Μεγάλες και δίκαιες αντιδράσεις έχει προκαλέσει η νέα φορολεηλασία σε βάρος επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων. Γι' αυτό η κυβέρνηση δεν επιστρατεύει μόνο κάτι αστείες «διορθώσεις», που στην πραγματικότητα κάνουν το νομοσχέδιο ακόμα χειρότερο, αλλά και τον «κοινωνικό αυτοματισμό» που διαχρονικά πάει πακέτο με τις επιθέσεις αυτές. Μόνο που κάποιοι έχουν πάρει πολύ «ζεστά» τον ρόλο τους και «καρφώνονται». Ενας απ' αυτούς κατέβασε χτες μια φαεινή ιδέα. Οπως γράφει στα «ΝΕΑ», τώρα που η κυβέρνηση διαμορφώνει μεγαλύτερο «δημοσιονομικό χώρο», είναι ώρα να ανταμείψει και τους μισθωτούς, που χρόνια τώρα μένουν έξω από τις ελαφρύνσεις. Πώς θα το κάνει αυτό; Οχι μειώνοντας τη φορολογία των μισθών (που αποτελεί άλλωστε άλλη μια πηγή φοροληστείας) αλλά «ελαφρύνοντας» τις ασφαλιστικές εισφορές. Δηλαδή, με τα λεφτά από τη ληστεία των αυτοαπασχολούμενων θα ελαφρύνουν το μεγάλο κεφάλαιο από το «κόστος» των ασφαλιστικών εισφορών, ανοίγοντας νέες τρύπες στα ταμεία, που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι! Τόση έγνοια ...μην σου τύχει. Σίγουρα δεν πρωτοτυπούν με όσα γράφουν για να στηρίξουν την αντιλαϊκή επίθεση σε μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους. Προσφέρουν όμως έναν ακόμα λόγο για να διαδηλώσουν όλοι μαζί ενάντια στη φοροληστεία από το κράτος, με επόμενο μεγάλο σταθμό τη σημερινή κινητοποίηση βιοπαλαιστών ΕΒΕ και αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα.
Ενα από τα γνωστότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να επενδύσουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση της χώρας μας, μέσω διπλού προγράμματος σπουδών με το ΕΜΠ και δημιουργίας Διεθνούς Κέντρου Εκπαίδευσης, είναι το Columbia. Το ίδρυμα αυτό βρέθηκε το τελευταίο διάστημα στην επικαιρότητα, όταν η διοίκησή του αποφάσισε να αναστείλει τη λειτουργία δύο φοιτητικών συλλόγων επειδή οργάνωσαν διαδηλώσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη! «Στις Ηνωμένες Πολιτείες είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για τις ελευθερίες που διέπουν τον ακαδημαϊκό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης», είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα Τζ. Τσούνις, χαιρετίζοντας την πολιτική «διεθνοποίησης» της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που προωθεί η κυβέρνηση, με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων. Μας ενημέρωσε μάλιστα ότι στην προσπάθεια αυτή συμμετέχουν ενεργά και Αμερικανοί τεχνοκράτες, οι οποίοι συνεργάζονται με τα πανεπιστήμια και την κυβέρνηση. Ο σκοπός τους είναι προφανής: Να ...μεταλαμπαδεύσουν και στη χώρα μας τις «αξίες» της «ελευθερίας λόγου και έκφρασης», σε ένα πανεπιστήμιο ακόμα πιο εμπορευματοποιημένο, που θα ξεπλένει τις σχέσεις της Ελλάδας με τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς συμμάχους και τα εγκλήματα του Ισραήλ.
Σύμφωνα με Εκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), μόλις το 46,9% του παγκόσμιου πληθυσμού καλυπτόταν από κάποια παροχή κοινωνικής προστασίας το 2020, ενώ 4,1 δισ. άνθρωποι ήταν εντελώς ξεκρέμαστοι σε περίπτωση ανεργίας, ασθενείας/τραυματισμού και αναπηρίας. Ειδικότερα, μόνο το 18,6% των εργαζομένων λάμβανε επιδόματα σε περίπτωση ανεργίας, μόνο το 35,4% δικαιούνταν αποζημίωση για εργατικό τραυματισμό και μόνο το 33,5% των ατόμων με αναπηρία έπαιρνε κάποια μορφή σύνταξης. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, μια από τις κύριες αιτίες αυτής της κατάστασης ήταν η μεγάλη έκταση των «μη τυποποιημένων» μορφών απασχόλησης, όπως η περιστασιακή εργασία, η παροχή εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες του εργοδότη, η εργασία μέσω εταιρειών προσωρινής απασχόλησης, η εξαρτώμενη αυτοαπασχόληση κ.ά. Συγκεκριμένα, το 61% των εργαζομένων πάνω από 15 χρόνων παγκοσμίως, απασχολούνται με τέτοιους άθλιους όρους. Οι εργαζόμενοι αυτοί είναι περισσότερο εκτεθειμένοι σε κινδύνους για την υγεία και την ασφάλειά τους, στην έλλειψη συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, στα χαμηλά εισοδήματα και σε χειρότερους όρους Ασφάλισης, με αποτέλεσμα να μένουν εντελώς στον «αέρα» όταν δεν μπορούν να δουλέψουν. Μόνο που όλα αυτά δεν έπεσαν από τον ουρανό. Ποιος δεν θυμάται τον όρο «ευελφάλεια» («ευελιξία» και ...«ασφάλεια»), που προπαγάνδιζαν στις αρχές του 2000 όλες οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, ως το νέο «ευαγγέλιο» για την αύξηση της παραγωγικότητας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών ομίλων; Οι δείκτες της «ευελιξίας» γνώρισαν έκτοτε μεγάλη «άνθηση», σε αντίθεση με τους εργαζόμενους, που βυθίζονται ολοένα και πιο πολύ στη φτώχεια και στην ανασφάλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου