Κόκορας

 

Τα «γερά θεμέλια» της ελληνικής οικονομίας δείχνουν, σύμφωνα με την κυβέρνηση, οι πρόσφατες εκθέσεις της Κομισιόν και του ΔΝΤ. Οπότε, ας δούμε το ...μπετό: Για μισθούς και συντάξεις, το ΔΝΤ λέει ότι «οι πιέσεις δαπανών θα πρέπει να αντισταθούν σε μη διακριτικούς τομείς, όπως οι μισθοί και οι συντάξεις του δημόσιου τομέα, οι οποίοι εξακολουθούν να βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα σε σύγκριση μεταξύ των χωρών. Αντίθετα, οι επενδυτικές ανάγκες είναι μεγάλες, μεταξύ άλλων για πράσινη και ψηφιακή μετάβαση». Οπότε, ξεχάστε αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, που στερούν χρήμα από την κρατική στήριξη προς το κεφάλαιο για να κάνει επενδύσεις. Γι' αυτό άλλωστε η Κομισιόν ζητάει «χαλάρωση των περιορισμών στην παραγωγή (...) για τη στήριξη των επενδύσεων» και ο νοών νοείτω. Για τους επαγγελματίες; Το ΔΝΤ λέει ότι είναι «σημαντικές και ευπρόσδεκτες» οι «μεταρρυθμίσεις», όπως η νέα φοροεπιδρομή στους μικρούς ΕΒΕ και αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες. Για τους φόρους; Καλούν σε πρόσθετα «πράσινα» χαράτσια, όπως με τη γενίκευση του «φόρου άνθρακα». Για την ακρίβεια; Ζητάνε από τον λαό να μάθει να ζει με αυτή ...έως το 2025 και ακόμα πιο πέρα, αφού, όπως έλεγε τις προάλλες η Λαγκάρντ από την Αθήνα, «οι τιμές δεν πρόκειται να επανέλθουν στα επίπεδα της προ COVID περιόδου». Για τη «σταθερότητα» της καπιταλιστικής οικονομίας, λοιπόν, δεν παίρνουμε κι όρκο... Ξέρουμε όμως σίγουρα ποιος είναι ο «κόκορας» που θέλουν να σφάξουν στα θεμέλιά της κυβέρνηση και ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί για να στεριώσει.

Λερναία...

Ούτε μονόστηλο δεν έγραψαν οι εφημερίδες σχετικά με την υπογραφή του μνημονίου Ελλάδας - ΗΠΑ για την Ενέργεια στα Δυτικά Βαλκάνια το οποίο υπεγράφη τη Δευτέρα, παρουσία και του Αμερικανού πρέσβη. Κι όμως, η συμφωνία για την «περιφερειακή ολοκλήρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας με Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Κόσοβο (που αποτελεί κομμάτι του «Στρατηγικού Διαλόγου» με τις ΗΠΑ και της στρατηγικής για την «Ενεργειακή Γέφυρα ΗΠΑ - Ευρώπης») βάζει ακόμα πιο βαθιά τον λαό στους ανταγωνισμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία και την Κίνα, που βάζουν φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή. Δεν έχει παρά να δει κανείς τους τρεις «πυλώνες» αυτής της στρατηγικής για να καταλάβει: Ο πρώτος είναι η παραπέρα «απελευθέρωση» της Ενέργειας, που ενισχύει τον χαρακτήρα της ως χρηματιστηριακού προϊόντος - κερδοφόρου εμπορεύματος για τους ομίλους και απλησίαστου αγαθού για τους λαούς. Ο δεύτερος είναι η «ενεργοποίηση επενδύσεων για τη διαφοροποίηση της προμήθειας περιφερειακής Ενέργειας» και η «αναβάθμιση ζωτικής σημασίας υποδομών», που αποτελούν λόγους ανασφάλειας για τους λαούς, όπως αποδεικνύεται από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή.

... Υδρα

Δίπλα στα παραπάνω, τα περί «ασφάλειας και σταθερότητας» χλομιάζουν μπροστά και στον τρίτο πυλώνα του αμερικανικού προγράμματος, που είναι η «ενδυνάμωση των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, των κυβερνήσεων, ρυθμιστικών αρχών (...) για την προετοιμασία και ανταπόκριση σε κινδύνους» όπως οι κυβερνοεπιθέσεις. Η «βοήθεια» αυτή επεκτείνεται και στη «θέσπιση νόμων, πολιτικών και κανονιστικών ρυθμίσεων, πλαισίων για τη βελτίωση της κρίσιμης ανθεκτικότητας της υποδομής». Πηγαίνει δηλαδή «πακέτο» με ένα ολόκληρο νομοθετικό πλαίσιο παρακολούθησης και καταστολής, οι «πρόνοιες» του οποίου καταλήγουν πάντα στον εχθρό - λαό. Αλλη μια συμφωνία λοιπόν επιβεβαιώνει ότι η «Λερναία Υδρα» της εμπλοκής έχει πολλά κεφάλια και πως όλα καταλήγουν στα συμφέροντα και τις συμμαχίες της αστικής τάξης. Εκεί, στην «καρδιά» πρέπει να χτυπήσει και η λαϊκή πάλη ενάντια στην εμπλοκή.

Τόσο χάος

Αν δεν υπήρχε το μαξιλάρι των 37 δισ. ευρώ, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να υπογράψει η κυβέρνησή του ένα τέταρτο μνημόνιο με τους δανειστές, για να εγγυηθεί την αποπληρωμή του χρέους. Ομολογούν δηλαδή ότι η φοροαφαίμαξη των 37 δισ., πρόσθετα στα άλλα μνημονιακά μέτρα, ήταν το ισοδύναμο ενός ακόμα μνημονίου για τον λαό, που απλά βαφτίστηκε ...δημοσιονομικό «μαξιλάρι». Μαθαίνουμε, επίσης, τόσα χρόνια μετά, ότι εκείνη την περίοδο υπήρχαν δύο «σχολές» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Οι μεν που έλεγαν το «μαξιλάρι» να είναι όσο το δυνατόν πιο μεγάλο και οι δε που ήθελαν να είναι κατά τι μικρότερο από τα 37 δισ. για να μοιράσει ο ΣΥΡΙΖΑ καμιά προεκλογική ψευτοπαροχή στα φτωχότερα λαϊκά στρώματα και να ξανακερδίσει τις εκλογές. Συμφωνούσαν, δηλαδή, όλοι στη φοροεξόντωση του λαού και η όποια μεταξύ τους διαφωνία ήταν για το ύψος των «αλά ΣΥΡΙΖΑ» voucher και pass που θα μοίραζε στους πιο εξαθλιωμένους η κυβέρνησή τους, όπως κάνει και η σημερινή της ΝΔ. Ακόμα κι ο καβγάς για το ...«μαξιλάρι», δηλαδή, επιβεβαιώνει ότι μόνο χάος δεν χωρίζει αυτούς που έφυγαν, αυτούς που σκέφτονται να φύγουν κι αυτούς που μένουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Χώρια που όλοι μαζί αποθεώνουν την αντιλαϊκή διακυβέρνηση 2015 - 2019, η οποία βούλιαξε σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια τον λαό και στη συνέχεια επανέφερε θριαμβευτικά τη ΝΔ ως «σωτήρα».

 

Ριζοσπάστης