Σήμερα 1η Αυγούστου συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Με αφορμή την σημερινή επέτειο, δημοσιεύουμε σε video την ομιλία που έκανε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ στην εκδήλωση που πραγματοποίησε πρόσφατα η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ για τα 50 χρόνια από το θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη.
Υπενθυμίζουμε πως ολόκληρη η ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα θα δημοσιευθεί σε ειδική έκδοση.
Η Αλέκα Παπαρήγα είχε αναφερθεί αναλυτικά στη ζωή και κομματική διαδρομή του Νίκου Ζαχαριάδη, που «για 25 χρόνια διατέλεσε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ χωρίς αμφισβήτηση της προσφοράς του, ενώ, στη συνέχεια, για 17 χρόνια έζησε διαγραμμένος λόγω άδικων και συκοφαντικών κατηγοριών, σε συνθήκες υποχρεωτικής εξορίας, δηλαδή χωρίς να ανήκει σε κάποια Οργάνωση του ΚΚΕ που θα του έδινε τη δυνατότητα συμμετοχής στις συλλογικές κομματικές διαδικασίες».
Μεταξύ άλλων θύμισε ότι «το 2011 ο Νίκος Ζαχαριάδης αποκαταστάθηκε, πλήρως, από την καθαίρεσή του ως ΓΓ της ΚΕ και τη διαγραφή του ως μέλους του Κόμματος. Απορρίφθηκαν οι άδικες κατηγορίες εναντίον του. Η απόφαση αποκατάστασης δόθηκε στη δημοσιότητα, ήταν τμήμα της έγκρισης από Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ, του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ 1949 - 1967 που τώρα κυκλοφορεί ως τόμος Γ1, συνέχεια αντίστοιχων δοκιμίων της περιόδου 1918 - 1949».
Πρόσθεσε ότι σύντομα θα ολοκληρωθεί η επεξεργασία του νέου Δοκιμίου της Ιστορίας του ΚΚΕ της περιόδου της στρατιωτικής δικτατορίας 1967 - 1974, στο οποίο «θα διατυπώνονται συμπεράσματα, διδάγματα σχετικά με τις συνθήκες και τους παράγοντες που οδήγησαν έναν απόλυτα δοκιμασμένο, ατσαλωμένο κομμουνιστή να επιλέξει να δώσει ο ίδιος τέρμα στη ζωή του την 1η Αυγούστου του 1973».
Υπογράμμισε ευρύτερα ότι «οι ιστορικές προσωπικότητες, με βάση τη μεθοδολογία μας, κρίνονται, με διεξαγωγή έρευνας, σε επιστημονική βάση, που παίρνει υπόψη τις συγκεκριμένες συνθήκες στις οποίες έδρασε το ΚΚΕ, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, συνυπολογίζοντας τις διεθνείς εξελίξεις και την πορεία του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, καθώς συνειδητά το ΚΚΕ επέλεξε να είναι αναπόσπαστο τμήμα του. Η Ιστορία γράφεται καθημερινά, η αποτίμησή της όμως γίνεται σε απόσταση χρόνου, αντανακλά επίσης και το επίπεδο της ιδεολογικής και πολιτικής ωρίμανσης του Κόμματος. Απαιτεί συγκέντρωση και μελέτη μεγάλου όγκου ιστορικών αρχείων, επιστημονικών έργων, όλων των πηγών που παρέχουν στοιχεία, κομματικών αλλά και αστικών».
Αποτίμηση αξεχώριστη από την αποτίμηση της πορείας του ΚΚΕ και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος
Ετσι σημείωσε ότι η αποτίμηση του ρόλου του Νίκου Ζαχαριάδη «ήταν αξεχώριστη όχι μόνο από την εκτίμηση της ιστορικής πορείας του ΚΚΕ αλλά και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, ειδικότερα του ρόλου του ΚΚΣΕ και των άλλων κομμάτων, στις χώρες που φιλοξενούσαν τους πολιτικούς πρόσφυγες, και την έδρα του Κόμματός μας», ενώ επισήμανε πως «ο ταξικός αντίπαλος προβάλλει την προσωπική περιπέτεια του Νίκου Ζαχαριάδη για να χτυπήσει τον σοσιαλισμό, υποστηρίζοντας, μάλιστα, ορισμένοι απολογητές του συστήματος ότι ο αγώνας για μια νέα κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, είναι μάταιος και άγονος, χωρίς δικαίωση».
Αναφέρθηκε αναλυτικά στις συνθήκες και τους παράγοντες που οδήγησαν στην καθαίρεση και διαγραφή του Ν. Ζαχαριάδη που αφορούσαν το ΚΚΕ αλλά και το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.
Στάθηκε στις δύο κρίσιμες ευρείες Ολομέλειες της ΚΕ του ΚΚΕ και συγκεκριμένα στην 6η Ολομέλεια 11 - 12/3/1956 και στην 7η Ολομέλεια της ΚΕ στις 18 - 24/2/1957, στην οποία αποφασίστηκε και η διαγραφή του Νίκου Ζαχαριάδη από μέλος του ΚΚΕ.
Περιέγραψε τη μετέπειτα κατάσταση με τις προσπάθειες του Ν. Ζαχαριάδη, ο οποίος, βρισκόμενος στη Σοβιετική Ενωση, δεν ζητούσε την αποκατάσταση ως ΓΓ της ΚΕ, αλλά τον τίτλο του μέλους του ΚΚΕ.
Συνολικότερα για το ζήτημα των κατηγοριών κατά στελεχών ως οργάνων του ταξικού εχθρού, τόνισε το βασικό συμπέρασμα που είναι ότι «σε όλες τις συνθήκες, ιδιαίτερα όταν εμφανίζονται σοβαρές διαφωνίες, πρέπει να εξαντλούνται οι δυνατότητες για ουσιαστική συζήτηση ώστε οι αποφάσεις, η κριτική ή η αυτοκριτική να είναι προϊόν συλλογικής κομματικής διαδικασίας που μπορεί να περιορίσει τον υποκειμενισμό, την ατομική αυθαιρεσία. Αυτό που το ΚΚΕ έχει κρατήσει ως πείρα από το παρελθόν είναι ότι δεν πρέπει να ταυτίζεται μια λαθεμένη άποψη, επιζήμια για το Κόμμα, με την υποψία ότι ο φορέας της είναι πράκτορας του αστικού κράτους».
Στη συνέχεια παρουσίασε βασικά σημεία της Απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ 16/7/2011 για την αποκατάσταση του Ν. Ζαχαριάδη, η οποία εκτιμά ότι «ο Ν. Ζαχαριάδης είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του ΚΚΕ την περίοδο 1931 - 1936. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία και ηρωική πάλη του ΔΣΕ 1946 - 1949, έδειξε ακλόνητη πίστη στην ανάγκη ύπαρξης και ενίσχυσης των παρανόμων Οργανώσεων την περίοδο 1949 - 1956, στον συνδυασμό της παράνομης και νόμιμης δράσης.
Τον διέκριναν επαναστατική επαγρύπνηση, ταχύτητα στην ανάληψη πρωτοβουλιών, σθένος στην υπεράσπιση της γνώμης του. Ηταν λαϊκός ηγέτης, με διάθεση και πνεύμα ασυμβίβαστο, πρωτοπόρο και μαχητικό.
Πέρασε την 9χρονη δοκιμασία του στα κάτεργα της 4ης Αυγούστου και στο Νταχάου αλύγιστος.
Οι κατηγορίες κατά του Ν. Ζαχαριάδη και η διαγραφή του ήταν πράξεις άδικες. Η κατηγορία εναντίον του για συνεργασία με τον εχθρό ήταν πράξη συκοφαντική, ενώ οι κατηγορίες για προσωπολατρία και για εγκαθίδρυση ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος ήταν προπέτασμα καπνού και πρόσχημα για να περάσει η πλειοψηφία των μελών της ΚΕ και του Κόμματος στη δεξιά οπορτουνιστική πλευρά.
Παράδειγμα προσήλωσης στο ΚΚΕ ακόμα και αντιμέτωπος με άδικες κατηγορίες
Ομως, ο Ν. Ζαχαριάδης επέδειξε αδυναμία να οδηγήσει το ΚΚΕ να βγάλει ολοκληρωμένα συμπεράσματα σε σχέση με τις αντιφάσεις στη στρατηγική του Κόμματος, με αδυναμίες προγραμματικής επεξεργασίας που βάρυναν αρνητικά στο Κόμμα κατά τη 10ετία του '40. Εχει ευθύνη επίσης γιατί έδειξε αδυναμία στη διαμόρφωση προγράμματος στο 7ο Συνέδριο το 1945 που θα συμπεριλάμβανε την πείρα από την εκτίμηση των λαθών που είχαν οι τρεις συμφωνίες, Λιβάνου, Καζέρτας, Βάρκιζας».
Οπως επίσης ότι εκτιμάται ως «απαράδεκτος ο εξορισμός του στο Σοργκούτ της Σιβηρίας και η μεταχείριση που είχε εκεί με τη σύμπραξη καθοδήγησης του ΚΚΕ και της ηγεσίας του ΚΚΣΕ».
Η Αλ. Παπαρήγα ολοκληρώνοντας την ομιλία της αναφέρθηκε στο παράδειγμα που κατέθεσαν ο Ν. Πλουμπίδης και ο Ν. Ζαχαριάδης απέναντι στις άδικες κατηγορίες που υπέστησαν.
«Ο Ν. Πλουμπίδης ενώ ετοιμαζόταν, με το κεφάλι ψηλά και αλύγιστος, να πάει στο εκτελεστικό απόσπασμα με την κατηγορία από την ηγεσία του Κόμματος ως πράκτορα, δεν αποκήρυξε το Κόμμα, το υπερασπίστηκε. Οπως έγραψε, θεωρούσε την αδικία που υπέστη ως θύμα των συγκυριών που εξαπολύθηκαν από προβοκατόρικες διοχετευμένες παραπλανητικές πληροφορίες από στελέχη, ίσως και πράκτορα που δρούσε μέσα από τα ανώτατα καθοδηγητικά όργανα. Η απολογία του στη δίκη εξέφραζε την προσήλωσή του στο ΚΚΕ.
Ανάλογη ήταν και η στάση του Ν. Ζαχαριάδη λίγο πριν δώσει τέλος στη ζωή του. Τα τελευταία λόγια που έγραψε μαρτυρούν την αφοσίωση στο Κόμμα αν και τον αδίκησε, διατηρούν σημασία και σήμερα. Εγραψε: "Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου (...) Το ΚΚΕ πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε γιατί αυτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό (...) Το γράμμα αυτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σ' όλους αυτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές"».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου