η πολιτική της απελευθέρωσης σε κάθε τομέα της οικονομίας κι από το αν οι ιδιωτικοί όμιλοι συνυπάρχουν με άλλους, κρατικής ιδιοκτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου